"Λοιπόν τι θα κανεις;" με ρώτησε η Μυρτώ καθώς περπατουσαμε και τρωγαμε παγωτο
"Δεν ξερω" απάντησα και εφαγα μια κουταλιά..
Παγωτο= love= my other half 😂❤
"Εγώ λέω να του το πεις πως σου αρεσει...Ρε αφού φιληθηκατε κι αυτος θα νιωθει κατι...λογικα..." είπε η Μυρτώ.
Είχε δίκιο. Αλλά αυτο το λογικα μας τα εμπλεκε.
Βασικα...θα το τολμησω! Αυριο! Τι έχω να χάσω;
Συνεχίσαμε τη βολτα και μιλησαμε για αλλα θέματα.
Πήγα σπίτι μετα απο λιγο..
Ξαπλωσα στο κρεβάτι και κοιτούσα το ταβανι..
Μου αρέσει ο Χρήστος και τόσο καιρο το αρνιομουν. Φοβομουν να το παραδεχτω. Όμως οταν με φιλησε δεν ξερω ήταν...ήταν ωραια...
Ήθελα να τον ξαναφιλησω..
Μα πώς στο καλο μου αρέσει ρε γαμωτο, αφού μου συμπεριφερεται χαλια :(
Και κάπως έτσι σκεφτόμουν όλο το βράδυ...
Σήμερα Σάββατοοοοοο οεοοο
Σηκώθηκα νωρίς, διαβασα και μετα κανονίσα κατα τις 5:00μ.μ. να παω βολτα με τον Χρήστο..
Ντύθηκα και πηρα μια βαθια ανάσα πριν κατεβω κάτω.. Θαρρος Ελπίδα Θαρρος!!
"Γεια" του είπα πρωτη.
Με χαιρέτησε κι εκείνος και αρχισαμε να περπαταμε..
"Ήθελα να σου μιλήσουμε για αυτό που εγινε χθες" συνέχισα και το αγχος πατησε το play.
"Τι εγινε χθες;" ρώτησε
Σοβαρα τωρα; Δεν θυμάται;
"Ξερεις....που..να φιληθηκαμε και ναι..."
Πες μου ότι το ξεχασε κιολας.
Ωχ τι παω να κανω;
Bad feeling...bad feeling...
"Ααα ναι" λέει τελικα
Μα εγώ θα τα πω ολα;
"Απλα ηθελα να ξεκαθαρισουμε τα πραγματα και να σου πω πως..." πήγα να πω αλλα με διέκοψε
"Ξερω. Δεν ηταν κατι. Το ξεχναμε...Ουτως ή αλλως δεν ηταν κατι και παιζει κατι με την Ελενα και εμενα οποτε απλα σαν να μην συνεβη"
Έχασα τη γη κάτω από τα ποδια μου. Δεν ενιωθε τιποτα; Μόνο εγω ένιωσα τόσο πολλα;
Έπρεπε να το περιμενω...
Είχα μεινει κόκαλο και οταν άρχισα να μιλαω τραυλιζα
"Εμ ναι..ναι κι εγω αυτο...αυτο ηθελα να σου πω... Δεν... δεν έγινε και..κατι..όλα καλά" προσπαθησα πολυ να μιλήσω..
"Ωραία" είπε απλα
Εγω ένιωθα σαν να πεφτω απο τα συννεφα κι αυτος δεν ενιωθε απολύτως τιποτα...
"Εμ να πηγαινω γιατι...γιατί εγω εχω...να εχω κανονισει...τα λεμε" ήταν ο,τι καλυτερο μπορεσα να πω..
"Ελπίδα;" είπε οσο εγω απομακρυνομουν..
"Ναι;" ρώτησα πίσω
"Εισαι καλα;" μου είπε..
Ναι!! Ειμαι τελεια!! Υπεροχα!!
Σκατα ειμαι χαλια...
"Ναι, μια χαρα απλα...απλα βιαζομαι" είπα και συνέχισα να φευγω
Οταν έφυγα και ήταν πια αρκετα μακρια δάκρυα άρχισαν να τρεχουν ασταματητα απο τα μάτια μου...
Ήμουν τόσο ηλίθια που περιμενα κατι να συμβεί
Δεν έπαιζε να με θελει...
Εκείνος θελει κοπελες για το κρεβάτι...
Σκεφτόμουν διαφορα μεχρι που βραδιασε και επρεπε να γυρίσω σπίτι...
Είχα γινει χαλια η μασκαρα είχε απλωθει αλλα δεν με ενοιαζε..τώρα απλα ηθελα να ξαπλωσω...
Τελικα αποφασισα να αλλάξω.
Όταν ετοιμάστηκα πήγα να κλεισω το πατζουρι.
Και καθόταν εκει. Στο παράθυρό του και καπνιζε. Με κοιτουσε...
Εκλεισα γρήγορα το παράθυρο και ξαπλωσα.
Δάκρυα εμφανιστηκαν στα μάτια μου.
Μετά ομως το ξανασκεφτηκα.
Ξερεις κατι; Δεν αξιζει! Ειμαι πολυ καλυτερη του. Δεν θα στεναχωρηθω αλλο. Δεν θα τον παρακαλαω κιολας. Άντε! Θα βρω καποιον καλυτερο. Χαμογέλασα και μετα απλα κοιμήθηκα...
▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪
Χέλλοου❤❤💚
+1 κεφάλαιο σήμερα..
Ήταν σε αλλη ώρα απο την συνηθισμενη μας 😊
Τα λέμε αυριο παλι λοββς 🎀💝
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Το μέταλλο στον μαγνήτη του
Teen FictionΕίχε βάλει τα γόνατά του από τη μια και απο την άλλη πλευρά του σώματός μου.. Κοίταξα το πρόσωπό του κι ένιωσα λίγο άβολα. Τότε αυτός το εκμεταλλεύτηκε παίρνοντας το παγωτό ξανά.. Το αφήνει στο κρεβάτι και γυρίζει να με κοιτάξει χαμογελώντας. Σκύβει...
