Van de hemel naar beneden

4. Slimme kleding

'Ben je er klaar voor?' Mirren staat in de deuropening van mijn kamer met haar beste kleding en perfecte make-up. Ze weet waar de reservesleutel van ons huis ligt - onder de deurmat - en komt eigenlijk altijd binnen zonder aan te bellen. Niemand heeft er problemen mee.

'Nee,' zeg ik enkel en ik sla de dekens van mij af om vervolgens uit bed te stappen. Ik ben alles behalve klaar. Mijn haar ziet eruit als een vogelnest en ik heb donkere kringen rond mijn ogen. Het komt door gisteren. Na die vreselijke dag heb ik niet meer goed kunnen slapen.

Ik open gapend mijn kledingkast en haal een voor een de gekleurde shirtjes eruit. Nu alle zwarte kleren weg zijn, valt er niet veel uit te kiezen.

'Mijn god, hoe weinig heb je eigenlijk geslapen?' vraagt Mirren, terwijl ze voor de derde keer waarschijnlijk haar mascara bijwerkt.

Ik zeg niks en pak een wit shirtje en een lichte spijkerbroek uit de kast. Uiteindelijk pak ik ook nog mijn grijze sneakers zodat ik vergeleken met Mirren de meest basic en onopvallende outfit ever aan heb. Precies goed.

'Sorry,' zegt Mirren als ik zwijgend mijn veters strik.

Ik draai me naar haar toe. 'Ik ben gisteren in het huis van mijn moeder geweest.'

'Wat?' Mirren legt de mascara weg en komt naast mij op bed zitten. 'Waarom?'

Zuchtend smeer ik wat van Mirrens make-up up mijn gezicht om er niet als een complete zombie uit te zien. 'Voor oude spullen. Maar ik wil het er niet over hebben. Ik heb nu liever wat afleiding van school.'

Mirren knikt en knijpt bemoedigend in mijn hand. Nadat ik mijn vader gedag heb gezegd vertrek ik samen met Mirren in stilte naar school.

~*~

'Volgens mij is dat hem,' fluistert Mirren opgewonden als we plaatsnemen in het klaslokaal. 'De nieuwe jongen.'

Het is druk in de klas, iedereen rent gillend op elkaar af alsof ze elkaar al jaren niet hebben gezien, omhelzen elkaar en vertellen wilde vakantieverhalen. Achter in de hoek zit een jongen die ik nog niet eerder heb gezien. Hij kijkt een beetje ongemakkelijk om zich heen met zijn blauwe ogen. Zijn donkerblonde haar valt op doordat de zon erop schijnt en hij heeft een leuk bloesje aan.

'Niet verkeerd,' zegt Mirren. 'Maar hij ziet er te slim uit voor mij. Jij mag hem hebben.'

'Mirren!' Ik ga lachend naast haar zitten. 'Doe normaal. Ik hoef helemaal niemand.'

Mirren rolt met haar ogen, maar voordat ze kans krijgt iets te zeggen, komt de leraar binnengelopen en langzaamaan wordt iedereen stil. Hij heeft een echte lerarenoutfit aan, een kop koffie in zijn hand en een bril op. Ik heb nog nooit les van hem gehad, maar volgens mij geeft hij wiskunde.

'Hallo allemaal,' zegt hij. 'Mijn naam is Jonas Donaldson. Maar dat is voor jullie dus meneer Donaldson.' Hij legt zijn kop koffie neer op zijn bureau voordat hij verdergaat. 'Zoals jullie misschien weten is er een nieuwe leerling op school, dus ik denk dat we het beste met een voorstelrondje kunnen beginnen.' Hij wendt zich tot de nieuwe jongen. 'Isaac, wil jij beginnen?'

De jongen knikt en alle ogen zijn op hem gericht.

'Nou, ik ben dus Isaac Recer,' zegt hij.

Hij kijkt ongemakkelijk rond en Donaldson kijkt hem verwachtingsvol aan. 'Eh, ik ben zeventien jaar oud, ik ben in de vakantie hierheen verhuisd en ik speel piano in mijn vrije tijd.'