Örtbas

"Orman."

(Oktay)
Şile Ormanı'nın içinden geçen otobandan tek tük arabalar geçiyordu.Gecenin bir vaktinde başka türlüsü düşünülemezdi zaten.
Farların aydınlattığı yoldan gözlerimi ayırmadan "Neler olduğunu bana anlat bakalım." Dedim.Kafasını cama dayamış dalgın dalgın dışarıyı süzen Ateş kafasını kaldırdı."Suç ortağın olduğum için detayları atlamak istemezsin."
"Suç ortağım mı?Onu öldürmeme yardım etmedin ki?"
"Örtbas etmene yardım ettim.Delil kararttım.Bu da suç."
İleri bakıp yeşil gözlerini kıstı."Pekala." Dedi.
"İster inan ister inanma ama kazayla oldu.Sarhoştu.Tuvalette beni sıkıştırdı-manyak-.Bir an dikkatim dağıldı.O anda da belimdeki silahı aldı.Ben geri çekmeye çalışırken silahı ateşledi.Onun yaptığını biliyorum çünkü ben elimi tetiğe koymayacak kadar ayıktım."
Hm hm gibisinden bir ses çıkarttım.
"Ölmeyecekti,fakat susmayacaktı da.Alkollü kan vücudundan çıktıkça daha da ayılıyordu.Telefonuna ulaşmayı denedi ama ondan önce davranıp aleti kırdım.Sonra da gittiğine emin olmak için kalbine bir el ateş ettim."
"Dikkatini ne dağıttı?" Diye sordum ve "Cinsel çekim mi?" Diye ekledim,dünyanın en olağan sorusuymuş gibi.Cevap vermedi fakat kıpkırmızı kesilen suratı onu ele vermişti.Umurumda değildi.Ateş yetişkin bir adamdı.Afitap da güzel bir kadın.Gayet normal karşılamıştım.
Yoldan çıkıp ormana saptım.Gecenin o vakti fazla derine gitmeye cesaret edemediğim için yoldan fazla uzak olmayan bir nokta seçtik.
Arabanın bagajından kürekleri aldım.Ateş de elinde torbalarla arkamdan geliyordu.Kadının kafasını içine yerleştirdiğimiz oyuncak ayı ve kemiklerini doldurduğumuz torba evde kalıyordu.
İki koldan toprağı kazmaya başladık."En önemli şey sessiz olmak." Dedim."Kayıp insan olarak araştırmaya başlayacaklar ama kısa sürede cinayet soruşturmasına dönecektir.Seni sorguladıklarında hiçbir şey belli etme.Migrenin tuttuğunu ve eve erken döndüğünü söylersin.Birinden şüpheleniyor musunuz diye sorarlarsa rakip firmadan şüpheleniyorum de.Tasarımcımız baş edemeyecekleri kadar iyiydi dersin."
Ateş her ne kadar bu düşünceye katılmasa da onayladı.Bir süre sessizce kazdık.Fazla derine inme gereği duymadan poşeti toprağa gömüp üstünü kapattık.
Birden doğrulup "Nasıl bu kadar sakin kalabiliyorsun?" Diye sordu."Her detayı düşünebiliyorsun?Profesyonel gibisin."
Kısa bir gülüş atmaktan kendimi alamadım."Seri katil olduğumu mu düşünüyorsun?"
Ellerini beline koydu."Düşünmeli miyim?"
İç geçirdim."Boşver abicim.Uzun hikaye.Karışık biraz.Sıkıcı da.Duymak istemezsin."
Lütfen irdeleme.Lütfen irdeleme.Lütfen irdeleme.
Dağların arasından yükselmeye başlayan güneş kızıl saçlarının üzerine vuruyordu.Gözlerini kıstı.O an benimle uğraşmayacağını anladım.
Elindeki küreği bırakmadan doğuya doğru ilerledi.Yanımdan geçti.Sanki ormana doğru basıp gidecek gibiydi.Ama gitmedi.Aralarından güneş ışıkları süzülmeye başlayan ağaçların ortasında durdu ve gözünü güneşe dikti.
Ne düşünüyordu acaba?