Saving My Guardian Angel

VIII

Glaiza

Bumabalik ang lahat ng sakit at pait.
Parang kailan lang.
3 years ago.
My second life indeed.
Nagiging emosyonal ako every time.

Rough days back in the days.
That fateful night.
Reckless..Impulsive..Hasty
A Daredevil..
Dumating ako sa point ng buhay ko na parang wala na kong pakialam.
Mamatay kung mamatay.
Mangyari na ang mangyari.

Bakit kasi sila pa?
Bakit ako pa ang nandito?
Sana pinatay na lang din ako nung mga panahon na yun
Parang ganun din eh
Para akong pinapatay ng paulit ulit
Pinapatay ng paulit ulit sa pisikal, emosyonal, mental at ispiritwal na aspeto.
Ang puso ko, ang isip ko, ang katawan ko gusto ng bumigay.
Kapalit nilang lahat sana ay ako na lang
Ako na lang huwag na sila.
Tutal ako naman yung walang direksyon saming lahat noon eh.
Bakit sila pa?
Bakit hinayaang mangyare to?

Parusa?
Kung parusa yun, it served its purpose well..
Damang dama ko!
Parang akong living dead.
Breathing but with no legit heart beat.
Hindi ko maipaliwanag kung gaano kasakit.
Sa sobrang sakit namanhid na ata ako.
Wala na akong pakialam.

Adrenaline Rush..
I badly needed that back in the days.
Pampamanhid or just simply get used to it.
I still feel that lingering pain when it decided to visit me.
Unbearable by nature.
It makes me wanna die.
Wanna die until my last death.

But that one hell of a night turn out to be a magical one.
Someone with blinding light appeared right before my weak eyes.
Is this my Angel?
My Angel of Death? Or my Saving Grace?
Who is who?
Which is which?
I didn't care much.
Just go and get me out of here.
Get me and bring me somewhere.
I needed my old self back whatever way it is wherever.

.
.
.
.

.

"Hello.."

"Solenn..I need you here now..Please.."

"Glai..
What happened?
Bakit ka umiiyak?
That dream again?
Okay, calm down..
I'll be there in a few..
See you.."

Taranta si Solenn on her way to Glaiza's place.
She knew it.
After all these years, that tragic night still haunts them deep.
Akala nila ay tuluyan ng silang tinantanan ng magimbal na insidenteng iyon.
Akala nila mananatiling alaala na lang yan na bukod sa maaalala lang ay hindi na ganun ang epekto sa kanila.
Bakit ganito? Pakiramdam ni Solenn, again rattled si Glaiza sa mga nakaraang iyon? It must have an explanation.
Bukod kay Glaiza at sa pamilya nito ay ininda rin ni Solenn ang pangyayaring yun.

.
.
.
.
.

"Glai.."

Yakap ang isinalubong ni Glaiza kay Solenn.
Yakap na sobrang higpit.
Yakap ng walang kalaban laban.
Yakap ng hinang hina.
Damang dama ni Solenn ang lakas ng kabog ng puso ni Glaiza na dumampi sa kanya dahil sa mahigpit na yakap nito sa kanya.
Ramdam nya pati ang panginginig ng mga kalamnan nito.
Awang awa si Solenn sa kaibigan.
Sa loob ng maraming taon na magkakilala sila alam na alam nya ang hilatsa ni Glaiza.
Sa pagkakataon na to, hinding hindi sya aalis sa tabi ng mahal na kaibigan.

"Sos..
Akala ko I'm over it.
Pero bigla bigla andito na naman at pinapaalala sa akin ang sakit.
Parang may gustong ipahiwatig.
Ang totoo once in a while, aaminin ko..napapanaginipan ko pa rin naman yun pero hindi na kagaya ng ganito.
Hindi na yung akala mo nangyari uli.
Hindi na yung akala mo kahapon lang nangyari..
Anong ibig iparating nito.
Test of character?
Tinetest if I am strong enough to embrace the memories.
Well, tanggap ko na yun.
It is a part of me, a special part of who I am today.
Kapag bumabalik ang lahat, I just embrace it with my whole being and be thankful for the lessons I learned the hardest way.
Pero..ngayon..
May kakaiba akong pakiramdam, parang may gustong ipahiwatig sakin ang panaginip na yun.