cigarette daydream

00:02

Ημέρα: -

Κοίταξε την αντανάκλαση του εαυτού της στο παράθυρο. Ένα φρικιαστικά ειρωνικό χαμόγελο ήταν κολλημένο στα χλωμά της χείλη, παρόλο που το πρόσωπο της στην πραγματικότητα ήταν ανέκφραστο.

Κάτι δεν πάει καλά με αυτόν τον καθρέφτη.

Παράθυρο, Αl. Παράθυρο.

Κούνησε το κεφάλι της διορθώνοντας τον εαυτό της. Απομακρύνθηκε απο το παράθυρο και πλησίασε το κοινό σαλόνι, αφήνοντας το σώμα της να ξεκουραστεί μονάχα για λίγο στον -επίσης κοινό-καναπέ. Πρέπει να ήταν τα φάρμακα που έπαιζαν παιχνίδια με το μυαλό της. Τώρα τελευταία, πολλά πράγματα έπαιζαν παιχνίδια με το μυαλό της και περισσότερο απο όλα προτιμούσε να ευθύνονταν τα χάπια, για αυτό έριξε το φταίξιμο σε εκείνα. Μπορούσε να το κάνει αυτό, έτσι;

Έκλεισε τα μάτια της ακουμπώντας το κεφάλι της πίσω. Μονάχα για λίγο.

''Φυσικά και είναι ραντεβού, Ally.'' η λεπτή κοπέλα χαμογέλασε καθώς φορούσε το σακάκι της.

Το πρόσωπο της ήταν σχεδόν θολό και τώρα η φιγούρα της απομακρυνόταν στον μακρύ διάδρομο.

Περίμενε!

Το γέλιο της κοπέλας δημιούργησε ένα ρίγος στην ραχοκοκκαλιά της Αlly και έναν κόμπο στο στομάχι της.

Δεν καταλαβαίνεις. Περιμενε!

Όμως ήταν ήδη πολύ αργά. Η θολή φιγούρα που άνηκε στην κοπέλα, είχε πλέον εξαφανιστεί.

''Ει, Ally!'' Άνοιξε τα μάτια της απότομα γυρίζοντας και πάλι στο κοινό σαλόνι, βρίσκοντας το περισσότερο σκοτεινό απο ότι πριν λίγο.

Λίγο.

Πόσο είναι στην πραγματικότητα αυτό το λίγο, και πως κυλάνε οι ώρες σαν νερό στο αυλάκι μέσα σε αυτούς τους τοίχους;

Η Ally δεν είχε ποτέ καλή σχέση με τον χρόνο.

Στην πραγματικότητα, η Ally δεν είχε ποτέ καλή σχέση με τίποτα.

''Τι συμβαίνει;''μουρμούρισε μπερδεμένη.

''Αποκοιμήθηκες. Υποτίθεται οτι θα με συναντούσες στην αποθήκη προμήθειων, θυμάσαι;''η ξανθιά κοπέλα εξήγησε στην Ally σχεδόν λες και απευθύνονταν σε παιδί του νηπιαγωγείου με τον σαρκασμό εμφανές στην φωνή της.

''Πόση ώρα κοιμόμουν;''ρώτησε ξανά η μπερδεμένη κοπέλα.

''μισή ώρα, ίσως περισσότερο. Έρχεσαι ή όχι;''σηκώθηκε απο το τραπεζάκι του καφέ και την κοίταξε απο ψιλά. Η Ally έγνεψε. Πριν καλά καλά το συνειδητοποιήσει, προχωρούσε βιαστικά στους άδειους διαδρόμους ακολουθόντας την Vivian.

Η Vivian, για όλα τα άτομα της κλινικής(ευγενικός όρος για το ίδρυμα αποτοξίνωσης) γυρνούσε απλά στο όνομα ''V''. Ήταν απο τα πρώτα άτομα που γνώρισε εδώ η Ally, και σίγουρα απο εκείνα τα άτομα που προκαλούσαν μπελάδες.

Και φυσικά  η Αlly την ακολουθούσε.

Προσπέρασαν το μέρος των νοσοκόμων χωρίς εκείνες να δίνουν και πολύ μεγάλη σημασία, και βρέθηκαν μετά απο μια έξοδο κινδύνου και μερικές δεκάδες σκαλοπάτια, στην ταράτσα του κτιρίου.

Και εδώ ηταν λοιπόν η Ally, σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης ένας θεός ξέρει για πόσες μέρες, χωρίς την ικανότητα να κρατήσει τον εαυτό της μακριά απο ότι της κάνει κακό.

Όσο ο καπνός του τσιγάρου φώλιαζε στα άπλυστα πνευμόνια της, μόνο ένα πράγμα υπήρχε στο μπερδεμένο της μυαλό. Εκείνος.

Εκείνος, και η επιρροή του πάνω της,που της στέρισε το παρονόμιο του αγγέλου, και αντί αυτού την καθοδήγησε προς μια άλλη οπτική πλευρά των πραγμάτων, προσκολόντας της το παρατσούκλι διάβολος.

Η Ally κάνει πολλές μέρες να βγεί απο την κλινική και βρίσκει τον εαυτό της ξανά χαμμένο στον απαιριόριστο κόσμο των ναρκωτικών απο τον οποίο δεν υπάρχει γυρισμός, αυτήν την φορά.