Kabanata 25

66.7K 2.6K 642
                                    




Kabanata 25

My mind swirled.

Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon o kung ano ang itsura ko ngayon habang nakatingin kami sa isa't isa. Ang kabog ng puso ko ay walang mapaglagyan.

Halu-halo ang kaba, takot, tuwa, pangungulila at ang nasasaktan.

He's the same but eyes are not.

It's hurting me.

"Let's go, son!" impit na hila sa kanya ni Carisse sa braso.

He didn't budge.

He's still the same. Wearing his formal white long sleeves rolled till his forearm and a dark slacks, thighs are proud and firm like his broad shoulders that blocking what's behind him. He looks manly, as always. Now, manlier like I've never seen before.

His air is screaming power and authority, his large frame is always ready to claim his territory and the world I'm in. My heart is racing and I don't know how to stop and calm it, I want to run away and lock myself inside the room and cry all night.

He's still the same. He's still my same Cali. Cali without his family name. I wish he never had to be a Segovia I loathed.

Namamasa ang aking mga mata pero alam kong hindi halata iyon dahil sa pagpipigil ko at pagpapakalma sa aking emosyon ngayong oras na ito.

I will never let him see my affection. My old self that loved him sincerly and young.

"Caspian, let's go! This is a waste of time!" Carisse hissed.

That made me curve my lips. Anthon was stunned while eyeing Cali and me, it looks like he's confused but know there's something between us. Or we had something in the past.

"Caspian," Carisse pulled his arm again but he didn't budge.

He just glanced at Anthon beside me and his jaw started clenching, his eyes turned cold as ice and lack of emotion. My heart sank.

Hindi naman siya nagsasalita pero sobrang sakit ng pakiramdam ko na parang sasabog ako at magiging upos rito sa kinatatayuan ko, sa harapan niya at ng ina niyang kinamumuhian ko.

I've been hating them to death, I am loathing them. I hate Cali, I hate them. Iyon ang sinuksok ko sa isipan ko simula palang noong nabuhay akong mag-isa sa lumipas na taon.

The hate for them is my inspiration, I made it that way so I would not lose my mind and think about the pain I've been through. Sila ang ginawa kong inspirasyon, ang galit ko sa kanila para magpatuloy ako sa pagkamit ng aking pangarap.

Hindi ako mananatiling kainsu-insulto sa mga mata ng pamilya nila o ng kay Allison. I don't care about other wealthy people, I only care for my hate to Segovias. Sila ang iniikutan ng aking galit.

I did not expect this to happen this early, I want to take it slowly to torture this witch feelings for this Anthon Fresnido. Kaso ay masyadong naging maaga ang pagkikita namin ngayon, at hindi ko pa inasahan ang pagpasok ni Cali sa sitwasyong ito.

I'm strong, awhile ago... what happened to me now? My knees weakened. My heart is stinging, mukhang magiging kahinaan ko pa 'to.

Carisse was muttering about how waste of time is this. Hinihila niya ang braso ni Cali, ilang minuto siyang nakatayo lamang habang nakatitig sa akin pero wala siyang pakealam.

"Caspian, let's go. Come on! We have a business to take care of!" pagalit na singhal ni Carisse.

Cali's jaw clenched, kunot ang noo na pumikit ng mariin bago huminga ng napakalalim na parang may bigat na nakaharang sa kanya kanina pa.

Isla Verde #4: Too Far AwayWhere stories live. Discover now