The Maze Runner (Dutch)

15.

Aan het eind van de middag gaat er ineens een hels kabaal af. Het nobie-alarm. Ik sta op samen met Newt en richting de box. Gally is er ook al. Samen met Gally open ik de bovenkant. En Newt springt erin. Er komen steeds meer mensen kijken. 'Het is een meisje.' zegt hij 'YES EINDELIJK!' roep ik blij. Iedereen kijkt me aan. 'Ja sorry hoor mag ik ook eens blij zijn.' zeg ik en kijk snel weer naar dat meisje en de rest doet dat ook. 'Is ze dood?' vraag Gally dan. 'Ik weet het niet' zegt Newt. 'Nee ze is niet dood.' zeg ik. 'Hoe weet jij dat nou weer?' vraag iemand. 'Nou als je goed kijkt zie je haar nog ademen. Haar borstkas gaat op en neer.' Iedereen kijkt me bedenkelijk aan. Het is een beetje awkward. 'Wat heeft ze in haar hand?' vraag ik om de stilte te verbreken. Newt bukt en pakt het papiertje uit haar hand. Onder tussen zijn Thomas en Mihno terug gekomen en staan ze naast mij. 'Zij is de laatste ooit.' zegt hij. 'Wat betekent dat?' vraagt Gally.  Als ik naar het meisje kijk zie ik dat ze steeds harder begint te adem halen. Haar ogen gingen open. 'Thomas, Tar...' probeert ze te zeggen maar ze valt weer in een soort slaap.

Al een paar minuten kijkt iedereen ons aan. En ik kijk terug met z'n blik van je-kan-me-nu-wel-aanstaren-maar-ik-heb-zelf-ook-geen-idee-wat-hier-gaande-is. Een minuut later loop ik weg. Het meisje ligt al bij de Med-Jackers. Dus ben ik daarheen gegaan. Als ik achter me kijk zie ik dat Newt, Thomas en Mihno achter me aan lopen.

Als ik binnen ben bij de Med-Jackers ligt het meisje helemaal achteraan. Als we om haar heen staan vraagt Newt: 'Jeff waarom wordt ze niet wakker?' 'Ey Newt, ik heb mijn baan gekregen net zoals jij de jouwe hebt gekregen.' Antwoord Jeff. 'En dat briefje?' Vraag ik. 'We maken ons wel later zorgen om' zegt Alby die er ook bij is komen staan. 'Ik zou er juist nu naar kijken als ik jullie was.' zeg ik. 'Weten jullie ondertussen al of jullie haar herkennen, want ze leek jullie wel te herkennen.' zegt Newt. Ik schud mijn hoofd. Ook al komt ze me wel een beetje bekent voor.

Als er het even stil is besluit ik om naar buiten te gaan. Ik hoor voetstappen achter me. Maar daar heb ik nu even geen zin in dus ik ga naar het bos. Als ik achter me kijk zie ik dat Newt me aan het zoeken is. Ik vind het heel schattig dat hij bezorgt is, maar ik wil nu echt even alleen zijn. Als ik bij de boomstam ben waar ik mijn mes onder verstopt hebt. Pak ik mijn mes en ga ik dieper het bos in. Ik loop richting de achterste bomen. Hier komt nooit iemand. Dit is dus een veilige plaats om met mijn mes te gaan gooien. Wat baal ik nu dat Newt mijn andere heeft weggelegd. Als ik wist waar ze lagen had ik ze al lang gepakt. Maar ik heb geen idee waar ze liggen. De enigste logische plek nu is de wapenkamer. Maar daar mag ik niet inkomen.

Nu een paar minuten heb ik er alweer genoeg van en ga ik terug naar de laar. Ik heb mijn mes in mijn zak zitten. 'Hey waar was je?' Vraagt Newt die bezorgt op me af komt lopen. Dat is zo schattig. 'Eh ja ik was even in het bos. Ik wou even alleen zijn na dit alles.' Voordat hij kan antwoorden horen we geschreeuw. Als ik langs Newt heen kijk zie ik dat er een heleboel jongens bij elkaar staan en hun hoofd beschermen. Ik ren erheen en wordt op de voet gevolgd door Newt. 'Chuck wat is er aan de hand?' vraag ik als we bij de groep zijn. 'Meiden zijn geweldig.' zeg Chuck lachend en hij wijst naar het meisje dat in de uitkijktoren zit en dingen naar beneden gooit. Ze raakt vol Gally en nu lig ik zelfs in een deuk.

Als ik nog dichterbij wil gaan kijken. Krijg ik bijna iets op mijn hoofd maar Newt trekt me net op tijd weg. 'Dankje' zeg ik. 'Geen dank' zegt hij. 'Als je nog een ding gooit dan zwaait er wat!' roept Gally. Na dat hij dat gezegd heeft krijgt hij nog iets op zijn hoofd. 'We willen met je praten!' roept Thomas naar boven. 'Laat me met rust.' Roept ze en ze gooit nog meer spullen. 'Ik ben het Thomas!' roept Thomas. Ze kijkt even over de reling en gooit dan weer spullen naar beneden. 'En als jij het probeert?' vraagt Thomas aan mij. 'Mag ik dan naar boven komen? Ik ben Tara!' roep ik. Ze kijkt weer even over de reling, maar ze gooit geen spullen meer. Dus ik ga voorzichtig naar boven.

Als ik boven ben. Richt ze een kapmes op me. 'Woow, okay rustig.' zeg ik. 'Waar ben ik? Wie ben ik? Waarom kan ik me niks herinneren?' Vraagt ze. 'Dat is normaal. we hebben het allemaal meegemaakt. Je naam krijg je terug in een paar dagen.' zeg ik. 'Teresa' zegt ze. 'Wat?' 'Teresa dat is mijn naam.' 'Nou Teresa ik ben Tara maar dat wist je waarschijnlijk al.' 'Ze zeiden dat ik jouw naam en die van hem in mijn slaap zei.' Ik had een heel gesprek met Teresa tot dat Gally vroeg of ze naar beneden kwam. 'Ehm laat ons nog maar heel even.' antwoordde ik en ik zag dat iedereen weg ging. Maar Gally bleef ons in de gaten houden.