One Night's Mistake (Published under Summit Media's Pop Fiction)

TWENTY ONE

CHAPTER TWENTY ONE

LARA

I came back to our table with a relax aura. "What took you so long Baby?" salubong agad sa akin ni Enrique na tumayo pa sa kinauupuan niya.

"Medyo sumama kasi 'yong pakiramda ko." Unarte pa akong masakit ang ulo ko. Agad naman siya lumapit sa akin.

"Do you need anything?" sawsaw naman ng inggratang babae. Akala mo naman concern talga.

"Wala." Pabalang na sagot ko na ikinagulat ni Enrique.

"Babe can we go home now?" Please?" I asked him na ginalingan pa ang pag-arte, ayoko na kasing makita ang mukha ng babaeng kaharap ko dahil nasusuya na ako.

"But—"

"Kung ayaw mong umuwi ako na lang." nanggigil na sabad ko kaya napatigil si Enrique.

"Raffy, I think you should go with your wife." Plastic na pagkakasabi ng malanding babae.

Tumingin siya sa babae at muling ibinaling ang tingin sa akin. Parang nagdadalawang isip pa ata siya kung uuwi ba siya or he will stay with that bitch. "Yeah, I think so, I should go home too. Pasensya na ha, maybe let's talk about it some other time." Paalam nito na humingi pa ng paumanhin.

"Yeah, maybe I'll get an appointment or I will call you." Malanding sabi niya na parang nanghihinayang pa. "Ingat kayo." Pahabol pa nito na bumeso na naman. "Take cara dear. I still get what's mine." Bulong niya pa sa akin, bago tuluyang lumayo at ngumiti.

"We'll go ahead, ingat ka din." Paalam ni Enrique bago kami tuluyang umalis. Sumunod pa nga si Eunice at kumaway sa amin hanggang sa makarating kami sa paring at nakasakay na kami sa sasakyan. Kumakaway pa nga rin siya kahit malayo na kami.

-----

I startled when I heard Enrique cleared his throat. "I don't know kung totoong masama ang pakiramdam." Masakit sa akin na marinig 'yon mula sa kanya, feeling ko maiiyak ako. "Pero bakit gan'un ka? Hindi ka dapat ganun, ang buti ng pakikitungo sa 'yo ng tao, pero ikaw anong ginawa mo? Hindi kita ito-tolerate this time." Seryosong pagkakasabi niya. So d'un pa rin talaga siya kakampi? Edi magsama sila.

"Sumagot ka Lara." Sinamaan ko siya ng tingin. "I am asking for your explanation." Alam kong galit siya at ngayon ko lang siya nakitang galit ng ganyan.

"Kasi hindi ko siya gusto." Prankang sagot ko, e sa iyon ang totoo e.

"What's wrong with you Lara? Wala akong nakikitang bagay para hindi mo siya magustuhan." Napabuntong hiningang patuloy niya. He's frustrated.

"Kasi plastic siya. Magaling lang siyang magpakitang tao." Matapang na sagot ko na hindi tumitingin sa kanya.

"Lara, sobra ka na ha! Bakit mo siya inaakusahan ng ganyan, you don't know her very well para pagbintangan mo siya. Kilala ko siya, hindi siya gan'ung klase ng tao." Sumikip ata ang dibdib ko dahil sa pagtatanggol niya d'un sa baabeng 'yon. It was very clear na kung magkapilian man, etsapwera ako. Hindi ako kumibo dahil sa sakit.

"See hindi ka makakibo ngayon." Panunuya niya matapos ang mahabang katahimikan.

"I think you're the one who don't know that Bitch!" saw akas ay nahanap ko din ang boses ko, mabuti at hindi pa ito nagbe-break, because I know na konti na lang ay maiiyak na ako.

Naramdam ko ang pag-igting ng bagang niya, kasabay ng pagbwelta niya at pagtigil ng sasakyan sa tabi ng kalsada.

"Watch your words Lara, because I don't want them anymore!" alam kong pinipigil niya ang tuluyang magalit pero halata na'yon sa paglabas ng mga ugat niya sa leeg.