Popüler Beşli || Düzenleniyor.

9// Mavi Elbise.

Gecikme için çok üzgünüm, ama ilham gelmemişti -gerçi hala yok ve pek güzel bir bölüm olmadı,  geçiş bölümü olduğundan sıkıcı gelebilir sabredin :(- yazamadım. Bekleyenlere teşekkürler :) Bölüm beni yorumlarıyla yalnız bırakmayan @keepcalmandreadbook için ♥ Telefondan yazdım bilgisayara geçebildiğimde ilk olarak itfaf edeceğim, özür dilerim :/

Çok konuştum valla. Neyse bölümü okuyun vote ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen. İyi okumalar;

Kollarımın arasından aşağıya kayıp başını göğsüme yasladığında kalp atışlarını duyabiliyordum. Saçlarındaki tokayı çözüp açtığımda hiç sesini çıkarmadan elini karnımın üzerinde gezdirmeye başladı. Saçlarını dağıtıp oynamaya başladığımda eli durdu. Kaşlarım merakla çatılırken içimde bir yerlerden susturmak istediğim ses "O pişman!" diye bağırıyordu ve gücüm sesi bastırmaya yetmezken, o ses çoktan tohumlarını aklıma bırakmıştı. Tohumlar beynimde ışık hızıyla yeşerirken onu pişman edip etmediğim konusunda vicdan mahkememde bir dava dosyası açılmıştı bile. Ani bir kararla fısıldayarak "Ilgın?" dedim.

"Hı?" sesi uykulu geliyordu.

"Uyuyor musun güzelim?" rahatsızca kıpırdandı.

"Hayır, uyumuyorum." sesinde anlamadığım bir duyguyu hissediyordum.

"Bir şey soracağım sana." 

"Evet?" diyip derin bir nefes aldı. Şimdi ne yapacaktım? İlk öpücüğünü verdiğin için pişmanlık duyuyor musun mu diyecektim? Ah! Kesinlikle aptaldım. Soruyu sorarak ona pişmanmışım gibi hissettirecek ve rahatsız olmasını sağlayacaktım. İç sesim bana koca bir "Aptal." çekerken sakin olmaya özen gösterdim ve anlayışlı bir ses tonuyla konuşmaya başladım.

"Bebeğim," dedim. "Bana bakar mısın lütfen?" Doğrulup gözlerini gözlerime sabitledi. Yüzüne "Dinliyorum." ifadesini takmıştı. 

Fısıldayarak "İyi misin?" dedim. Soran gözlerle bana bakarken "Bak... eğer ilk öpücüğün için pişmansan, gerçekten özür dilerim. Ben seni pişman etmek is-" sözlerimi kesen dudaklarımın üstüne bastırdığı işaret parmağı olmuştu. "Efe," dedi sakince. "Ben pişman değilim çünkü hayatımda ilk öpücüğümü senden başka verebileceğim erkek yok ve emin ol buna değersin. Ben asla piman olmayacağım, kendini suçlu hissetmemelisin. Ben seni çok seviyorum hem."

Beynimde ağaç olmuş tohumların üstüne ard arda yıldırımlar düşerken ensesinden tutup başını omzuma koydum. Kollarını bana sararken "Bende güzelim," dedim. "Bende seni çok seviyorum."

Başını kaldırdığında soru işareti dolu gözlerle bana bakıyordu. "Yine ne istiyorsunuz prenses hazretleri?" dedim gülerek.

"Müzik dinleyelim mi?" dedi mi'yi uzatarak en şirin haliyle.

"Gerçekten mi?" gözlerimi devirdim. "Müzik dinlemek mi istiyorsun? Hemde şuanda?"

"Ya lütfen." dedi yine son heceyi uzatarak. Kolumu Ilgın'dan çekip telefonuma uzandım ve rastgele bir radyo frekansını açtım.

Ne kağıt kalemsiz olmayı bilir ne de ben sensiz kalmayı

Neden bir dert biter diğeri gelir ateştir bu iyi bilir yakmayı

Kuşları anladım da senin kanatların yok nasıl uçtun da gittin

Kırık cam misali hatalarım acıtır seni böyle mi kaybettim