cigarette daydream

00:03

(Από την οπτική γωνία της Ally)

Οι περισσότεροι απο εσάς έχετε γευστεί την πικρή γεύση που αφήνει το τσιγάρο στο στόμα σας, έτσι;

Αφήστε με να σας πω μια μικρή ιστορία.

Τα χείλη του και η γεύση του στόματος του-

Για να μην σας μπερδεύω συνέχεια με τις τυπικές αναφορικές αντωνημίες όπως εκείνος, θα σας πώ το όνομα του. 

James.

Καταλαβαίνεις τώρα καλύτερα, James?

Βλεπόμασταν. Πηδιόμασταν. Χανόμασταν.

Πολλά τυπικά ρήματα αυτήν την φορά αντί για αντωνημίες.

Ήσουν το αγόρι της αδερφής μου και σε πηδούσα.

Όμως δεν είναι αυτή η ιστορία που θα μοιραστώ μαζί σας.

Τα χείλη του, δεν ήταν τα πρώτα που ακούμπησαν και διεκδίκησαν τα δικά μου. Ήταν όμως τα πρώτα χείλη που με έκαναν να νιώσω κάτι.

Άφηνε πάντα αυτήν την δροσερή αίσθηση απο μια μίξη τσίχλας με γεύση ροδάκινου και τσιγάρου στο δικό μου στόμα.

Ως αποτέλεσμα, οι τσίχλες ροδάκινο κατέληξαν να είναι οι αγαπημένες μου, με τον θανατηφόρο συνδιασμό ενος τσιγάρου πάντα πλαισιωμένου ανάμεσα στα χείλη μου, μόνο και μόνο για να

νιώσω

ξανά αυτό το κάτι. Το οτιδήποτε.  Όμως ποτέ δεν ήταν το ίδιο γιατί έλειπε το βασικότερο συστατικό αυτης της συνταγής. Τα χείλη του.

Και το μόνο που μου έχει απομείνει τώρα είναι η πικρή γεύση του τσιγάρου, του κάθε τσιγάρου σαν υπενθύμιση του.

Αν ποτέ αναρωτήθηκες, ναι. Μπορεί να ήμουν απο πάντα μια απερίσκεπτη, εγωκεντρική σκύλα και μπορεί πολλές φορές να ξεχνούσα πολύ σημαντικά πράγματα.

(Σχηματίζω στα γρήγορα για εσάς μια λίστα: 1. Πηδούσα το αγόρι της αδερφής μου χωρίς να με νοιάζει. 2. Η αδερφή μου πέθανε. Όχι, σβήστε το αυτό. Η αδερφή μου αυτοκτόνησε πιθανότατα εξαιτίας μου. 3. Είχα καταστρέψει την ζωή μου και αν δεν με σκότωναν τα ναρκωτικά το είχα πάρει απόφαση, θα με σκότωνα εγώ η ίδια.)

Ναι, James. Ξεχνούσα πολύ σημαντικά πράγματα.

Ποτέ όμως τον λόγο που ξεκίνησα το κάπνισμα.

Τα ναρκωτικά.

Την απόπειρα αυτοκτονίας μου.

Όμως σας το υπόσχομαι. Άλλη μια αναφορά σε εκείνον. Άλλη μια αναφορά σε εκείνον και τελείωσα μαζί του.

Και γενικά.