(Afitap)
Zaman durmuştu.
O ve ben dışında hiçbir şey gerçek değildi.
Gözlerimiz buluştu.
Adam gözlerini benden ayırmaksızın ellerini göğsüne götürdü.Oradan da karnına ve sonunda bacaklarına indirdi.
Kanaması yok.
Karnımdan yayılan sıcaklık hissi bütün yaşam enerjimi söküp alıyordu.Önce dizlerimin üstüne çöktüm,oradan da yere,sırtımın üstüne kapaklandım.
Dizlerinin üzerine,yanıma çöktü.İçinde bulunduğu panik halini yüzünden okuyabiliyordum.Birdenbire duruldu ve sağ eliyle ağzımı örttü.
"Sakın bağırayım deme." Diye tısladı.
Ellerimle ağzımı örten elini kavradım.Baş ve işaret parmakları arasındaki boşluğa dişlerimi geçirip can havliye ısırdım.Dişlerinin arasından "Afitap!" Dedi acıyla.
Tam 112'yi aramasını haykırmak için dudaklarımı aralamıştım ki beynim çalışmaya başladı.
Kurtulursan susmayacağını biliyor.
Kurtulmamanı sağlayacak.
Elim çantama gitti.Telefonumu güç bela çıkarmıştım ki Ateş boştaki eliyle telefonu uzağa fırlatıp elimi çimene mıhladı.
Kanım çimenleri kızıla boyuyordu.Başım zonkluyor ve göz kapaklarım ağırlaşıyordu.
Hayatım gözlerimin önünden bir film şeridi gibi geçmiyordu.Ya da uzakta bir beyaz ışık görmüyordum.Demek ki yalnızca şehir efsaneleriymiş.
Sadece öyle durup kan kaybından ölmemi bekledik.Önce göz kapaklarımın ardında beyaz bir flaş patladı,sonra ise her yer karardı ve dünyam sonsuz bir sessizliğe gömüldü..
YOU ARE READING
Örtbas
Mystery / ThrillerO gece başına gelecekleri bilseydi evinde oturur ve televizyon izlerdi. Ne yazık ki geleceği görme yeteneği yoktu.İşte tam da bu yüzden geceyi yıllardır adımını atmadığı eski apartman dairesinde,eski televizyonun karşısında noktalamıştı.En yakın ark...
