ORMANDAKİ EV-TAMAMLANDI-

12.BÖLÜM

Hemen evden çıktım. Hava yağmurluydu. Üstüme hiçbir şey almamistim. Aniden çarpan bir gök gürültülusuyle yerimde sıçradım. Ormana yaklaşmıştım. Koşa koşa yorulmustum. Ama durmamaliydim. O eve gitmeliydim. Gözüm kolumdaki saate kaydı. Saat 02:08'di. Ormana girdim. Yavaş yavaş yürüyordum. Fener cebimdeydi. Feneri actim. Etrafa bakıyordum. Kendimi"Korkma Cenk. Korkma. Hiç bir şey olmayacak. Korkma!" diye avutuyordum içimden. Ama ne kadarda avutsam korkuyordum.

Daha yolun yarisindaydim. Orman çok ürkütücü ve ıssızdi.Birden önüme annem cikti. Bana elini uzattı ve :
-Cenk oğlum. Hadi tut elimi. Artık herşey düzelecek. Hadi!

Elim onun eline gidiyordu ki arkamda babam belirdi. Ne babam mı?! A ama o ölmüştü.  İkisinin ortasında kalakaldım. Yere dizlerimin üstünde oturdum. Gözlerimi yumdum. Kulaklarimi da kapatıp olduğum yerde sallanmaya başladım. Paranoyaklasmaya başlamistim. "Bunlar gerçek degil...Değil. bunlar gerçek değil... " Diye fisildamaya başladım. "Gözlerimi açtığımda bunlar yok olucak " dedim kendi kendime. Gözlerimi yavaş yavaş açtım ve yoklardi. Oh be...Nereye gittikleri umrumda değildi. Ayağa kalktım ve eve doğru koşmaya başladım.

Eve gelmiştim sonunda. Kapıyı açmakla açmamak arasında gidip duruyordum. Derin bir nefes aldım ve içeri girdim. Hızlı davranmalıydim. İlk önce olduğum kattaki odalara bakmaya karar verdim. Önümde bir koridor vardi. Koridorda 3 oda vardı. Yavaşça ilerledim. İlk kapiyi açmak için kapı kolunu tuttum ve açtım. Işığa bastım ve yandı. Oda yatak odasiydi. Eşyalar eskiydi. Ortalığa biraz bakindim ama yoktu. Odadan çıktım ve onun karşısındaki odaya girdim. Banyoydu. Burada da yoktu. Kattaki son odaya girdim. Bu oda misafir odasına benziyordu. Yatağın altına , dolaba falan baktım burada da yoktu. O zaman üst kattaydi  kitap. Merdivenleri koşarak çıktım. Gördüğüm ilk odaya girdim. Bomboştu. Yerde bir çıkıntıya takıldım ve yere yapistim. Düştüğüm yere baktığımda bir açıklık görmüştüm. Kenarda uzun bir ip vardı. İpi çekmemle  yerde ki zeminin bir parçası kalktı. Yeni bir odaya kapı açıldı resmen. Çok şaşkındım. Cok ürkütücü görünüyordu. Kitap belkide oradaydı. Merdivenlerden korka korka indim. Işığa bastım ama yanmadi. Galiba patlakti. Ayaklarının zemine bastığını hissettim. Birden bire kendi kendine ışık yandı. Ama nasıl ya ? Nasıl yandı? Ah neyse artık yandı sonuçta. Etrafa bakiniyordum. Olduğum yer çok buyukdu. Bir camları kırık dolap vardı. Dolabın yanında sandık vardı. Bakmak için yöneldim. Açtım. Lanet olsun! Bunlarda ne böyle? Bir sürü kavonoz vardı. Elime bir kovonaz aldım ve  dışından baktığımda içinde dil vardı. Bu... bu cok igrencti! Elime başka bir kavonoz aldım. Onda da kalp vardı. Uff midem bulandı. Derken ışık kendi kendine kapandı. Lanet olsun! Arkama döndüğümde o lanet olası ruh vardı. Neden kurtulamiyorum ondan! Bana doğru geliyordu. Yerden 4-5 metre havadaydi. Etrafımda dolanarak :
- Yine gelmişsin korkak! Ne arıyorsun bakalım seni pislik. Ha bu arada ailene yaptiklarimi umarım beğenmişsindir. Hahaha...
Onun üzerine doğru parmağımı tehtit edermis gibi yürüdüm ve :
-Sen sen tam bir...
-Şşş kes sesini!
Diyerek beni itti ve duvara sert bir şekilde çarptım. Yere yığıldım. Kolum çok kötüydü. İncilmisti. Sonra bir anda yine kayboldu. Aya kalktım. Kitabı etrafta arıyordum ama yoktu. Uf nerde bu kitap. Artık sıkılmaya başlamıştım. Benden kaçıyor gibiydi sanki. Sonra üst katta bir kitaplık olduğu aklıma geldi. Bu gizli odadan çıktım. Kitaplığa doğru gitmeye başladım. Koridordan geçtim ve odanın kapısına geldim. Derin bir nefes alıp kapıyı açtım. Oh içerisi boştu. Kitaplığa yöneldim. Hızlıca bakindim. Aradığım kitap olmayanları yere attım. Ve ve sonunda buldum. Tanrım sonunda!