Proloog

62 5 1
                                    

Jace weet je zeker dat je niet kan?' Vraag ik voor de tweede keer in de telefoon. Hij zucht. 'Bella, Ik heb het heel druk ga andere mensen lastig vallen.' Een lange piep valt. Ik zucht en leg mijn telefoon op de tafel. Zo gaat het al een hele week. Hij is veranderd in een negatieve zin.

Nu ben ik er klaar mee. Ik ga naar hem toe. Ik heb zijn huissleutel gelukkig nog. Ik trek  snel mijn jas aan en stap op mijn fiets. Al snel ben ik er. Jace woont in een groot huis. Ik klop aan. De schoonmaakster doet de deur open. Ik stop zenuwachtig een verdwaald plukje achter mijn oor.

'Hoi Ik-uh kom voor Jace.' Ze glimlacht en zet een stap opzij. 'Kom toch binnen ik dacht dat je er al was.' Zegt ze.

Ze pakt haar bezem en afstof doekje weer in de hand. Ik kijk haar verward aan. Ik wil het haar vragen als ze zegt dat ze snel weer verder moet. Ik knik en hang mijn jas op. Ik loop naar boven.

Als ik boven ben kijk ik om me heen. Niks is veranderd de laatste 2 maanden. Ik hoor geluiden uit de kamer komen, misschien is Jace met een vriend. Beweer ik mezelf als een dwaas. Ik loop naar zijn kamer en doe zonder te kloppen de kamerdeur open. Had ik dat maar nooit gedaan.

'J-jace!' Roep ik vol ongeloof. Mijn ogen vullen zich met tranen. Mijn ogen staan verbaasd. 'W-wat waarom?' Stamel ik. 'B-babe?' Komt er vragend uit zijn mond.

Ik schud mijn hoofd. Ik had het kunnen weten. Na hoe hij deed de laatste weken. Hoe durft hij me nog 'babe' te noemen.

Jace lag daar met een ander meisje in zijn bed, naakt. Wie weet hoeveelste meisje al wel niet.

Black rosesWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu