8.BÖLÜM

117 7 2
                                    

Metin'in kolundan çektim. Annesi bana baktı. "Hey ne yaptığını sanıyorsun seni küçük domuz?" Metinin annesine bakarak gıcık bir gülüş yaptim ve "Metin bir planım var. Burdan gitmemiz için son bir şans bu belkide." Metin bana baktı ve;
" Ne planından bahsediyorsun sen?"
"Sus duyucak simdi. Şimdi beni takip et!"

Metin annesinin elini bıraktı ve benimle koşmaya başladı ormanın çıkışına doğru. Tabi şu meşhur kitap 'CİN MUSALLATI' hâlâ metin'in elindeydi. Koşuyorduk arkamıza bakmadan. Annesi haykırıyordu. "GİDEMEZSİNİZ. GİDERSENİZ PEŞİNİZİ ASLA BIRAKMAM!!!" dedi. Bende arkama döndüm ve "Ay çok korktum ruh hazretleri" dedim ve kahkaha attım. Bu lafima daha da çok sinirlendi.     " SENİN PEŞİNİ ASLA BİRAKMIYACAĞİM"dedi ve ormanda bağırarak bir şeyler dedi.Git Gide uzaklaştı.
 
Son dediği şey ormanda yankılandı. Peşimizi bıraktı ve bizde ormandan uzaklaştık. Bizim semte geldik sonunda. Metin;
-Ne uzun bir gece oldu. Bu geceyi hayatım boyunca unutmıyacağım.
- Ben de unutmıyacağim Metin. Ama bir yandan da eğlenceliydi. Hele şu son söyledikleri annenin ahahaha çok komikti. Hiç inandırıcı değildi, dedim ve güldüm.
- Hahaha haklısın cenk çok komikti. Hayır yani sen annemi demin bir ruh olarak gördün buna inandin ama söylediklerine inanmadın ha?
- Bence daha çok blöf yapıyordu.
Dedim ve ikimizde kahkaha attik.
 
Kolumdaki saate baktığımda 06:00 dı. Hemen ikimizde evlerimize gittik. Eve mutfaktaki pencereden girdim. Merdivenlerden sessizce çıkıp,odama girdim. Yatağa yatıp uyudum. Ee sonuçta çok uzun bir geceydi.

ORMANDAKİ EV-TAMAMLANDI-Where stories live. Discover now