Curious

Final Chapter

I choose to experience the white Christmas because, Snow is like kindness. It beautifies everything it covers. Just like how life would be changed once we accept our fault and learn to forgive and forget.

Merry Christmas Everyone!

Loved,

Angel.

Tinupi ko ng maayos ang munti kong mensahe. Inilagay ko iyon sa pink na envelop bago inilagay sa paanan ng Christmas tree.

"I'm done!" Masigla kong binalingan 'yung couch sa pag-aakalang naroon si Caiden. Kaso hinipan ng lamig ang saya sa labi ko dahil wala siya roon. Napatayo agad ako upang sumilip sa second floor. Pinakiramdaman ko siya roon, ngunit walang anong ingay akong narinig.

Sinibulan ako nang kaba nang maging sa kusina ay wala siya. Nagdesisyon akong umakyat sa second floor upang tiyaking naroon siya.

"Caiden?" I called out, but his trace is nothing.

Mabibigat ang yabag ko noong makababa ng hagdan. "Nasaan ka?" Biglang lingon ako sa nakauwang na pinto. Pumapasok kasi roon ang malamig na simoy ng nyebe. I was about to closed it until I realized, maybe he is outside.

Kinuha ko ang makapal na jacket, gloves at bonnet sa estante upang isuot. Nang makarating kasi kami rito sa Korea ay winter na. Kaya hindi advisable na lalabas kang naka-shirt lang.

Noong buksan ko ang pinto, binalot agad ng teribleng laming ang buong katawan ko. Napuna ko rin ang usok na lumalabas sa aking ilong. I dreamt to play with it before but now is not the perfect time. I have to find, Caiden.

Sinuot ko ang boots kong hanggang mid elbow. Nakasuksok ang parehas na kamay sa bulsa ng aking jacket as I started roaming everywhere.

"Caiden?"

Bawat hakbang ko ay lumulubog ako sa makapal na snow.

"Caiden?"

Nanginginig kong sinilip ang unahang bahagi sa pag-aakalang baka bukas ang gate. Kaso agad akong napahinto noong may scarf na nagpainit sa leeg ko. Sa pagsilip ko kung sino iyon, it is him.

"What are you doing here?" He asked, brows are knotting.

"Hinahanap ka. Akala ko lumabas ka rito."

His eyes were travelling on my face before he teased my nose. "Naalala ko kasi 'yung mga cheesy letters ko noon. I brought them. Would you like to read it all?" Kinuha niya ang kanang kamay ko, tinanggal ang gloves doon matapos ay pinagsalikop niya ang kamay namin. "The weather is bad today. Let's go back inside."

The few steps going back to our cabin took us ten minutes maybe. Tuwang-tuwa kasi ako sa bawat paglubog ng boots namin. Kinuhaan ko rin ng selfie 'yung mga bakas namin at inilagay sa Instagram.

Maloko rin itong si Caiden, dahil nilagyan niya talaga ng caption ang mga iyon. Tiny Angel's footsteps and Monster Caiden's footstep. Nang makapasok kami sa loob, tawa kami nang tawa sa mga comment nila.

Handsomeasalways: Caiden, vacation lang ang alam namin, ha! Kapag umuwi kayong may nilunok na pakwan 'yang si Angel. Manganganak ka ng bukol sa mukha.

"Furtunato is really a Furtunato." Caiden said, firmed with his guess that it is Kuya Mark.

"He is asshole sometimes." I said waving my hand nonchalantly.

RedandTwo: Ang cute. Gagawa rin kami ng ganyan ni Red. Maghintay ka, Anj! 😏

Initial A: Two, nanggaling kami sa Changdeokgung. Send ko sa'yo 'yung selfie namin ni Caiden.