Black roses

2} 'Ethan.'

'Was dat Jace?' Roept ze verontwaardig. 'Wat doe hij nog bij jou?' Vraagt ze. Ik haal mijn schouders op.

'Hij kan het niet hebben dat ik beter af ben zonder hem.'

Ik en Rose lopen naar natuurkunde. We gaan achteraan zitten. Jace komt de klas inlopen met Nathan. Waarschijnlijk is Bradley weer aan het spijbelen. Als hij verder het lokaal binnen loopt en ons ziet grijnst hij. Hij gaat achter ons zitten. Ik laat zuchtend mijn hoofd op het boek vallen. Kunnen ze niet ergens anders gaan zitten?

Ik probeer het zo goed mogelijk te negeren. Ik heb hem wel eens vaker genegeerd zelfs toen we wat hadden. Vooral de laatste maanden toen het wat slechter tussen ons ging. Hij is zo veranderd en dan niet op een positieve manier. Hoeveel meisjes heeft hij wel niet onder hem gehad? Het is vast niet op twee handen te tellen.

De docent komt de klas binnen lopen.

'Iedereen zitten! Voor we beginnen wil ik het met jullie ergens anders over hebben. Het schoolfeest komt eraan.' verteld hij.

Het schoolfeest? Daar had ik niet op gerekend. De vorige jaren ging ik altijd met Jace. Ik weet niet of ik nu nog met Jace wil. Ik slik. Wat moet ik überhaupt aan? Ik weet het allemaal niet meer. Na dat ik het uitgemaakt had met Jace ging ik flink achteruit met jongens.

Rose port me in mijn zij. 'Wat?' Vraag ik geïrriteerd.

Ze rolt haar ogen en geeft een kort knikje naar de jongen aan de andere kant van het lokaal. Ik probeer heel onopvallend te kijken. Daar zit wat ik kan je vertellen een hele knappe jongen. Zijn bruine haar zit warrig, zijn fel groene ogen kijken alleen maar naar voren. Zijn kaaklijn whow. In het witte shirt komen zijn spieren goed uit. Hij is me nooit eerder opgevallen. Ik blijf hem aan kijken. Ondertussen word er op mijn stoel getrapt maar ik zit zo te staren dat ik het niet door had.

Jace trapt nog een keer. 'Bella!' Sist hij. Nog een trap. 'Bel!'  Ik zit op het puntje van mijn stoel. De jongen met fel groene ogen kijkt me aan. Ik schrik. Jace trapt nog een keer tegen mijn stoel en ik val. Ik kijk beschaamd naar de grond. Sommige klasgenoten beginnen te lachen. Ik voel alle ogen op me gericht inclusief die van de jongen met de fel groene ogen en het bruine warrige haar.

De bel gaat. Gelukkig. Rose kijkt verbaasd op en probeert haar lach in te houden. Iedereen loopt het lokaal uit. De docent roept nog dingen wat we zeker niet moeten vergeten. De jongen komt op me aflopen. Hij steekt zijn hand uit.

Ik pak hem voorzichtig aan. 'Ethan.' Glimlacht hij. 'B-Bella.' Stotter ik. Oh hij heeft me nu zien vallen en dat ik hem aan zat te staren.Hij trekt me omhoog. 'Bella, is een mooie naam voor een mooi meisje.' Mijn hart vliegt uit mijn borstkas. Ook al is het zo basic. Ik voel de ogen van Jace in mijn rug branden.

Ik bloos licht en stop verlegen een verdwaald plukje achter mijn oor. 'Zin om een keer wat te doen?' Vraagt hij. Mijn ogen worden groter. Hij vraagt me mee uit! 'Ja! ja lijkt me le-'

Voordat ik verder kan praten word ik weggetrokken. Niemand minder dan Jace. Ik kijk hem verbaasd aan.