LIVING WITH HER (COMPLETED)

Chapter 16: ON AND OFF

CONTINUATION•••

Mag-iisang oras na pero hindi pa rin nahihimasmasan si Lacson, wala pa rin siyang malay. Malapit na akong mapikon at sugurin ang medic na nagsabing maayos lang ang lagay niya. Isa akong med student, kahit papaano ay may alam na rin naman ako. The way her head bleeds earlier, I know it can cause from worse to worst. Maybe not now. But if same scenario happens, it can cause a severe damage on her brain. Hindi nila tinignan ng maigi ang ulo niya kung saan nagkasugat. Saksi ang lahat kung gaano kalakas ang pagpalo ng abnormal na babaeng yon.

I huffed. I glanced with her two friends. Wala na rito si Ashlieh, sinundo siya ng dalawang lalaking nagpakilala ngunit nakalimutan ko agad ang pangalan. Ayon pa sa kanila, sila ang trainer ni manyak. Naiwan ako kasama ang dalawa niyang kaibigan na higit pa sa akin ang pag-aalala. I know her girl friend, siya ang laging kasama ni Lacson. While the guy...isang beses ko pa lang siyang nakita kasama ang dalawa. If I remember correctly that was in the mall at the foodcourt. And I can see from his jersy uniform that he's from Musculariatte University.

Tahimik nilang pinagmamasdan ang kaibigan.

I took a deep sigh and leaned on the wall. Bumalik sa alaala ko kung paano siya umamin ng nararamdaman niya sa akin nitong nakalipas na araw, at kasama na doon kung paano ko siya nalingunan matapos kong sagutin si Justine. She was deeply hurt, I knew that. But of course, that's her choice. It has been four days since she confessed and I'm still wondering and thinking what I have done for her to fall for me? She deserves a man that will love her back, not me...I'm not even a man.

I stared at her from my seat.

Lahat ng ayaw mo nasa akin na pero bakit ako pa rin? Hate na hate mo nga ako, di ba?

"Aray." I went back to my senses when she suddenly yammered in pain.

Napatayo ako.

"Kenny, okay ka na?! Gising kana!" The girl almost exclaimed in delight. May pagkahyper itong kaibigan niya. "Ty, tawag pa ba tayo ng doctor? H'wag na no?"

Napailing ako sa naging tanong niya at umupo na lamang ulit. Hindi ako napansin ni manyak sa gawi ko kaya hinayaan ko muna sila.

"Sus, h'wag na. Tignan mo nga oh, dikit na naman ang kilay niya dahil sa ingay mo," sagot ng lalaki.

"Prix, hindi ka pa rin nagbabago. Maingay ka pa rin," mahinang sabi ni Lacson sa kaibigan. "Ang sakit ng ulo ko."

"Sobrang nag-alala kami sayo. Akala ko nga patay kana eh." The girl added that made me roll my eyes. Like, seriously? Ganito ba talaga sila mag-usap?

"Buhay pa ako, Cyprixille. Hindi ako mawawala hangga't hindi ka pa nagkakaboyfriend. Ilang taon na ba akong tulog?"

Nagkatinginan ang dalawa. "Ten years na at may anak kana," malokong sagot ng babae.

"TEN YEARS?!" Bulalas naman ni manyak. Napahawak ako sa sentido ko dahil sa usapan nila. "Teka, sinong—paano ako nag...kaanak? Cyprixille naman eh!"

"Charot hahaha! Nahampas nga 'to. Tignan mo oh, naging uto-uto na." Napailing ang kaibigan niya at maging ako.

A small smile appeared on my lips. I wag my head unconvincingly. Tch. See? She can acts cutely without her knowing it, and of course stupid at the same time.