Ποσες φορες εχω πει πως δεν θα ξαναπιω πολυ και παλι το κανω;
Το κεφαλι μου παει να σπασει. Θα εκραγει το νιώθω! Μετα θα εμφανιστουν ζομπι και θα μας φανε τα μυαλα!! Τα ξερω εγω αυτα!
Γαμωτο τι σκεφτομαι πρωι πρωι...
Χθες βραδυ....βασικα πρωι γυρισα, δεν είχε ξημερωσει ακομη ξεχασα να κλεισω το πατζουρι και τωρα το δυνατο φως του ηλιου διαπερνουσε τις κουρτινες και εκαιγε τα μάτια μου.
Ώρα; 11:00 π.μ.
Εε δεν παιζομαι πια! Να ερχομαι πίσω 5:30 το πρωι και να ξυπναω 11:00!!
Φωνη στο κεφαλι μου: Ναι, ας μην ήταν το φως και θα σου'λεγα εγω τι ωρα θα ξυπνουσες
Διορθωση: Ενοχλητικη φωνη στο κεφαλι μου
Πωω αντε καλα παραδινομαι.
Μπήκα στο μπανιο και μετα απο κανένα μισαωρο περιπου ήμουν ξανά άνθρωπος.
Τι θα λεγατε για ενα Flashback απο χθες;;
Ελα αφού ξερω πως σας καιει να μαθετε τι εγινε
Ωραια λοιπον παμε...
~Flashback~
Ο Ανδρεας με ξαπλωσε στο κρεβάτι και ανέβηκε απο πανω μου.
Με φιλουσε στο λαιμο αγρια ενώ σιγα σιγα κατεβαζε την μπλουζα απο τον ώμο μου μετακινωντας τα χειλη του εκει.
Οσο θυμωμενη ήμουν με τον Χρήστο και βεβαια το αλκοολ που υπηρχε στον οργανισμο μου με εκανε να τον φανταζομαι να μου κανει οσα μου εκανε ο Ανδρεας.
Έχοντας λοιπον την εικονα του Χρήστου στο μυαλο μου ανταπεδιδα στα αγγιγματα.
Ο Ανδρεας- Χρήστος εβγαλε την μπλουζα του και μετα την δικη μου.
Ακούμπησα τα χερια μου στο στερνο του και υστερα τα κατεβασα στους κοιλιακους του και αυτο τον αναψε φανερα.
Ορμησε πανω μου και αυτη τη φορα ένιωθα τα χειλη του να με δαγκωνουν και να ρουφανε στο λαιμο, στην κοιλια και στη μεση μου.
Αναστεναξα. Εκείνος οταν με άκουσε με φιλησε ακομη πιο αγρια.
Πήγε να μου βγαλει το παντελονι και πριν το βγαλει έβαλα το κεφαλι μου στον λαιμο του και τότε σταμάτησα.
Αυτο το αρωμα δεν...δεν ηταν δικο του.
Δεν ηταν το αρωμα του σωματος του Χρήστου.
Εκλεισα και εσφιξα τα μάτια μου και οταν τα άνοιξα άρχισα να βλέπω καθαρά.
Εκείνος που αυτη τη στιγμή κατεβαζε το παντελονι μου και άφηνε υγρα φιλια στο σώμα μου ήταν ο Ανδρεας.
Τραβηχτηκα.
"Τι εγινε μικρή;"με ρώτησε με απορια
"Εγώ...δεν-δεν ειμαι ετοιμη και δεν-δεν για..." τραυλιζα
"Δεν πειραζει μικρή, καταλαβαινω απλα την επόμενη φορα μη με αναψεις τόσο, γιατί δεν θα κρατηθώ" είπε χαμογελώντας και μου εκλεισε το μάτι.
Ευτυχώς που ήταν λογικος και δεν ετυχα κανέναν ανωμαλο να τρεχουμε.
"Ανδρεα συγνώμη" είπα ντροπαλά
"Μην ανησυχεις καλε σου λέω, εμεις παραμενουμε φιλοι οκει;"
Χαμογέλασα και εγνεψα.
"Εε δεν θα ερθεις;" λέω καθώς παω να βγω.
"Εεε θα κανω μια επισκεψη στο μπανιο. Ξερεις για..." λέει και δειχνει χαμηλα.
Κοίταξα και αμεσως κοκκινησα.
"Εεε ναι ναι οκει" λέω και βγαίνω γρήγορα έξω και πήγα πίσω στα παιδια.
Μετά από κανένα μισαωρο χωριστηκαμε και γυρισαμε πίσω.
~ Τελος Flashback ~
▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪ ~ ▪
Heyyy 🎀
τι κανετε λοββς; ❤
Ελπίζω καλα 💜
Λοιπον αυτο ειναι το κεφαλαιο για σήμερα 💘
Αν σας άρεσε μπορειτε να πατησετε το 🌟 ή να αφησετε ενα σχολιο💝
Τα λεμε συντομα 😊💙
YOU ARE READING
Το μέταλλο στον μαγνήτη του
Teen FictionΕίχε βάλει τα γόνατά του από τη μια και απο την άλλη πλευρά του σώματός μου.. Κοίταξα το πρόσωπό του κι ένιωσα λίγο άβολα. Τότε αυτός το εκμεταλλεύτηκε παίρνοντας το παγωτό ξανά.. Το αφήνει στο κρεβάτι και γυρίζει να με κοιτάξει χαμογελώντας. Σκύβει...
