That Cursed Eyes Of Hers

Kabanata 24

-------
May tunnel pala dito papunta sa lab? I find this thing fishy. I can feel the energy from here. The girl they put in, she's peculiar.

I have to tell others about this. Tumakbo ako palabas ng tunnel at dumiretso sa tinutuluyan namin. No one noticed me. Dumiretso ako sa kwarto at agad nagpalit. Nagdamit na din ako at balak ko na sanang sasabihin sa kanila kaso napatigil ako...maybe they don't want to know.

Umupo na lang ako ulit sa kama at humiga. Maghahapon na kaya medyo mainit na dito sa kwarto. Iniisip ko kung paano ko mapapatunayan ang mga ginagawa nilang masama. Ano nga bang ginagawa nila?

Naisipan kong bumaba na lang muna at kumain na lang. May ref naman dito kaya siguradong may laman naman. I hope. Lumabas ako ng kwarto at dahan-dahan sa pagbaba. Walang tao sa baba kaya nakahinga ako ng maluwag. Siguro nasa kanya-kanyang mga kwarto.

Wala ata talagang pakialam sa akin noh? Wala man lang magsosorry? Tsk. Aasa pa ba ko? Sinisisi nga pala ko. Nagmemake face ako habang naglalakad ng may maramdaman akong presensya sa likuran ko. Dahan-dahan akong napalingon at nakita ang seryosong mukha ni Zyrus na naka krus pa ang mga braso.

Dumiretso na lang ako ulit papuntang kitchen at iniwas ang tingin ko sa kanya. Basahin niya na ang isip ko bahala siyang sumakit ang ulo niya. "You're so silly." Sabi niya pa. Hindi ako nagsalita. Dumiretso lang ako sa ref at tinignan kung anong pwede kong kainin.

Wow. May chocolate pala dito. Kinuha ko agad at bubuksan na sana ng agawin ito sa akin ni Zyrus. "Hoy akin kasi yan ehh. Kumuha ka na lang ng sayo!" Sigaw ko dahil yung favorite chocolate ko yun. Eh assorted yung nasa ref. Pinili ko nga ehh.

Tumawa siya bago buksan at kagatin yung chocolate. Nainis naman ako lalo sa ginawa niya tss. Bahala siya. Lamunin niya na. Paalis na sana ako ng may maalala ako... tumawa siya at first time kong marinig yun. Napangiti ako at nangunot naman amg noo niya.

"You laughed. Ayiee! Yeah achievement na itooo!" Sabi ko at patawa tawa pa habang inaasar siya. Para naman siyang nakabalik sa realidad at naalala ang nagawa niya pero di niya na yun mababago. He just laughed.

Bumuntong hininga siya dahil parang wala na din siyang magagawa. "Okay you win. I still have my emotions." Sabi niya at umupo sa isa sa mga upuan sa dining.

"Yes! Kahit ngayon man lang may nagawa na kong tama." Napangiti ako ng mapait at umupo na din. "You know what, kaya kita sinundan dito. I read your mind and I know you are hurt. Naranasan ko na din kasi yan, yung masisi. Yung maging walabg kwenta. You see I'm not really talkative but here I am." Napangiti din siya ng mapait.

I was speechless. Ang haba nung sinabi niya. May ganun pala siyang experience. "I don't share this painful experience in my life, but somehow I want you to feel that you are not alone. Ayokong may makaramdam din ng naramdaman ko. Ang mag isa. " pagpapatuloy niya.

Napangiti na lang ako sa sinabi niya. "I'm really not a good story teller pero I'll try. Nung bata ako. Bigla akong iniwan ng mama ko. Ewan ko kung bakit pero isang araw sabi niya sawa na siya sa akin. I tried to read her mind and even stop her but she's still stronger. She left. Nanglimos ako para makakain and then, miss Farrah came and saved me." Sabi niya at ngumiti.

It's happy to see him like this. Open and talkative. I like this version of him. "I didn't know. Pero I felt understood. Masakit kasi yung feeling na ginagawa mo naman lahat pero parang yung mali ang pansin. I was so cold before pero dahil sa kanila, I changed. They brought back the old me, pero ngayon nasasaktan lang ako dahil dun sa sinabi ni Yanna. Yung parang wala kaming pinagsamahan." Napayuko ako kasabay ang pagtulo ng mga luha ko.

I just don't get it. I'm hurting. Ang sakit nung ganito. Na wala naman akong kasalanan pero sa akin sinisisi.

Naramdaman ko na lang na may humahaplos ng likod ko. Napatingin ako kay Zyrus. "Sorry I don't know how to comfort." Nahihiyang sabi niya. Pinahid ko naman agad ang mga luha ko at ngumiti.  "Your presence is enough.  Thank you Zyrus. For the first time,  I see you smile and hear you laugh. " sabi ko sa kanya.

"But be quiet about this. Baka asarin lang nila ko. " tumawa naman ako sa kanya. Napakamot pa siya ng batok.

Wait. May nararamdaman akong presence ng iba bukod sa amin. Napalinga-linga ako. "Can you feel it too?" Tanong ko sa kanya at tumango siya. Tapos may narinig kaming parang sumisinghot singhot. Yung parang umiiyak.

"We heard it all." Lumabas mula sa isa sa may gilid ng pinto sina KD, Eliana, at si Yanna na umiiyak. I was shocked. Tumakbo palapit sa akin si Yanna at niyakap ako. "I–I'm so–sorry." Tuloy-tuloy ang pag iyak niya at pinapatahan ko naman siya. "Shh. Don't cry. I know you have your reason but it's painful for me. Nasasaktan lang ako." Umiyak na din ako dahil hindi ko napigilan.

Lumapit na din si Eliana para yumakap. We stayed like that for a few minutes bago umupo at mulibg nagkwentuhan.

Bigla ko naman naalala yung nakita ko kanina. Now is the perfect time to tell them. "Uhh,  guys I wanna tell you something. " nakuha ko kaagad ang atensyon nila kaya nagpatuloy ako. "Nung lumabas ako sa dining hall kanina. Naglakad lakad ako tapos napunta ako sa malayong side ng compound. Then nakita kong may akay na isang babaeng walang malay yung dalawang guards then sinundan ko sila. The girl is peculiar too." Pagtutuloy ko pa.

"Then dumiretso sila sa isang tunnel. Yes, there is a tunnel here. Pumasok sila dun then, alam niyo ba kung saan yun papunta? Sa loob ng lab. " sabi ko.

"You were right. There's something fishy here. " sabi no KD.  "Now,  kailangan nating malaman kung ano ang gagawin nila dun sa babae kanina. I have a plan tonight. " sabi ko pa at sinabi ko na nga ang plano ko.

"I need you all for this." Sabi ko at tumango sila.

***
Kinagabihan pagkatapos namin kumain ay lumabas kaming lahat. Kami ni Yanna ang papasok sa lab then sila Zyrus naman sa labas.

We sneaked out. "Okay, clear. No guards visible." Thanks to the ability of Zyrus. Tumakbo kami ni Yanna at nag abang sa pagbukas ng pinto. We need an ID to swipe it so that we can enter. "Wait, we can use the tunnel." Sabi ko at tumango naman siya.

We went to the tunnel. Nakapasok naman kami agad ng lab ng walang nkakapansin. Actually, bilang na lang sa mga daliri ko kung ilang doctor ang nandito ngayon. Maybe because gabi na. As far as I can remember, mamayang 9:30 ay magla lights out na dito. We just need to wait for three more minutes.

Habang naghihintay kaming umalis silang lahat ay inilibot ko ang mata ko. Huh? Ano yung ginagawa nila? They are holding bags of blood. At madami na yun. What was that for?

Bigla naman nagring na ang orasan at nagsi alisan na sila isa-isa. At inilock na ang pinto. The lights remained on. Yung iba lang pala.

"Let's do this." Sabi ko naman. Tinignan namin kung ano-anong apparatus ang nandoon. Why do they need these things? Nakita ko din yung mga results ng test. Puro negative ang nakalagay.

What tests? "Amethyst look here!" Di kalayuan ay nakita ko si Yanna. Nasa isang medyo madilim na hallway. "What's in there?" Tanong ko naman habang papalapit. Palapit ako ng papalapit at mas lalong lumalakas ang enerhiyang nararamdaman ko. Ano ba ang nandito?

Nang makarating doon ay parang hindi ako makahinga ng maayos dahil sa bigat ng aura. And there I saw them. My dear peculiars are  locked up inside the cells like prisoners looking pale and almost lifeless.

Hindi nila ko napapansin dahil na din siguro hindi sila ganun kalakas.

"So eto ang tinatago nila?" They are looking for peculiars and using them for their tests. Tests that I don't know what. Pero isa lang ang alam ko. We have to stop this.

"So nakita niyo na pala sila? " I heard the same deep voice and felt the same aura. He is here. Their master is here.

Itutuloy...

=================================
Chapter done! Yay second update for today!  Sinisipag ehh!  Thanks for reading!