Let the 24th Hunger Games begin [ herschrijven ]

Hoofdstuk 4

Ik schrik wakker uit mijn nachtmerrie en zit rechtop in mijn bed, ik heb het behoorlijk heet gekregen onder die dikke dekens. Ik stap in de pantoffels met pareltjes die naast mijn bed staan. Ik heb in mijn hemdje en onderbroek geslapen, aan een kapstokje naast de deur hangt een badjas die bij mijn pantoffels past. Hij is verschrikkelijk zacht, zo zacht dat het lijkt alsof ik hem niet aan heb. Ik moet even een frisse neus halen. Als ik in de woonkamer aangekomen ben is het donker en leeg, maar de Avox staat er nog. 'Wat doe jij nog zo laat op? Ga snel slapen,' zeg ik tegen het meisje, ze schudt haar hoofd. Ik weet niet wat ik terug moet zeggen, ik kan natuurlijk geen gesprek met haar voeren. 'Is er hier ergens een balkon?' vraag ik. Ze wijst naar links, ik zie daar inderdaad een deur naar buiten gaan. Ik knik vriendelijk en loop naar buiten. 'Wat doe jij nou weer hier?' zeg ik als ik mijn broer op het balkon zie zitten. 'Het zelfde als jij' antwoordt Phox. 'Nachtmerrie?' vraag ik, Phox knikt. 'Ik droomde dat Dayo je vermoordde' 'Dayo?' ik kijk hem vragend aan. 'De jongen uit district 2' Die engerd had mij ook vermoord in mijn droom. 'Ik ook,' zeg ik. 'Hij had jou ook al vermoord, maar dat gaat niet gebeuren,' zeg ik snel als ik Phox vooruit zie staren. Hij schud zijn hoofd, 'Dat gaat wel gebeuren, een van ons kan het redden, niet twee,' We zijn een lange tijd stil. Daar heeft hij wel een punt, één tribuut, van een broer of zus, vriend of vriendin, sowieso gaat er één van hun dood, waarschijnlijk allebei, maar sowieso één gaat dood. 'Maar jij moet winnen Silver,' Ik kijk Phox diep in zijn kastanje bruine ogen aan 'Jij verdient het,' 'En jij dan?' vraag ik. 'Ik...' stotterd hij 'Ik... moet dood' Phox en Autumn dood? Daar kan ik niet meeleven. 'Nee, dat gaat niet gebeuren, we gaan het samen overleven, we gaan ervoor zorgen dat het Capitool voor ons stemt, we gaan ervoor zorgen dat wij sámen de winnaars van de 24e Hongerspelen worden,' Heel even zie ik hoop in de ogen van Phox, maar dat verdwijnt al snel. 'Nee, dat gebeurt niet, weet je nog de 15e Spelen?' Ik was nog klein, maar we hebben het er nogsteeds over. Er was een verliefd stelletje gekozen, ze stierven na 13 dagen in elkaars armen. Ze mochten niet samen winnen dus ze pleegden zelfmoord, tegelijk, in elkaars armen. Ik knik, Phox staat op en loopt weg. 'Maar misschien wij wel,' en de deur wordt met een klap dicht geslagen. Het is dat mijn ogen droog zijn anders had ik wel gehuild. Het is ongeveer twee uur 's nachts en Silver Clackmannan zit op een balkon naar het nog steeds verlichte Capitool te kijken. Ik zucht "Wat moet ik doen?" Ik loop ook weer terug naar mijn kamer en probeer weer te gaan slapen, gelukkig lukt dat een beetje.

Er wordt op de deur geklopt, ik schrik wakker. 'Wat is er?' vraag ik met een ochtendstemmetje, er komt geen antwoord. Het zou best dat Avox meisje kunnen zijn. 'Kom maar binnen,' mompel ik. Ik wil liever niet zo gezien worden, in mijn ondergoed en mijn haar alsof er een bom ontploft is. Het meisje komt binnen, ze heeft een dienblad in haar handen. Ze zet het op het uiteinde van mijn bed, knik liefjes naar me en loopt weer weg. 'Dankjewel,' roep ik haar na. Ze knikt en trekt de deur dicht. Op het dienblad staat een kopje thee, een ei en een boterham met kleine bruine ovaal vormige korreltjes erop. Dat eet ik als eerst op, omdat ik dat nog nooit op heb. Het smaakt heerlijk, het brood is lekker krokant en warm en die bruine korreltjes smelten in je mond. Als mijn eten op is stap ik uit bed en doe mijn kleding uit. Ik wil in bad gaan zitten als ik een klein hokje zie, boven het hokje hangt een metalen plaat met gaatjes erin. Ik stap in het hokje om het beter te bekijken en ineens komt er warm water uit, ik schrik en spring achteruit. "Wat is dit nou weer?" denk ik, maar al gauw merk ik dat het een douche is, waar een jongen uit mijn klas het altijd over had, zijn oom had er eentje gekocht, van het geld dat hun gespaard hadden. Wij zouden dat nooit gedaan hebben. Maar het is wel even lekker, het lijkt op regen maar dan lekker warm. Als ik mijn lijf goed afgedroogd heb is mijn haar aan de beurt, gelukkig gaat dat hier veel sneller. Ik sla een handdoek om me heen en loop weer naar mijn eigen kamer. Ik zoek een simpel groen shirtje uit met mijn zwarte rok uit en doe mijn haar in een knot, als laatst doe ik mijn medaillon om. Ik draag hem nu zo vaak als ik kan. Dat doet me nog een beetje aan thuis herinneren, op een goede manier dan.