cigarette daydream

00:06

Όταν η Ally μπήκε στο διαμέρισμα η δυνατή ραπ μουσική του Diego δεν επαιζε οπως συνήθως.

Ένα οικείο συναίσθημα φώλιασε στα σωθικά της.

Η Ally μισούσε πολλά πράγματα.

Όμως περισσότερο από όλα, μισούσε την ησυχία.

"Diego;" μουρμούρισε καθώς προχώρησε προς το αχνό φως του σαλονιού.

Στην τηλεόραση έπαιζε μια παλιά αμερικανική ταινία στο σιγανό, και το φώς που εξέπεμπε φώτιζε το σκοτεινό δωμάτιο.

Ο πλέον δύο μηνών συγκάτοικος της, o Diego, ήταν αναίσθητος στον καναπέ.

Η Ally συνοφρυώθηκε. Χωρίς καν να βγάλει τα καφέ αρβιλάκια της προχώρησε στο ξύλινο δάπεδο και κάθισε στην πολυθρόνα απέναντι του.

Έπιασε το μισό τελειωμένο πακέτο από το τραπέζι και τοποθέτησε ένα τσιγάρο στα χείλη της. Δύο τζουρες αργότερα, κοίταξε ξανά τον Diego.

Πως στο καλό θα εξηγούσε στην αστυνομία όλα αυτά τα ναρκωτικά μέσα στο σπίτι, αν εκείνος ήταν νεκρός;

Μπορούσε να τον αφήσει και απλά να φύγει;

Φυσικά και δεν μπορούσε.

Σύνελθε  Ally.

Αυτό είναι το δικό σου σπίτι. Δεν έχεις πουθενά αλλού να πας.

Ελάχιστες φορές, ήταν ευγνώμων για τις φωνές στο κεφάλι της. Αυτή ήταν σίγουρα μια λογική υπενθύμιση.

Το βλέμμα της έπεσε στο σακουλάκι κοκαίνης δίπλα από το πακέτο με τα τσιγάρα.

Θα μπορούσες να του κάνεις παρέα.

Το βλέμμα της είχε μείνει σταθερό στην λευκή σκόνη.

Αυτή η συμβουλή, σίγουρα δεν ήταν λογική, ομως η Ally επέλεξε να την ακούσει.

Πριν όμως απλώσει το χέρι της στο σακουλάκι, ο Diego ξύπνησε κοιτάζοντας τριγύρω.

"Al. Που ήσουν; Σε περίμενα για ώρες,"η φωνή του ήταν ακόμη βραχνή από τον ύπνο.

Η κοπέλα ανοιγόκλεισε τα μάτια της.

"Ήθελα να περπατήσω. Χρειαζόμουν αέρα,"μουρμούρισε.

Το ότι ο Diego ήταν ζωντανός, την είχε πιάσει απροετοίμαστη.

Ήταν σίγουρη πως δεν θα έμενε για πολύ ακόμη τριγύρω.

Το ότι η τύχη, δεν του κόστισε την ζωή, γιατί ήταν καθαρή τύχη, αφού οι δόσεις του Diego ήταν πάντα αν όμοιες και πάντα παραπάνω υπερβολικές από το συνηθισμένο, την είχε ξαφνιάσει.

Πριν το αγόρι προλάβει να απαντήσει, η Ally είχε ήδη βρεθεί δίπλα του.

Χωρίς καν να συνειδητοποιήσει ο εγκέφαλος της τι έκανε, τον αγκάλιασε.

Τα χέρια του τυλίχτηκαν διστακτικά γύρω της, φέρνοντας την κοντά του.

"Τι τρέχει Ally; Είσαι καλα;" μουρμούρισε μέσα στα μαλλιά της.

Ήταν χαζή ερώτηση και το ήξεραν και οι δύο γιατί η Ally ποτέ δεν ήταν καλά, όμως η κοπέλα έκανε κάτι απροσδόκητο.

Του χαμογέλασε, και έγνεψε.

Ήταν η σειρά του Diego να συνοφρυωθεί.

"Μπορεί να φταίει το οτι είμαι μαστουρωμένος, αλλά να πάρει ο διάολος Ally! Χαμογελάς!",αναφώνησε.

Η κοπέλα πραγματικά γέλασε με το σχόλιο του.

Ίσως μπορούσε να αφήσει τον Diego να γίνει για λίγο το σπίτι της, ποιος ήξερε.

Ίσως μετά από όλα όσα πέρασε, η ζωή της το χρωστούσε.

"Απλά χαίρομαι που σε βλέπω,"του εξήγησε μόλις σταμάτησε να γελάει.

Το μπερδεμένο βλέμμα δεν εγκατέλειψε τα μάτια του, ομως έγνεψε.

Χωρίς περισσότερα λόγια, τα ρούχα τους βρέθηκαν μπλεγμένα στο πάτωμα, όπως και τα κορμιά τους στο μικρό στρώμα.