The lovestory of a syrian boy

Eerste date!

Toen ik aankwam in het park was er nog niemand. Ik nam plaats aan het bankje recht tegenover het meer. De eenden in het water zwemmen rustig van de ene kant naar de andere. Zou het niet saai zijn voor hun om steeds het zelfde te moeten doen? Ik hoor voetstappen en wanneer ik me omdraai zie ik een oud koppel voorbijstappen. Ik dacht dat het Ahmad was maar neen. Na 5 minuten stopt een auto voor het hek van de park. Ik zie Ahmad uit stappen maar hij ziet me niet. Ik kijk naar de andere kant omdat ik niet weet wat ik moet doen. Wanneer hij 1 meter en half verwijderd is van mij draai ik me om. Zogezegd verrast :). Hij staat er en omdat ik zit vallen zijn spieren me nu veel meer op. Zijn schouders zijn breed en hij heeft geen gel in zijn haar. Hij droeg een grijze t-shirt en een zwarte broek die tot aan de enkels kwam. Zijn kledingsstijl bevalt me. Hij neemt ook plaats op het bankje. Ik staarde voor me uit omdat ik niet echt wist wat ik moest zeggen. Ik kon geen enkel woord uitbrengen. Hij verbrak het ijs door te zeggen dat ik er mooi uitzag. Ik draaide me om en de geur van zijn parfum drong tot me door. Zoooo lekker wanneer iemand echt goed ruikt. Ik heb zin om mijn neus in zijn t-shirt te duwen en eindeloos te ruiken. In de plaats daarvan antwoord ik:"Bedankt, jij ook.". Met een verlegen lachje keek ik in zijn ogen. Hij glimlacht zijn tanden bloot. Hierin verschillen we. Hij schaamt zich niet voor me en is niet verlegen. Wat me echt blij maakt want dat maakt de situatie minder ongemakkelijk. Hij is echt een los persoon en begon meteen te praten. Terwijl hij aan het praten was kon ik me alleen maar focusen op zijn gezicht. Ik wou elke trek van zijn gezicht opslaan zodat mijn herinneringen er nog echter uitzagen. Hij had grove wenkbrauwen en diepzwarte ogen. Zijn wimpers waren een stuk langer dan de mijne, wat zijn mannelijkheid ook schattig maakte. Wanneer hij lachtte had hij van die chinezen ogen. En zijn wangen werden dan meteen voller. Zijn handen zijn groot en ruw. Mijn blik glijd over zijn gezicht en zijn bovenlichaam. Wat is hij mooi... Ik lach en doe alsof ik alles gehoord heb wat hij zei wanneer hij klaar is met vertellen. Ik zie dat hij merkt dat ik niet geluisterd heb. Hij zei dat hij maar bleef door ratelen en dat ik ook wat moest vertellen. Ik dacht aan wat ik zou kunnen vertellen... Ik begon hem het verhaal te vertellen toen ik 12 was en mijn been had gebroken toen mijn zus me van de trap duwde omdat ik haar kamer had vies gemaakt. Hij lachte zich rot en ik voelde het bloed stijgen naar mijn wangen. Elke keer wanneer hij lacht voelt het precies alsof hij dichter bij mij zit. Daarna vertelde ik hem over mijn grote familie. Hij had 1 zus en 1 broer. Heel weinig tegenover mij. Zijn leven is zo verschillend ik weet eigenlijk maar heel weinig over hem.