"LHORY"
Sigaw ng kaibigan kong si Vanna habang tumatakbo papunta sa akin.
"Alam mo na ba ang balita!?"
"Anung balita!?" taka kong tanong dito.
"May nakatakas na naman sa asylum kanina lang."
Bigla akong kinabahan sa sinabi niya. Dahil ibig sabihin marami na naman ang inosenting mamamatay sa bayang ito.
Ang Psychred Asylum ay ang kulungan ng mga taong baliw at mas malala pa. Kulungan ito ng mga psycopath o mga taong pumapatay ng walang dahilan. For them killing is for pleasure at palipas oras lamang.
Ngayong may nakawala na namang serial killer,we will never be safe again. Magsisimula na naman kaming matakot sa dilim.
"Lhory!? ayos ka lang." Alalang tanong ni Vanna.
"Ayos lng ako. Uwi na tayo habang maaga pa." tango lang naman ang sagot nito saka kami naglakad palabas ng Psychred University.
"Sino sa ang nakawalang killer Van.?"
Namutla naman si Vanna sa tanong ko.
Napalunok ako sa reaksyon ni Vanna.I already have an idea na baka isa sa mga bilanggo ng Devils Chamber ang nakawala.
"Si B-blade Lander ." nagsitayuan ang lahat ng balahibo ko sa katawan sa nalaman ko.
'Bakit sa lahat siya pa. His what we call the devils son. Siya ang pinaka nakakatakot sa lahat. Dahil maliban sa brutal na paraan ng pagpatay niya ay wala pang nabubuhay sa mga biktima niya. At dahil lahat ng biktima niya ay nawawala ang mga puso.....lahat sila!
"Lhor,una na ako." tango lang ang sagot ko saka pinagpatuloy ang paglalakad papuntang apartment.
Walang sino man ang nakakaalam ng mukha ni Blade Lander. He always wear a mask. Walang testigo dahil lahat ng nakakita sa kanyang mukha.................... ay nasa hukay na. Kahit ang taga asylum ay walang ideya sa mukha niya,dahil nga lahat ng nagtatangkang hawakan ang maskara niya ay namamatay. Kahit pa nakaposas siya ay kaya ka niyang patayin.
Kung paano!? Hindi ko alam at wala akong planong alamin.
Pero sabi nila makikilala mo lang siya dahil sa maliit na pilat na hugis krus sa ibabang bahagi ng kanyang kaliwang pisngi. Sabi nila walang emosyon daw ang taong yun. Para raw siyang yelo sa lamig makatingin.
Look into his eyes and you will see hell!
He maybe the epitome of death.
Dahil sa lalim ng iniisip ko ay may nabangga akong tao.
"Naku,sorry po. Hindi ko po sinasadya...sorry talaga." Nakayuko kung hingi ng paumanhin sa taong nabunggo ko. Tinulungan ko siyang pulutin ang mga nahulog. Natapon kasi lahat ng dala niyang grocery.
"You better be careful,lady" Nagtayuan ang lahat ng balahibo ko sa lamig ng boses niya. Nakakatakot.
"Sorry talaga." Tiningnan ko ang mukha niya.
Gwapo pala tong nabunggo ko,halos same age lng siguro kmi . Makinis,pointed nose,high cheekbones at red lips.
He smirk.
"Checking me out." nag init bigla ang mukha ko.
He was smiling but theres something about it that creeping me out. Bigla akong kinilabutan.
"Sorry ulit,una na po ako." nilampasan ko siya at naglakad ng marealize kung he has something on his face. Ewan ko kung anu ang nagtulak sa akin but I look back.
And I regret it.
Nakatayo pa rin siya,smiling evily at me, and there I saw the small cross on his cheek.
IM DEAD!
"See you tonight,milady." he said at naglakad paalis.
