Ostatnia, 13 część opowiadania "I Hate You"
Opis krótki, bo to po prostu:
Dalsze losy Stilesa i jego przyjaciół <3
Czyli opis najważniejszych wydarzeń w życiu Stilesa
Zapraszam!
Wszedłem do salonu, odwieszając uprzednio kurtkę na wieszak.
- Hej, skarbie! - powiedziałem wesoło do Lydii, siedzącej na kanapie.
- Hej. - posłała mi szeroki uśmiech i wstała by pocałować mnie krótko w usta.
- Jak praca? - spytałem, patrząc na papiery porozwalane po stole.
- Jak widzisz. Papierkowa robota. - jęknęła - A jak na komisariacie? - zapytała.
- Syn Parrisha działa mi na nerwy. Gdyby nie ja, to zrobiłby z tego komisariatu burdel. - burknąłem, lecz zaraz uśmiechnąłem się, bo w tym momencie tak bardzo przypomniałem własnego ojca.
- Nie jest taki zły. - pocieszyła mnie Lydia, łapiąc za rękę.
- Śpi? - spytałem.
- Tak, ale jak będziesz cicho, to na pewno jej nie obudzisz. - powiedziała wesoło.
Cmoknąłem swoją żonę w policzek i ruszyłem po cichu to pokoju naszej córeczki.
Spała słodko, zawinięta w puchową kołdrę. Uśmiech sam pojawił się na mojej twarzy.
- Myślałaś kiedyś nad tym, że zajdziemy tak daleko? - spytałem cicho gdy Lydia ustała obok mnie - Że się pobierzemy i będziemy rodziną? - dodałem szeptem aby nie zbudzić Claudii.
- Szczerze? Nie. Myślałam nad tym, ale nie sądziłam, że przetrwamy to wszystko. - oznajmiła równie cicho.
Rozumiałem o czym mówi. O tych wszystkich chwilach gdy byłem ledwo żywy, albo nie byłem człowiekiem.
- Jesteś szczęśliwa? - zapytałem, nadal patrząc na śpiącą dziewczynkę.
- Mam wszystko, czego zawsze pragnęłam. - odpowiedziała z uśmiechem.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Pocałowałem czule żonę i pociągnąłem ją w stronę naszej sypialni.
- Stiles, mam papiery do wypełnienia. - upomniała.
- Wypełnie je za ciebie. - obiecałem.
* * *
- Mamo! Obudź się! - wykrzyczała Caludia, pochylając się nad Lydią, śpiącą w łóżku.
- Claudia? Wracaj spać. - powiedziała sennym głosem Lydia, wiedząc, że mała ma dziś na późniejszą godzinę do przedszkola.
- Jestem głodna. - marudziła dziewczynka.
- Gdzie twój tata? - zdziwiła się, dopiero teraz zdając sobie sprawę, że Stilesa nie ma w łóżku.
- Śpi na podłodze. - odrzekła Claudia.
- Stiles! - krzyknęła.
- Hug? Co? Nie śpię! - zerwałem się z podłogi, odklejając kartkę z twarzy.
