Falling For the Rockstar (Published under Pop Fiction)

Crutches

ABIGAIL

Sinigurado kong maaga akong nagising kinabukasan.

Napaka-komportable ng hinihigaan kong kama. It was like sleeping in a hotel room for free. Pero ayokong abusuhin ang kabutihan ni Tony sa akin. Employer ko siya at hindi kaibigan. Kaya maghahanap ako ng matutuluyan sa lalong madaling panahon.

I decided to call in sick. Ito pa ang unang beses na nag-absent ako sa trabaho. Hindi rin naman ako tamad. Pinipilit ko talagang magtrabaho kahit masama ang pakiramdam ko pero ngayon ay iba ito.

Matapos kong maghilamos at magsuklay ay tinawagan ko si Cecilia. Sa kanya ko ibinilin ang mga gawain ko sa office for the day.

I decided to cook pancakes for breakfast. Suot ko pa rin ang isang oversized t-shirt na pantulog ko. The shirt is about two sizes bigger for my size but it is very comfortable. Hindi na ako nagbihis pa. Bago ako pumunta ng kusina ay sinilip ko muna si Tony sa kanyang kwarto.

Mabuti naman at tulog pa ito.

Matapos kong magluto ay tiningnan ko ang aking cellphone. Hindi pa naman ako tinatawagan ni Tony kaya't I decided to eat on my own. Talagang gutom na gutom na ako.

Matapos kong kumain ay inayos ko sa isang tray ang pagkain ni Tony. He was already awake and checking his phone nang pumasok ako sa kwarto niya.

"I was about to call you," sabi nito habang tinitingnan ako mula ulo hanggang paa.

Inilapag ko ang tray sa bakanteng bahagi ng kama ni Tony.

"I hope you're craving for pancakes."

"What are you wearing?" nalilitong tanong nito. "Aren't you going to work?"

"No. I called in sick." sagot ko.

Nang hindi ginalaw ni Tony ang pancakes ay lumapit ako at hinipo ang noo nito. Wala naman itong lagnat but he was looking at me the entire time.

"Aren't you hungry?"

"Did you run out of clothes to wear? That shirt looks hideous and it's too big for you." naiinis na sabi nito. Halos magsalubong na ang mga kilay nito.

So ito pala ang masungit na Tony na sinasabi ni Grace.

"This big, hideous shirt is what I wear to sleep. It's very comfortable."

"I'd like to rip it off to pieces and burn it to the ground."

Hindi ko alam kung paano mag-react sa sinabi nito. Bakit ba ang sungit nito ngayon?

"I'm sorry if my shirt offended you," kalmado kong sabi rito. Bakit ba galit na galit ito sa suot ko?

Nabaling ang attention ko sa pancakes na nasa tray. Hindi nito kinain ang niluto ko.

"I don't want to eat this," masungit na sabi nito.

"Why?" nalilito kong tanong.

"I'm not hungry," ang sagot nito.

Kinuha ko ang tray mula sa kama nito.

"I want to thank you for letting me sleep here last night. I'll move out as soon as I find a place to stay."

"You don't have to do that. You can stay here in the apartment until my ankle heals completely."

"But —"

"Part of your job is to take care of me. It will be easier if you live here with me."

"Ba't ba ang sungit mo ngayon?" hindi ko na napigilan pa ang sarili ko. Kaagad ko namang pinagsisihan ang sinabi ko. Gusto ko tuloy kagatin ang mga labi ko hanggang sa dumugo ang mga ito.