(Lhorrice's POV)
"Lhory,para kang tanga." tiningnan ko naman si Vanna ng masama.
"At bakit!?" irita kung tanong sa kanya.
"Kung hindi pa kasi obvious,kanina kapa ngiti ng ngiti. Nagmumukha kang timang." napairap naman ako sa sinabi niya.
"Paki mo!!! ,may naalala lang kasi ako." sabi ko saka bumalik sa pagbabasa ng notes ko.
"At anu naman yun." masyado talagang tsismosa itong si Vanna.tsk.
"Secret!" sabi ko habang nakatingin parin sa notes ko.
"Ouch!!!! How dare you? ako ang bestfriend mo tapos may secret ka sakin." pagdadrama naman nito. Tinawanan ko naman siya kaya lalong humaba ang nguso nito.
"Yung movie na napanood ko kagabi,wag kang oa." pagdadahilan ko dito.
Mukhang naniwala naman kasi umirap lang ito at bumalik sa pagbabasa. Ang totoo kasi ay hindi ko pa rin maalis sa isip ko ang nangyari kagabi. Buti na nga at kahit paano ay natakpan ko ito ng concealer. Saka mahaba ang buhok ko kaya nilugay ko ito para matakpan ang leeg ko. Sa totoo lang ang saya ko ngayon. Napapangiti ako sa tuwing naaalala ko siya. Hindi ko alam kong tama ba itong nararamdaman ko. Basta ang alam ko lang masaya ako sa tuwing nakakasama siya. Feeling ko buo ang pagkatao ko. Hay!!!!
Bzzzzztt,,bzzzzzt,bzzzzzt.
Kinuha ang cellphone ko sa bulsa ko.
'1messege from 0999786.....'
'Babe,after your class,punta ka sa rooftop ng school building nyo.'
'Babe?'
'Blade!?'
Hindi ko na siya ni replyan kasi pumasok na yung teacher namin. After class ay agad akong umakyat.
'Letse,hindi ba niya alam na limang palapag itong school at nasa first floor ako.'
Hingal na hingal ako bago makarating. Binato ko naman sa kanya ang bag ko. At ang loko humugalpak ng tawa. Tiningnan ko siya ng masama kaya bigla siyang naging pormal uli.
"Nang iinis ka ba.?" inis kong sabi sa kanya.
"No!! ,Im sorry, Im sorry." Lumapit naman siya sakin,pinulupot niya ang kamay niya sa bewang ko at hinalikan ako sa noo. Bigla namang naglaho na parang bula ang lahat ng inis ko sa kanya. Haizt. Anu ba itong nangyayari sa akin.
"Teka nga pala. Pano mo nakuha yung number ko." napakamot naman siya sa batok niya.
Ang cute niya!
Para siyang isang inosenteng bata. Malayo sa kong anung klasing tao talaga siya. Bakit nga ba Blade?
Anu nga ba ang ginawa nila para maging ganyan ka?
"Sorry,pinakialaman ko ang cp mo kagabi." sabi na eh!
"Hai,naku. Bakit mo ba ako pinapunta dito." bigla naman niyang hinawakan ang kamay ko saka hinila papunta sa isang sulok na may basket at nakalatag na tela.
Napatingin ako sa magkahawak naming kamay.
How can a killer hold my hands so gentle?
Pinaupo niya naman ako,saka nilabas ang laman ng basket. Pagkain,juice,prutas at mga plato't kutsara ang laman nito.
"Anu to picnic?" natatawa kong tanong sa kanya.
"Sort of! But I considered it as a date." bigla naman akong napatingin sa kanya.
"date?" ngumisi lamang ito saka niya nilagyan ng pagkain ang plato ko.
"Hayaan mo na ako ,please. I just want to make you happy. Kahit sa ganitong paraan lang." tumungin ako sa kanya ng seryoso.
"Why me,Blade?" ngumiti ng ito.
"I dont know! All I know is I need you and I love you." bigla na lang tumulo ang luha ko.
Nataranta naman niyang pinunasan ang pisngi ko saka ako niyakap ng mahigpit.
"Im sorry,may nasabi ba akong masama. Tell me." umiling lang ako.
"Then,bakit ka umiiyak."
"I dont know,maybe because no one ever says that they needed me." he kiss my forehead.
"Then,Im telling you Lhorrice. I needed you more than you know. Your the only one keeping me sane. Since I meet you I feel like human again. You give me hope that someday I will be normal again" Tumingin ako sa mga mata niya.
"Then stop killing innocent person Blade." umiling ito.
"I cant babe. As long as they live my life will never normal. Its either they hunt me or I hunt them. They are not innocent as you think Lhorrice. Theyre more evil than me." naguguluhan na talaga ako sa mga sinasabi ni Blade.
"What do you mean?" lito kung tanong.
"I'll tell you someday. But for now,its better for you to forget it. I just want you to be safe." naguguluhan man ay tumango na lang ako.
Hihintayin ko ang oras na handa ka nang sabihin ang totoo,Blade.
