Raytis Specials

Litiria - Alex McCall

Met een harde vaart sla ik de wekker van mijn nachtkastje. Wat een rotding, ik wil gewoon slapen. De eerste dagen van Litiria zijn al geweest, maar ik heb persoonlijk niks met feestdagen. Ik mag dan wel van normale feestjes houden, maar ik haat letterlijk alles waar je verplicht bent aan mee te doen. Het enige wat ik dan wil doen is op het internetfilmpjes opzoeken en raya's op stupide fouten uitlachen die mij ook wel eens zouden kunnen gebeuren.

Zoals gewoonlijk ben ik weer eens te lui geweest om een kostuum op tijd te halen en zit ik nu met niks. Ik heb zwaar de neiging om gewoon een zak over mijn hoofd te trekken en te zeggen dat ik zakvrouw ben of zo. Maar helaas verwacht Lilly dat ik ook kom en ik neem aan alle leden van de studio, heb ik weer. Dus ik kijk naar mijn spiegelbeeld en zie dat mijn haar voor de verandering eens goed zit, het mag eens mee vallen, zeg.

Ik kan het niet maken dat andere wel een kostuum dragen en ik niet, dus ik moet wat verzinnen...
Waar zijn mijn originele ideeën gebleven?

Wat als ik nou eens als een slimmer persoon ga? Dan denken mensem nog eens dat ik een keertje goed bij mijn hoofd ben in plaats van het kind dat nog niet eens normaal een ijsje kan eten zonder dat het over mijn hele gezicht zit.
Hopelijk ben ik niet de enige die last-minute een kostuum uitkiest.

Ik zucht en zoek ergens een bril en die kan ik gelukkig vinden. Ik besluit om mijn haar zoals gewoonlijk in een hoge staart te doen, een bril op, donkerrode lippenstift en een pastelblauwe stropdas die ik ooit van Max gejat heb, vindt hij vast niet erg.
Omdat ik mijn costuum eigen wil maken doe ik gewoon een zwart high wasted short aan als altijd en natuurlijk mijn afgetrapte sneakers waar ik maar geen afscheid van wil nemen.

-

Aangekomen op het festival moet ik nog een brief schrijven, maar ik heb wel een pen nodig. Ik loop richting een man en een vrouw, hoogstwaarschijnlijk zijn ze ook getrouwd. Ik zie dat hij een pen vast heeft.

'Pardon, vind u het erg?' Excuseer ik me een soort van. Ik pak de pen uit zijn handen en loop weg voor hij überhaupt kan beseffen dat ik zojuist zijn pen geleend heb. Waarschijnlijk krijgt hij hem niet terug ook.

Laten we eens kijken, wat zal ik wensen?

Lieve litiria boom,

Ik wens dat ik dit jaar geen drama krijg noch gezeur. Hier ben ik wel een beetje klaarmee. Vooral met het feit dat niemand mij leuk vind terwijl ik hen wel.

Oh, btw, kan je ook even ervoor zorgen dat Max een keer minder kneuzig word voordat hij niet meer te redden is?

Alex McCall.

Als altijd is mijn brief naar de litiriaboom kort en simpel, ik heb gehoord dat het dan eerder zou werken. Geen idee of het waar is, ik heb het niet zo op bijgeloof.

Waar is Max? Ik dacht dat ik altijd te laat kwam, deze keer ook, misschien niet zoveel als altijd en daarom is Max later. Ik bedoel, anderhalf uur te laat zijn is toch niet een al te groot probleem, neem ik aan?

'Hey,' zegt een jongen, hij staat achter me. Ik sta in reflectie met mijn benen en armen in positie om hem een flinke klap te geven. Na het Drey gebeuren kan ik niet nog eens een drama hebben. En al zeker niet met jongens.

'Wow wow je hoeft me niet dood te maken, ik doe je niks,' zegt hij en gooit zijn armen in de lucht.

'Dat heb ik vaker gehoord...' Flashbacks komen maar terug over het feestje en ik probeer ze weg te duwen.

'Oh... Maar het lijkt alsof je iemand zoekt, kan ik je helpen ofzo? Ik ben nieuw hier maar dat maakt hopelijk niet al te veel uit,' hij lacht.

Nogsteeds voel ik me niet al te comfortabel. 'Ik weet je naam niet eens,' zeg ik met mijn armen over elkaar.
'Connor, en de jouwe?'
'Alex,' zeg ik.
'Mooie naam,' complimenteert hij me 'naar wie zoek je?'

Met tegenzin vertel ik hem hoe Max eruit ziet en dat er waarschijnlijk een klef koppel bij zal zitten. Ik heb geen idee hoe ze verkleed zijn dus ik vermoed dat het best moeilijk zal worden. 'Laten we maar beginnen met zoeken though.'

-

'Oh my lord!' schreeuw ik als een klein kind. 'Wat, je maakt me doof.' hij lacht. 'Dat is mijn lievelingsijscokraam,' zeg ik met een brede grijns op mijn gezicht.
'Hoe oud ben je, tien?' Connor schudt lachend zijn hoofd, best wel aanstekelijk eigenlijk.
'Oh, shut the duck up please.'
'Ik neem aan dat je een ijsje wilt?' vraagt hij. 'Ja duh!'

'Een hoorntje met een bolletje cookie dough en chocolade, en een hoorntje met vanille en banaan,' zegt connor tegen de mevrouw die de bolletjes op het hoorntje schept. Vanille en banaan? Dat is veel te simpel, je kan zoveel meer smaken en hij kiest de meest saaiste smaken, muah, zal wel.
Ik maak gebruik van deze tijd om hem even te bekijken. Hij is best lang, ik denk 1.80, niet heel veel verschil eigenlijk, ik ben 1.75 ofzo, ik noem mezelf klein omdat het gemiddelde meisje op raytis ook rond de 1.80 zit, dus ja. Zijn zwarte haar staat best wel schattig bij zijn groen bruine ogen en hij heeft zelfs sproetjes.

'Ben je klaar met naar me kijken?' Connor rijkt me mijn ijsje aan.
'Eh ja?' weer lacht hij, wat is er toch zo grappig? 'Waarom lach je de hele tijd?' Verward staar ik naar zijn grijns.
'Gewoon, je bent anders, that's it.'
'Ehm nee, de laatste keer dat ik in mijn paspoort keek heette ik Alex, sorry,' nu is het mijn beurt om te lachen.
'Oké, die was goed,' lacht hij.

Na een tijdje praten met hem kom ik er achter dat max een bericht heeft verstuurd.

Max💪😂:Waar ben je? Ik kan echt niet nog langer die twee aan elkaar zien plakken als lijm.

Ik: oh woeps, nou ik was op zoek naar je toen een jongen me aan bood om te helpen😂😂

Max💪😂: Dus je gaat nog eens met een jongen mee na dat drey gebeuren?

Ik: Ja, ik dacht, het is toch maar voor een paar minuten maar tken zag ik mijn favorite ijscokraam...
Ik: toen* Typaids on point

Max💪😂: 😂😂
Max💪😂: Zorg maar dat je snel komt voor ik ga overgeven. Als hij je wat aan doet metteen bellen!

'Is dat je vriendje?' Connor kijkt over mijn schouder heen en ik duw mijn hand in het midden van zijn gezicht en duw het naar achter.
'Ten eerste, van wie mocht je mee kijken? En ten tweede, gross. Ew. Nee. Gewoon niet. Hij is mijn beste vriend.' Hij grijnst. 'Oké dan.'

-

'Eindelijk!' Max komt op me af lopen en kijkt argwanend naar Connor. Daarna richt hij zich weer op mij, maar ik schiet in de lach.
'Wat heb jij nu weer aan?' Hij trekt een nep pruillipje. 'Ik ben een piraat, meani,' zegt hij tegen me. 'Wat ben jij dan?' Het is zijn beurt om te lachen.
'Ehm nou ik heb gewoon een bril en een stropdas om gedaan om slimmer te lijken?' zeg ik met een vragende toon.

'Wacht is dat mijn st-'
'Eh nee ik heb hem gister op de markt gekocht,' stop ik hem.
'Maar jij gaat nooit naar de markt...'
'Gast, ze zegt dat ze hem van de markt heeft dus laat het.' Connor doet zijn armen over elkaar heen. 'Bemoei je er niet mee.' Max slaakt geërgerd een zucht en draait zich weer terug naar mij. 'Hoe heb je het kunnen volhouden met die -' 'Je hoeft het niet te zeggen, ik weet het al.'

Wanneer Lilly en Jabby klaar zijn met elkaar inslikken bij de toiletten is Connor al vertrokken. 'Oh hey Alex, jou had ik nog niet gezien!' Lilly komt op me aflopen en geeft me een knuffel.
'Nee tuurlijk niet,' mompel ik. De enige die het kon horen was Max, die het blijkbaar erg grappig vond.

'Moet ik je van de grond helpen, Max?'

-

Ik heb echt genoeg van het festival. Kan het ooit ophouden? Ik snap niet wat mensen hier leuk aan vinden maar goed. Dan vind ik Natalis zelfs nog leuker, daar hebben ze tenminste nog Killy en verschilende types alcohol, hier hebben ze alleen kinderlimonade en sinas.
Meestal heeft Max toch wel wat alcohol mee.

'Hierna nog even wat drinken?' Ik stoot Max aan. 'Sure, bij jou of bij mij?' 'Ik neem aan bij jou, want straks storen we de tortelduifjes nog.' Hij lacht om mijn opmerking, en we vertrekken naar mijn appartement.

Lilly en Jabby hebben ons niet eens opgemerkt.
'Maar, hoe gaan zij nu thuis komen?' Max haalt zijn schouders op. 'Dat zien ze zelf maar.'