Hikaye Hep Seni Bekledim hikayesi bitince başlayacaktır. Benim Küçük Gelinim ve Göremediğim Sen kitabından tanıdığınız Asude ve Sedat'ın kızı Melek'in hikayesidir. Umarım hikayemi seversiniz. Ben heyecanla yazmaya başladım. Umarım sizde severek okur...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Öncelikle bölümlere gösterdiğiniz ilgi için teşekkür ederim. Umarım bölümü seversiniz. Keyifli okumalar!"
****
Genç kız sıkıcı kalabalıkta gözlerini gezdirirken içine yerleşen garip bir hisle yüzünü çevirmiş ve genç adamla göz göze gelmişti. Melek dikkatle kendisine doğru gelen adamı izlerken kalbi gümbür gümbür atıyordu. Bir türlü bakışlarını kendisine doğru gelen genç adamdan ayıramıyordu. Öyle ki onun bakışlarından ilk kez korkmaya başlamıştı. O mavi gözleri karanlık gecede görünen okyanuslara dönmüş iyice koyulaşmıştı. Yutkunan genç kız farkında olmadan bir adım amcasına yaklaşmış kolunu onun koluna sokmuştu. Yağız genç kızın yüzüne baktığında bakışlarının yönü onun baktığı kişiye çevrildi. Yüzüne oluşan gülümsemeyi saklamak oldukça güçtü. Asaf hedefine ulaştığında göz temasını kesmediği genç kıza yaklaştıkça içindeki kızgınlık değişik bir hisse dönüşmüştü. Melek gerildikçe amcasının kolunu sıkarken Yağız bir elini onun elinin üzerine koyarak sakinleşmesini istemişti.
Melek ne yapacağını bilmez bir şekilde amcasından yardım isterken bulundukları ortamda rezalet çıkmaması için sakin kalmaya çalışıyordu. Asaf ikilinin yanına geldiğinde içindeki fırtınaya inat sakin bir ses tonuyla "İyi akşamlar!" diyerek onlara selam verince Melek o gözlerdeki ifadenin göründüğünden daha farklı olduğunu biliyordu. Asaf bir süre karısının güzelliğini su gibi içerek gözlerini şenlendirirken bakışları Yağız'a dönerek keskin bir sesle konuşmuştu.
"Karımı buraya getireceğinden haberim yoktu Amca Bey!" Yağız genç adamın sözlerinin sonunda ses tonunun vurgusuna karşılık gülümsemişti.
"Haber alabilmek için aramak gerekir değil mi Damat Bey?"
"Benimle oynamayın Yağız Bey, karımın böyle bir ortamda bulunmasına izin vereceğimi de nereden çıkardınız?"
"Senden izin almamı gerektirecek bir durum yok ortada. Şimdi izin verirsen..." Asaf Yağız'ın konuşmasını bölerek imalı bir şekilde gülümsedi.
"Madem karımı buraya kadar getirdiniz, o zaman kocasına eşlik etmesi daha doğru olur." Elini genç kıza doğru kaldıran Asaf Melek'in gözlerindeki şaşkınlığa içten içe gülmeye başlamıştı. Çektiği sürme gözlerini daha ön plana çıkardığı için Asaf hayranlığını saklamakta oldukça zorlanıyordu. Melek kısa bir sür amcasına bakmış onun tek gözünü kırpması ile şaşkınlığı daha da artmıştı. Asaf'ın ne kadar ileri gideceğini merak ederek kolunda ki eli çıkararak bir kolunu yeğeninin ince beline dolayıp onu kendine çekti. Asaf'ın çene kaslarının oynamasından dişlerini sıktığı belli oluyordu.
"Melek benim kavalyem olarak geldi, bu yüzden onu sana veremem." Asaf bir Yağız'a bir de karısının belinde olan ele bakarken içinde kopan fırtınaya şaşırarak genç kızı hızla kendisine çekmişti. Melek ne olduğunu anlamadan kendisini Asaf'ın kollarında bulurken kulaklarına dolan sesle ürperdi.
