Είχε βάλει τα γόνατά του από τη μια και απο την άλλη πλευρά του σώματός μου..
Κοίταξα το πρόσωπό του κι ένιωσα λίγο άβολα.
Τότε αυτός το εκμεταλλεύτηκε παίρνοντας το παγωτό ξανά..
Το αφήνει στο κρεβάτι και γυρίζει να με κοιτάξει χαμογελώντας.
Σκύβει...
"Σε παρακαλώ άσε με. Δεν ξέρω σε τι στο καλό φταίω. Δεν θέλω να σε ακούσω. Τουλαχιστον όχι τώρα. Πραγματικά δεν ξέρω τι σου εχω κάνει και μου συμπεριφέρεσαι έτσι. Ή μπορεί απλά να συμπεριφέρεσαι έτσι σε όλες. Θέλω απλά να πάω σπίτι."
Χωρίς δευτερη σκέψη έφυγα και μπήκα στο σπίτι μου.
Μα τι έχω πάθει; Τα λόγια του με επηρεάζουν τόσο πολύ. Μου κατέστρεψε τη μέρα.
Ευτυχώς αύριο είναι Σάββατο. Ήταν νωρίς αλλά κοιμήθηκα
Το πρωί σηκώθηκα πολύ νωρίς και είχα την ανάγκη να ξεσκάσω.
Άφησα σημείωμα στους γονείς μου ότι θα πάω να περπατήσω.
Ο πρωινός αέρας με βοήθησε να σκεφτώ καθαρά.
Πήγα σε ένα απομακρυσμένο μέρος και κάθισα κάτω από ένα δέντρο. Έρχομαι συχνά εδώ νε βοηθάει να ηρεμήσω. Μόνο η Μυρτώ ξέρει για εδώ. Είναι το κρησφυγετο μου.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ήταν τόσο ήρεμα που με πήρε ο ύπνος.
Όταν άνοιξα τα μάτια μου βλέπω πως είχε μεσημεράσει.
Ωχ όχι τι ώρα είναι; 2:00μ.μ.
Έλειπαν 8 ώρες από το σπίτι...
Είχα αμέτρητες κλήσεις και μηνύματα
Ωχ θα τους έχω τρομάξει...
"Δόξα τω Θεω! Σε ψάχνουμε τόση ώρα" είπε η Μυρτώ και με αγκαλιάζει.
"Συγνωμη, με πήρε ο ύπνος"της λέω
"Δεν πειραζει, μην ανησυχεις"
Τότε βλέπω καποιον απο πισω της...
"Τι κανει αυτός εδω;;" ρωτάω ακόμη θυμωμένη μαζι του... Ναι ήταν ο Χρήστος.
"Κοίτα, σε ψάχναμε ολοι και ηρθε μαζι μου οταν είπα πως ισως ξερω που είσαι. Μιλήστε εγώ θα παρω τους γονείς σου τηλέφωνο γιατί ανησυχουν.." λέει και φεύγει
"Άκου Ελπίδα θέλω να μιλησουμε..απλά άκουσε με για λίγο." λέει και κάθεται δίπλα μου κάτω από το δέντρο
"Πραγματικά λυπάμαι. Δεν ήθελα να σε προσβάλλω χθες. Ίσως να το παραέκανα. Το σκεφτόμουν όλο το βράδυ. Εχω τυψεις και μπορείς να πεις πως το κάνω για μενα" έλεγε εκείνος και εγώ είχα ήδη αρχισει να κλαιω...
"Γιατι κλαις;" ρωτάει σιγανά.
Τι έχω πάθει γαμωτο και κλαιω συνεχεια;; Τι συμβαίνει;
"Ελπίδα τι έγινε;" ρώτησε αλλά εγώ δεν ήθελα να μιλήσω. Ελεγα από μέσα μου "σταματα"ολη την ωρα..
Πέρασαν 5 λεπτά μεχρι να ηρεμήσω. Ο Χρήστος φαινόταν τόσο ανήσυχος και οταν καταφερα να μιλήσω είπα:
"Καλά είμαι"
Με κοίταξε στα μάτια..
"Ελπίδα τι εγινε μολις τωρα;" απαίτησε να μαθει.
"Είναι που δεν ξερω τι έχω κάνει και με αντιμετωπιζεις ετσι"
"Δεν ήθελα να σε κανω να νιωσεις τόσο άσχημα εγώ.."άρχισε να λέει αλλα τον διέκοψα
"Μην ανησυχεις δεν με..." πριν προλάβω να τελειωσω με είχε αγκαλιασει. Τον αγκάλιασα πίσω
"Συγνωμη" μου λέει
"Θα με βοηθουσε αν μου έλεγες τι έχεις μαζι μου.."
"Δεν έχω κάτι"
"Ξερεις κατι ας ξεχασουμε αυτήν την συζητηση"είπα
"Δηλαδή να συνεχισω να σε βριζω;" ρώτησε πονηρα...
"ΟΧΙ. Αλλα αν αυτο θα εκανες και πριν.." χαμογέλασα
Γελάει
"Ωραία..τώρα θα μου δωσεις το τηλέφωνο της Ελενας σε παρακαλώ;" λέει απλα.
Τον βλάκα με χάλασε πάλι. Καθικι. Μα τι σκεφτόμουν; Πώς θα άλλαζε; Χαχα ας γελάσω.. Πιο πιθανον ειναι να ξυριστω γουλή παρά να αλλαξει ο κάγκουρας.
Πάνω που πήγα να μιλήσω ηρθε η Μυρτώ και φυγαμε ολοι μαζί...
▪ ~ ▪ ~ ~ ▪ ~ ▪ Μπονζουρρ❤ Εχω παρει ολες τις γλωσσες😂😂 Τι κάνετε; Όλα καλά; 🎀 Σήμερα πήγα θάλασσα και καηκα ξανά😢😒 Πφφ τι θα γινει με την παρτη μου εε 😂💞 Ζεστη παιδιά ζεστη να ναι καλά και το αιρκοντισιον😏😝 Λοιπόν αυτα για σήμερα...τα λεμε αυριοο 💜💜 *Shawn εισαι θεος αγόρι μου ΜΟΝΟ ΕΣΥΥ 😍👌
