De bus stopt en ik moet afstappen. Elke dag verheug ik me op dit moment. Er is een lange tijd gepasseerd en veel dingen zijn gebeurd. Ahmad en ik praten nu elke dag. We praten zo veel dat ik denk dat mijn ouders het door hebben dat ik met iemand stuur de hele tijd want ik laat mijn gsm niet met rust. Schooldagen leken altijd al lang maar nu nóg langer. Voor ik de kebabzaak passeer is er een glazen deur van een appartementen gebouw. Daar kijk ik altijd in of mijn hoofddoek goed ligt en of mijn outfit er nog steeds goed uitziet en dan stap ik door. Het gaat elke dag als volgt: ik stap af, bekijk me in de glazen deur, passeer aan de kebabzaak terwijl hij achter de kassa staat, we kijken allebei stiekem en lachen soms als niemand kijkt. Ik denk dat ik hem leuk vind maar niet gewoon leuk als vriend maar echt als iets meer... Zou hij ook zo over mij denken? Jammer dat we zo stiekem moeten doen maar beter zo dan niets of niet? Eenmaal thuis ga ik meteen naar mijn kamer. Het tweede seizoen van Riverdale is uit en dat mag ik absoluut niet missen. Ik keek zo geinteresseerd naar de serie tot ik een berichtje kreeg van Ahmad. Hij zegt: 'je zag er echt mooi uit vandaag, maschAllah.' Het eerste compliment dat hij me geeft... Ik twijfel over mijn antwoord. Als ik dankjewel zeg, zal het dan niet te koud overkomen? Of als ik bedankt jij ook zeg, zal het dan lijken alsof ik hem probeer te versieren? Help!!! Ik antwoord uiteindelijk: 'Bedankt, wat lief!' Zo ben ik niet de versierder maar ook niet de afstandelijke. Hij doet me vaak lachen en niet echt veel mensen kunnen dat nog de laatste tijd. Ik kan hem gewoon niet uit mijn hoofd zetten. Niet dat ik dat wil of zo😝
YOU ARE READING
The lovestory of a syrian boy
RomanceZijn zwarte diepe ogen lieten mij verdrinken. Ze brachten me in een wereld waar ik nog nooit eerder was. Al zie ik 10 verschillende soorten zwarte ogen, de zijne herken ik als eerst. De ogen zijn het venster naar de ziel. En ik werd verliefd op zij...
