Billionaire's Obsession (Black Omega Psi Series)

Chapter 4: His Thoughts

Luciano's POV

Nakakailang ulit na akong masahe sa aking sentido, simula kaninang alas syete pa. Para akong nabuhusan ng malamig na tubig pagkagising ko sa katotohanang may namagitan na sa amin ni Cheska. Nabuwal nito ang malaking pader na pilit kong itinatayo sa pagitan namin.

And curse all the Whiskey.

For long years, naiwasan ko siya. Nagawa ko siyang itulak palayo sa akin, sa kadahilanang ayaw kong masira ito ng dahil sa akin. Dahil alam kong hindi ako nababagay sa kanya. She deserves a man that can love her, respect her, and treat her like a queen. Not some irresponsible, happy-go-lucky asshole such as me.

Isang basagulero, walang direksyon ang buhay, kaliwa't-kanan ang babae, at hindi marunong magmahal. Sarili ko lang ang aking iniisip. I am a selfish man, and I don't deserve someone like Cheska.

"SHIT!" malakas kong mura sabay suntok sa mesa. Naninikip ang aking dibdib sa isiping wala akong maipagmamalaki rito. 

At 27, walang career, a spoiled brat, pero masisisi mo ba ako? I was born into wealth and privilege, kaya't I'm enjoying life while I can, dahil sa oras na ipasa sa akin ng aking ama ang architectural firm, then my life would be all just work, business and no pleasure. 

Pasalampak na sumandal sa kinauupuan ko.

Kanina pa ako nakatitig sa laptop, ngunit ayaw gumana ang aking utak. Tanging tumatakbo sa aking isipan ay ang namagitan sa amin. Imahe ni Cheska ang paulit-ulit na lumulutang sa aking isipan na parang sirang plaka. 

Klarong-klaro parin sa aking imahe ang mala-labanos nitong kutis, ang mapupungay nitong mga mata habang nakatitig sa akin, at ang kanyang kaakit-akit at natural ng mapulang labi. Ang makapal na blondeng buhok nito na kasing lambot ng silka ay parang korona, splayed across the bed in a tumble mess, and she looks like a goddess. 

Her taut, rounded breast were in full view, slim waist, and wide hips, it was the most erotic scene I've ever seen. Para itong diyosang nag-aantay sa akin.

Malakas na tunog ng cellphone ang nagpabalik sa aking naglalayag na isip sa makamundong isipin. Mabigat ang dibdib kong hinablot ang cellphone na nakapatong lang sa mesa, saka ko napansin ang galos sa buko ng aking mga daliri, gawa sa pagsuntok ko sa mesa. Hindi ko man lang naramdaman ang sakit o kahit na anong kirot na dala, dahila narin siguro sa sanay na sa suntukan ang aking mga kamay, hindi na bago ang mga galos, sugat. May natuyo pang konting dugo, ngunit hindi ako nag-abalang tumayo para linisin ito. 

"Speak!" iritadong umpisa ko pagkakonekta ng tawag.

Lalo lang akong nainis ng marinig ko kung sinong tumatawag. "Luciano!" malakas na boses ni Lucifer ang pumuno sa aking tainga.

Actually, his name is Lucca Fierro Mondragon, short for Lucifer, at talaga namang kinareer ang pangalan. Tinaguriang bad boy ng Asia, o mas tamang sabihing kasama ko sa lahat ng gulo. Hindi lang kasi ako tulad niya na proud pang humarap sa camera ng mga mausyosong reporters, kahit na bitbit na siya ng mga pulis. Kaya nga may tinatawag na takas, bago pa man dumating ang mga pulis. 

Sabi nga ng mga nakakakilala sa amin, magkadugo daw kami sa sama, pareho ang mga likaw ng bituka. 

Lucifer is a friend of mine. Busy lang ito sa career nitong modelling, kaya't seldom na kaming nagkikita. I hate cameras, and so far, wala pang reporters ang naglakas loob na lapitan ako, or paparazzi's who took of my photos.

I am a private man, and I hate the magazines. 

They are the worst people, great liars, just to earn a penny, they will say anything even in the ruins of many.