The lovestory of a syrian boy

Zijn liefdevolle blik.

De druppel drupte van mijn huid naar beneden toen ik het aanraakte met mijn natte vinger. Ik ben in bad en ik ga me zo meteen klaarmaken om op afspraak te gaan met Ahmad. Ik ben zo gelukkig! Op een schaal van 1 tot 10 zou ik 11 kiezen, zo gelukkig ben ik met hem. Ik beeld me nu al in hoe het zal zijn straks. We hebben weer op onze plek afgesproken, in het park op dat ene bankje onder de boom. Ik miste hem zo hard, eindelijk is het woensdag en kan ik hem zien.
Na het klaarmaken.

Ik verlaat het huis en doe de sleutel in mijn broekzak. Ik zet mijn favoriete liedje op en vertrek naar het park. Eenmaal aangekomen daar, doe ik mijn oortjes in mijn jaszak en zie ik Ahmad in de verte al op het bankje zitten. Ik verras hem door achter hem te gaan staan en mijn handen voor zijn ogen te doen. Hij schrikt zo hard dat er iets uit zijn handen valt. Hij draait zicht om en ik zag opnieuw zijn mooie levendige ogen. Ze lachtten naar mij. Vroeger snapte ik nooit hoe mensen konden zien of iemand hun echt lief had aan de hand van de ogen, en nu snap ik dat. Ik neem plaats naast hem en hij raapt het zakje op van de grond en stopte het meteen achter zijn rug. Wat is dat, vroeg ik. Maar hij gaf geen antwoord, hij ze me mijn ogen te sluiten en dat deed ik ook. Hij nam mijn handen en stak ze uit en tekende een hartje op mijn pols met zijn vinger. Ik glimlach want mijn hart is blij. Hij legt het zakje in mijn handen en ik vroeg of ik mijn ogen open mocht doen maar hij zei nee. Ik voelde met mijn handen het zakje, ik probeerde te bestuderen wat er in zou zitten. Hij zei:"Wat in dit pakje zit is erg belangrijk voor mij. Je mag dit niet verliezen of af doen, open je ogen." Ik opende mijn ogen en daar lag het, in mijn handen, het roze fluelen zakje. Ik opende het en er zat een doosje in met een strik. Ik opende het doosje en ik zag een ketting liggen. Hij was lang en er waren diamantjes om de centimeter. Ik vond het zo mooi en ik was zo blij. "Hoe mooi!!! Dankjewel Ahmad". En voor ik het wist deed ik iets wat heel goed zou kunnen aflopen maar ook onze band kon eindigen. Ik kuste hem. Nee, niet op de wang. Op de mond dan nog! Hij kuste me terug en 5 seconden later deinsde ik terug en veronschuldigde me voor de kus. Hij glimlachte zijn witte,perfecte, tanden bloot en zei dat ik me niet moest verontschuldigen. Ik voelde het bloed stijgen naar mijn hoofd dus ik wende af van zijn liefdevolle blik en keek naar beneden. Zijn handen namen mijn kin, ze duwden mijn kin rustig naar boven. Zijn ogen keken in de mijne en hij zei: "Dit cadeau was van mijn grootmoeder, die er jammer genoeg niet meer is. Het betekent veel voor mij dus ik geef het aan iemand die veel voor me betekent. Doe het aub nooit af. Met dit cadeau ben je officieel de mijne." Ik kon geen woord uitbrengen. Ik was dolgelukkig. Hij nam de ketting en zei me dat ik me moest omdraaien. Ik draaide me om en hij deed de ketting rond mijn nek. Ik draaide me terug om naar hem en ik vertelde hem dat ik niet wist wat te zeggen. Je hoeft niks te zeggen, zei hij. Onze liefde is nu verbonden en onze zielen hebben elkaar gevonden. Mogen ze voor altijd samen blijven, in Schaa Allaah, zei hij. In Schaa Allaah, antwoorde ik erop.