Behind her beauty

6♡

Ik zit onder de trap, tegen de muur. Ik doe mijn oortjes in en luister naar Shawn.

She would not show that she was afraid,
But being and feeling alone was too much to face,
Though everyone said that she was so strong,
What they didn't know is that she could barely carry on,

But she knew that she would be okay,
So she didn't let it get in her way,

Sometimes it all gets a little too much,
But you gotta realize that soon the fog will clear up,
And you don't have to be afraid, because we're all the same,
And we know that sometimes it all gets a little too much,

She would always tell herself she could do this
She would use no help it would be just fine
But when it got hard she would lose her focus
So take my hand and we'll be alright

And she knew that she would be okay,
So she didn't let it get in her way,

Sometimes it all gets a little too much,
But you gotta realize that soon the fog will clear up,
And you don't have to be afraid, because we're all the same,
And we know that sometimes it all gets a little too much, yeah.

A little too much, I said a little too much, oh.

Sometimes it all gets a little too much,
But you gotta realize that soon the fog will clear up,
And you don't have to be afraid, because we're all the same,
And we know that sometimes it all gets a little too much yeah!

Sometimes it all gets a little too much,
But you gotta realize that soon the fog will clear up,
And you don't have to be afraid, because we're all the same,
And we know that sometimes it all gets a little too much.

Ik veeg de traan weg en trek mijn oortjes uit. Mijn maag rommelt. Ik pak een cracker uit mijn tas en eet die op. Als ik die op heb en mijn maag rommelt nog steeds zeg ik nee tegen mezelf. Ik heb geen honger. Ik ga niet eten. Ik mag niet aankomen. Ik mag niet eten. Ik kan niet eten.

Ik pak mijn flesje water en drink een paar slokken.
Ik sta op en sla mijn tas om mijn schouder. Ik wil weg hier. Ik loop naar de aula en kijk of Sam er zit. De bel is net gegaan en het is pauze. Na een tijdje zie ik Sam zitten aan een tafel, Justin naast de tafel pratend tegen Sam. Ik loop boos op ze af en duw Justin tegen zijn borst naar achteren.

"Wat denk jij hier te komen doen? Mijn vriendin een beetje lastig vallen? Donder op." Justin doet zijn mond open maar ik waarschuw hem. "Je kan nu beter niks zeggen en gewoon weg gaan." Hij besluit verstandig te zijn en loopt weg. "Ik ga bij Sam zitten en ze kijkt me verbaasd aan. "Wat is er met jou?" Vraagt ze. "Hoezo?" Ze knikt naar mijn gezicht. Ik pak mijn telefoon en kijk in de camera, mijn ogen zijn dik en rood, en er zit een beetje mascara onder.

Ik veeg het ruw weg. "Wat wou hij van je?" "Hij vroeg of ik je had gezien, hij was bezorgd om je. Hij zei dat je boos en verdrietig de klas uit liep en bang was dat je iets stoms ging doen." Ik laat een spottend lachje horen. "Dat had hij een tijdje geleden moeten doen." Mompel ik.

"Ik ga naar huis denk ik." Ze kijkt me vragend aan. "Hoezo?" "Ik ben misselijk, en duizelig." Ze graait in haar tas en haalt er een pak koekjes & 2 repen chocola uit. "Misschien moet je wat eten, suiker helpt tegen duizeligheid." Ik schud mijn hoofd. "Nee Dankje. "Kom op Lau, astjeblieeeeffttt." Uiteindelijk geef ik toe. Ik breek een stukje chocola af. Ik breng het naar mijn mond en slik. Niet gezond.

Toch stop ik het in mijn mond voordat Sam misschien rare dingen gaat denken, ik zeg immers nooit nee tegen eten. Ik bedenk er later wel iets op. Ik geniet van de chocola in mijn mond maar zeg tegen mezelf dat dit niet meer kan. Ik slik het door en sta op. "Sorry Sam, ik word alleen maar misselijker. Ik ga naar huis." Ze knikt. "Beterschap." En ze blaast een kusje naar me, waarna ik hetzelfde terug doe.

Ik pak mijn fiets en rij door de drukke straten van Amsterdam. Ik ben nog steeds een beetje duizelig dus ik rij niet heel hard, en met extra goed op waar ik fiets. Een auto toetert naar me, omdat ik hem niet zag en overstak. Ik steek mijn hand op, en fiets snel door.

Ik steek de sleutel in het slot en loop zacht naar binnen, omdat Mason waarschijnlijk op bed licht. Ik trek mijn jas en schoenen uit. Ik pak een appel en een glas water en neem het mee naar boven. Ik ga op mijn bed zitten en pak het schrift weer voor me. Ik begin wat op te schrijven.

Ik sta al klaar in mijn sport kleren ik loop naar buiten, waar ik weer een rondje ga hardlopen. Na een uur ga ik weer terug. Ik loop weer naar binnen en loop direct door naar boven. Ik kleed me om in mijn onesie en word geroepen door Mason. Ik loop naar beneden en zie dat hij heeft gekookt. Ik ga aan tafel zitten en schep een klein beetje op.

"Neem je alleen dat?" Ik knik. "Ik ben misselijk." Hij knikt begrijpelijk. Als ik het op heb loop ik weer naar boven. Ik start mijn laptop op en mijn telefoon gaat over. Onbekend.

"Hallo?"
"Hello, this is Paul you're speaking with, how are you doing?
"I'm fine, thanks."
"Great, I wanted to ask you something."
"Okay, ask me."
"Are you free tomorrow?"
"Depends on what it's about."
"A shoot, it's kinda important but if you have an important day at school i'll understand."
"I'll be there."
"Great. See ya."

Hoihoi,
How is life?
Sorry voor mijn slechte Engels trouwens.
Word het boek al iets leuker?
Ik hoop het wel :)
Ik heb het niet nagekeken dus meld het even als er rare zinnen of spellingsfouten in staan.
x daf♡