Είχε βάλει τα γόνατά του από τη μια και απο την άλλη πλευρά του σώματός μου..
Κοίταξα το πρόσωπό του κι ένιωσα λίγο άβολα.
Τότε αυτός το εκμεταλλεύτηκε παίρνοντας το παγωτό ξανά..
Το αφήνει στο κρεβάτι και γυρίζει να με κοιτάξει χαμογελώντας.
Σκύβει...
Ακομη δεν με εχει παρει πίσω γαμωτο. Λες να άκουσε τη φωνη της αλλης;
Γαμω αυτο εγινε!
Οχι ρε πουστη μου...
"Ρε Χρήστο τι βαρας τα επιπλα μεσημεριατικα;" ρώτησε ο Γιαννης ακουμπησμενος στην πόρτα.
Με κοίταξε και άρχισε να ερχεται προς το μερος μου.
"Ωχ...τι μαλακια εκανες παλι;"
Πώς στο διαολο τα καταλαβαινει ολα;
"Παράτα με ρε Γιαννη" ετριξα και περασα τα χερια μου στα μαλλια μου.
"Αδερφος μου εισαι ρε, ελα πες μου τι εγινε"
"Τα γαμησα ολα αυτο εγινε...." φωναξα και ξαπλωσα με δύναμη πίσω στο κρεβάτι χτυπωντας με την γροθια μου το στρωμα.
"Ηρεμησε και πες μου, ισως να μπορεσω μα βοηθησω" με κοίταξε. "Εχει να κανει με την Ελπίδα;"
Το βρηκε παλι....την τύχη μου
"Ναι γαμωτο μου ναι"είπα και άρχισα να του λέω τι εγινε.
Με κοιτουσε μια με θυμο, μια με στεναχωρια και μετα κοίταξε το πατωμα σκεπτικος.
"Πηγαινε βρες την και πες της τι εγινε, ζητα συγνώμη Χρήστο... Πες πως νιωθεις"
Είχε δίκιο ο Γιαννης. Μα γιατί παντα εχει δίκιο;
"Δεν ξερω καν που ειναι"
"Μπες Instagram, Snapchat, Facebook, μπες καπου τελος παντων. Όλο και καπου θα εχει ανεβασει κατι. Και αν οχι πηγαινε ρωτα τους δικους της, δίπλα ειναι"
