Remembering My First Real Kiss - PUBLISHED Under Pop Fiction

XXX. The Shared Bliss.

Tumakbo ako ng mabilis. Kahit umuulan at pinagtitinginan ako ng tao, tuluy-tuloy pa rin ako sa pagtakbo. Kung ano ang bilis ng itinatakbo ko ay iyon rin ang bilis ng pag-alaala ko sa mga pangyayari nuon.

Yung unang halik namin sa classroom after akong i-dump ni Zeke...

The first lesson...

Him being jealous...

Me choosing him instead of Zeke...

Yung unang beses na nadurog ang puso ko dahil sa kanya...

Crispy came back to my life and rescued me from self-sabotaging myself...

Yung nalaman kong dahil aalis siya ng Pilipinas kaya niya ako sinaktan para mas madali ko siyang makalimutan...

Yung nakipagbalikan siya nung prom... The kiss under the fireworks...

His father's birthday party...

When I surrendered myself to him...

Him leaving without saying goodbye...


Nakarating ako sa isang high-rise building, ito yung building kung saan naroon ang condo unit ni Mark. Pumasok ako sa loob at pinagtinginan ng tao. Sino ba namang hindi titingin sa akin? Kamusta naman ang hitsura ko! Putikan yung white dress ko at basang-basa ako dahil sa malakas na ulan sa labas. Muntik pa akong mapalabas, mabuti na lang at may naipakita ako sa kanila mamagmumukhang may kakilala akong nakatira dito. Ano pa ba? Edi yung susi.


Sumakay ako ng elevator at walang may gusting sumabay sa akin. Mabuti naman, kailangan ko ng oras para makapag-isip kung anong sasabihin ko kay Mark kung sakaling nanduon siya sa condo unit niya.


Should I just go inside?

Paano kapag nasa loob siya, for sure magtataka iyon. Anong sasabihin ko? Hi? Ako yung namatay mong girlfriend?

Should I just go and hug him?

Baka naman itulak niya ako palayo sa sobrang dumi ko. Baka nga hindi niya ako makilala sa hitsurang kinalalagyan ko ngayon.

Or should I just go and kiss him?


Pero paano kung wala siya sa loob?

Paano kung hindi na siya nakatira duon?

Paano kung inabanduna na niya ang lugar kung saan kami nagkamabutihan, nagmahalan at nagkasakitan?

Pero paano kung nanduon nga siya sa loob... at may kasama siyang iba? Si Miss Valerie? O ibang babae man.


Anong mangyayari kay Miss Valerie kapag nagkaalaman na? Mahal niya ba talaga si Miss Valerie? Itutuloy pa rin kaya niya ang kasal nila? Mas minahal niya kaya si Miss Valerie kaysa sa akin? 


Bumalik ako sa sarili kong katawan ng bumukas ang elevator sa 8th floor. Lumabas ako at humarap sa kanan, room 800. Kahit siguro pumikit ako sa paglalakad ay hindi ako maliligaw sa ibang kuwarto dahil itong lugar na ito... Malinaw na malinaw na sa alaala ko.


Tinitigan ko yung pinto sa room 800. Ito na iyon, hindi na ako maaaring umatras. This is all or nothing. 

Hinawakan ko ng mahigpit ang susi at nagdasal saglit bago gamitin ito sa pagbukas ng pinto. Dahan-dahan kong ipinihit ang doorknob, bumukas agad at sumalubong sa akin si Mark na nakaupo sa kanyang sofa. 

Mukhang gulat na gulat siya sa pagkakakita sa akin, hindi siya nakapag-react agad. Hindi ko maintindihan ang buong katawan ko, ang pakiramdam ko at ang isipan ko nang makita ko siya. Magkatitigan, tila nag-uusap ang mga mata.


Naramdaman kong tumutulo na ang luha ko, pinunasan ko ito pero ayaw pa ring huminto. Bakit wala siyang reaksyon? Hindi niya ba nagustuhang bigla na lang akong pumasok sa condo unit niya?

Tumayo siya habang nakatitig pa rin sa aking mga mata. Unti-unti siyang lumapit. Hinawakan ng isang kamay niya ang kaliwang pisngi ko at hinawakan ng kanang kamay niya ang batok ko. Pinunasan niya ang mga luha sa mata ko.

Hinalikan niya ako... Parehas kaming napapikit at tila tumigil ang oras. Niyakap ko siya habang hinahalikan niya pa rin ako.

Naalala ko yung mga halik namin nuon, iyong mga itinuro niya. Nagsimula sa smack, napunta sa sweet, then passionate at naging torrid na. 

"Miss na miss kita, Mars." He said between kisses.

"Miss na miss din kita, Mark." I responded.

"Mahal na mahal kita, Anna." Tumigil siya at humiwalay, tumitig sa mga mata ko.

"Mahal na mahal na mahal din kita." I said while crying.


Ngumiti siya habang pinupunasan ang mga luha ko. Hinalikan niya ulit ako at humigpit ang pagkakahawak niya sa akin. Lumalim ang halik niya na sinagot ko naman.


Napansin ko na lang nasa kwarto na kami at naka-underwear na lang kami. "Kung hindi ka pa handa, okay lang." Napansin niya siguro ang pag-aalinlangan ko.

"Ano ka na. Bente sais anyos na ako." Natawa siya sa sinabi ko.

"Na-miss talaga kita ng sobra." He said as he hugged me.

"Let's catch up for the lost time?" I smiled suggestively.

"Anna and Mars combined. I am so blessed." He grinned before kissing me again.

We discarded our remaining clothes and he lay me down on his bed. He kissed me first on my forehead. "I respect you." He whispered. He kissed me on the tip of my nose. "I adore you." He whispered again. Then he kissed me on the lips, "I love you." He said between kisses.

He kept saying 'I love you' while we were making love, it was like we were making love for the first time. I remember when I surrendered myself to him; he was leaving first thing in the morning that time. May pagkakaiba siya sa ngayon pero may pagkakaiba rin.  Same because the intensity is still... the same, we were making love and not just sex. And it's different because we were hurting that time and now, it's just pure bliss.

"Mark?" He stopped caressing my hair.

"Yeah, baby?" I looked up to him.

"Ano ng gagawin natin?" He sighed.

"Honestly, I don't know." He closed his eyes and covered it with his right forearm.

"I don't want to go home." I said as I snuggled closer.

"I agree. Baka paglayuin pa nila ulit tayo." He said, hugging me. "Hinding-hindi ka na babalik dun. I won't let you go away again."

"Pero ikaw kaya yung umalis dati." I teased him.

"And I regret that." Walang umimik sa aming dalawa. Kuntento na sa katahimikan, kuntento na magkasama na rin kami sa wakas.

"Sinong identity na ang gagamitin mo?" Bigla siyang nagsalita.

"I don't know. Marami akong natutunan sa buhay ko dahil sa identity ni Anna Ordnez, pero ako pa rin naman si Marciana Ochoco." Umupo siya ng kama.



Napatingin ako sa katawan niya. Aw, shucks. Akin na nga talaga siya



"Okay lang naman sa akin kung sino sa mga identity mo ang gagamitin mo. Ang akin lang... " Hindi niya tinatpos yung sasabihin niya.

Umupo rin ako ng maayos at hinawakan ko ang pisngi niya. "Anong problema?" Tanong ko sa kanya.

"I think you need to change your surname." Hindi ko siya na-gets at mukhang nagregister ito sa aking mukha. "Si Mars ka man o si Anna, ang gusto ko Villareal na ang apelyido mo." Pagpapaliwanag niya.


Napasinghap ako nang maintindihan ko na ang sinasabi niya.


"You want us to get... married?" Pabulong kong tanong.

"Yeah." He grinned. Kumpyansa na papayag ako.



Papakasalan ko na ba siya? 



"Oh my God! Yes! But I need to see a ring first!" I said while in tears.


Tears of joy, of course.