'I can't believe it!'
'Napakabait nyang tao para maranasan ang ganong bagay!'
'Anong kasalanan nya bakit sya pinatay?'
'Bakit si Marco pa?'
Tuluyang tumulo ang luhang kanina ko pang pinipigilan.
Sa lahat ng narinig ko ay parang ayokong maniwala na patay na sya. Pero dahil ako mismo ang nakasaksi sa pangyayari kahapon kaya alam kong walang dahilan para hindi ako maniwala.
Bukod sa nasaksihan ko kahapon at sa alaalang si Clint ang huli kong kasama ay wala na akong maalala.
Kahit kung paano ako nakauwi kagabi ay hindi ko maalala. Nagising na lang ako na kinakamusta ako ni mommy dahil hinatid daw ako ni kuya Hero dahil masama daw ang pakiramdam ko.
Ayaw na akong papasukin ni mommy pero nagpumilit akong pumasok. Tila mas lalong bumigat at sumama ang pakiramdam ko.
Iniimbetigahan na ang nangyari kay Marco at eto ako, nananatiling tikom para sa katotohanan.
'Denise!'
Hindi ko mapigilan sa pagtulo ang aking mga luha. Tila hindi sila mauubos.
"Denise!''-Napatunghay ako dahil sa pagtapik sa balikat ko.
Nabungaran ko ang mukhang malungkot ng isa kong kaklaseng lalaki.
"Alam kong malapit ka kay Marco..."-saad nya at inabutan ako ng panyo. "Huwag kang mag-alala, magiging ayos din ang lahat.."-dagdag nya.
"May naghahanap nga pala sayo.."-huling saad nya at ginulo ang buhok ko bago umalis.
I never felt at ease. Pakiramdam ko sa bawat galaw ko ay may nakamasid. Natatakot ako.
Pinunasan ko ang luha ko bago tumingin sa taong naghahanap sakin.
Mula sa kinauupuan ko ay malinaw kong nakikita ang barkada. They are not smiling but they are not angry.
Nanginginig ang buong katawan ko.
Kahit pakiramdam ko ay nanlalambot ako dahil sa mga nangyayari ay pinilit ko pa ring makalapit sa kanila. They all offer their right hands.
"Let's go home."-kuya Hero
"I'll cook food for you girl."-Kennedy
"I'll read you some books of fairy tales so you can sleep well."-Allison
"I can be your sister whenever you want."-Hazel
"Come with us, we'll take good care of you."-Clint
I was touched with their simple gestures. Lalo akong naluha. Hindi sila nagtatanong pero alam kong may alam sila.
—
I was awaken with the sudden noise. A strange room greets me. I don't know when did I fell asleep.
As soon as I opened my eyes, the bad memories that I had awhile ago came back to my senses.
Bumangon ako. Medyo masama ang pakiramdam ko.
"I understand tito..I'll take care of her...no please..just trust me.."
I heard kuya Hero's voice. Maybe he is talking with someone through the phone.
The room has no door but it has a curtain that blocks the doorway.
"Ayos ka na ba, Denise?"-si Allison ang unang nakapansin. Agad akong nilapitan ni Clint.
Umupo kami ng sama-sama. "Let's watch movies. Tamang-tama lang ang gising mo little sister."-Hazel
"Tinawagan ko na si tito. Ipinagpaalam kita na isinama kita dito sa rest house namin."-kuya Hero.
Paano napapayag ni kuya Hero sila daddy?
"Mag-stay tayo dito ng one week!"-masiglang saad ni Kennedy.
"Paano ang pagpasok nyo?"-nagdadalawang isip na saad ko. Sabay sabay nila akong nginitian.
"Don't worry about it. Just enjoy our stay here."
Hindi ko alam kung anong dapat kong sabihin sa kanila. They cared too much for me.
I am lucky to have these guys in my side. My worries are fading. They are not asking anything but they do understand my silence.
2 DAYS LATER
"Kain na girl!"-excited na saad ni Kennedy mula sa loob ng rest house.
Napapailing na lang ako at tumayo mula sa kinauupuan kong bumahangin.
Lumanghap muna ako ng sariwang hangin na nagmumula sa dagat bago masayang naglakad papasok sa rest house.
This place is the best sanctuary for someone like me who experience depression and stress.
"Mukhang maganda ang naging gising mo binibini"-a soft chuckled escape from my mouth when Kennedy speaks.
"Di naman."-maiksing saad ko.
Sinabayan kami nina Allison at Hazel na kumain. Sila kuya Hero at Clint naman ay umalis, mukhang pupunta sila sa downtown.
—
Muli kong nilanghap ang sariwang hangin na nagmumula sa dagat.
Sakto lamang ang panahon upang tumambay dito sa labas ng rest house. Mahangin ngunit hindi mainit.
Paulit ulit na lang akong napapangiti. Thankful ako sa barkada dahil kahit sa sandaling panahon ay nakalimot ako sa problemang maaaring kaharapin ko pa.
Maybe kuya Hero do not really bring me home with my parents but he brought me more than our home with him and the barkada.
Hazel really treats me like I am her real sister. Allison read books for me every night just like what she had promise to me.
Just awhile ago, Kennedy and like the other days, he cooked food for me.
Clint is always right. They took good care of me and they will always will.
"Are you having fun?"-mabilis akong napalingon sa gilid ko ng marinig ko ang boses ni Clint. He's smiling. He sat down beside me.
Is he referring to me being here or is it because I am not alone?
His every word came like a puzzle to me.
Tumango ako sa kanya pero bigla rin kaming nahulog sa isang nakakabinging katahimikan.
Aaminin ko na, kahit nag-eenjoy ako na nandito kasama sila pero hindi ko maitatanggi na iniisip ko pa rin ang maaaring mangyari pagkatapos ng kasiyahan na ito.
"Clint..will everything be alright?"-I asked Clint. Alam kong kahit hindi ko sabihin sa kanya ng diretso ang ibig kong sabihin ay naiintindihan nya pa rin.
"It will, Denise.."-siguradong saad nya.
"Really? But I'm afraid..."-ngayon ay inamin ko na sa kanya ang totoo kong nararamdaman. "Nagsisimula palang akong basagin ang pader na itinayo ko. I am just starting to built bridge. I am just starting again but why....why—"-hindi ko na naman natapos ang sasabihin ko dahil sa emosyong nadarama ko.
"I'm afraid of everything..."-I whispered and I know that Clint heard it.
Inakbayan ako ni Clint at isinandal ang ulo ko sa balikat nya. Tinapik tapik nya ang likod ko.
"Huwag kang mawalan ng pag-asa, remember that we will chase your happiness together with the barkada."-saad nya at iniharap ako sa kanya.
"Everyone deserves to be happy and always remember Denise, don't let anyone draw your happiness. Draw your own happiness for yourself."
I am always drown by Clint's word. I am lost for words.
