The Maze Runner (Dutch)

20.

Ik word uit de kooi gehaald. Ik doe alsof ik nog steeds bewusteloos ben. Ik heb van Newt een van mijn messen gekregen. Die zit veilig in mijn zak. Thomas en Teresa worden ook mee genomen. Met een plof word ik de grond gegooid. 'Gally dit voelt niet goed. Wat als we echt naar huis kunnen?' vraagt iemand. 'Dit is ons huis.' zegt Gally. 'Nu bind ze op' commandeert hij. Ik word opgetilt. 'Dit is een foute keus' zeg ik en ik mep de jongen aan de linker kant van me in zijn maag. De andere word neergestoken door Newt. Ik sta op. En ga in de ingang staan. 'Gally het spel is over.' zeg ik. als er al wat meer mensen bij ons zijn komen staan. 'Nee je probeert gewoon iedereen hier bang te maken.' zegt hij. 'Dat probeer ik niet. Jullie zijn al bang. Maar ik riskeer liever mijn leven dan hier te blijven. De grievers komen sowieso terug en ze pakken jullie. Totdat er niemand meer over is.' zeg ik. 'Gally je kan nog met ons mee.' zegt Thomas. 'Ik wens jullie veel geluk met de grievers.' zegt Gally. We draaien ons om en rennen het doolhof in. Mihno rent voorop met Thomas. Ik ren naast Newt ergens in het midden.

We gaan links en rechts en weer links. Het duurt wel even voordat we in de buitenring zijn. Maar als we er eenmaal zijn duurt het niet lang voordat we bij de uitgang zijn. We staan stil vlak voor de gang. Ik zie Thomas voorzichtig in de gang kijken. 'Grievers?' vraag ik. Hij knikt. 'Okey Chuck ik wil dat jij deze sleutel pakt en achter ons blijft.' zegt Thomas tegen Chuck en geeft hem de ijzeren buis. 'Komt goed Chuck blijf maar bij mij en Teresa.' zeg ik. De jongens gaan schreeuwend op pad en beginnen aan te vallen. 'Okey, klaar?' vraag ik. Ze knikken allebei. Ik pak mijn messen en ren voorop.

Een griever haalt uit met zijn staart en laat het ijzeren ding uit de handen van Chuck vallen. Chuck rent erachter aan en hij hangt half over de reling. Ik en Teresa kijken elkaar aan en rennen erheen. 'HIJS ME OP!' roept Chuck. 'We zijn er mee bezig.' zeg ik. Ik kijk in de afgrond en zie iets omhoog komen. Grievers. Als we Chuck omhoog hebben getrokken. Duwen net de jongens een griever in de afgrond. Ze kijken ons trots aan. 'Heel goed jongens, maar die griever heeft vriendjes meegenomen.' zeg ik als de grievers net boven op het platform komen. 'Teresa Chuck REN NU!' roep ik. Ik pak mijn messen. En gooi er een in het oog van een griever. Hij kraamt het uit. Ik spring op hem en trek mijn mes uit hem. Ik steek nu het mes in zijn rug. Hij steigert en ik val van zijn rug af. Snel sta ik weer op. Ik spring weer op hem en pak nu mijn mes uit zijn rug. Ik maak een salto van zijn rug af. Terwijl ik op de kop hang gooi ik een mes in zijn mond. Hij valt neer en is dood. De jongens kijken mij verbaasd aan. 'Wat? Ik kan heus wel iets hoor.' zeg ik. En ik loop door. Newt en Thomas worden nog aangevallen door een griever. Ik besluip de griever van achter. Van de grond af pak ik een speer. Ik klim snel op de van de griever. En houd de speer bij zijn kil. 'SNEL NEWT STEEK JE MES IN ZIJN BORST!' roep ik terwijl ik probeer te blijven zitten op de griever. Newt gooit zijn mes in de borst kas van de griever. Het beest steigert ook en valt dan met een plof neer. Ik lig weer op de grond. Dit keer kwam ik harder neer. Ik haal stevig naar adem. Wanneer ik weer adem heb zie ik dat er een griever recht op Mihno springt. Ik ren erheen. Maar ik zie dat Jeff naar de griever springt. Ik ga achter Newt staan. Mihno noemt nog wat cijfers en de deuren gaan 1 voor 1 naar beneden. We staan nu in die buis. Het is erg donker. Teresa duwt de deur open en we staan nu in een lange gang. Een voor een gaan er lampen aan.

We lopen een stukje door de gang. We komen uit bij een gang waar "uitgang" boven staat. 'Dit meen je niet.' zegt Frypan. Ik open voorzichtig de deur. Er liggen overal doden mensen. Ik kruip dichter tegen Newt aan. We lopen verder. We komen nu aan in een grotere zaal. Er staan een heleboel computers hier. Ik herken dit, maar waarvan? Verward loop ik rond. Thomas drukt op iets en op een groot scherm komt een vrouw tevoorschijn. 'Gefeliciteerd. Als jullie dit zien betekent dat jullie met succes de labyrint test hebben doorstaan. Ik snap dat jullie verward, boos en bang zijn. Maar dit alles heeft een hele duidelijke reden. Jullie zullen je het niet meer herinneren, maar een paar duizend jaar geleden heeft de zon de aarde verwoest. De gevolgen waren ernstig. Er brak een virus uit. We noemen dit de Vuring.' zegt ze. Er komen allemaal plaatjes in beeld van mensen waarvan hun aderen helemaal zijn opgezwollen. Het ziet er eng uit. 'Ik , Ava Paige, ben het hoofd van World in Cathastrophe Killzone experiment Department. Of afgekort W.C.K.D. Wij kwamen erachter dat er een geneesmiddel was. Er moest wel een hele generatie opgeofferd worden. Ik heb zelfs mijn eigen dochter op moeten offeren. Ik weet niet of ze nog leeft. Maar ik weet dat ze sterk is. Tara ik heb het over jou. Als je dit hoort, dan wil ik dat je onthoud dat ik van je gehouden hebt.' ze spreekt me aan. Verbijsterd schud ik mijn hoofd. Ik wist dit al, maar ik wil het niet geloven. Ze gaat verder met haar uitleg. Maar het boeit me niet meer. Ik wend mijn gedachtes af. Ik doe wat stappen naar achter en kijk nog een keer rond.

Ik kijk weer naar de jongens en Teresa. Ze staan nog steeds te luisteren. Ik voel een arm over mijn schouder. De arm pakt mij strak vast. Als ik naar rechts kijk zie ik dat er een geweer op mijn hoofd staat. 'Ehhh jongens?' zeg ik voorzichtig. Iedereen draait zich om. 'Wat? Gally?' vraagt Thomas ongelovig. 'Oh nee meen je die. Dat had ik nog niet door.' zeg ik sarcastisch. 'Aan de kant. Ik ga. En Tara hier is mijn vrij kaart voor een veilig leven.' zegt Gally. 'Wacht wat?' vraag ik. 'Gally doe nou is een keer normaal. Je denkt niet helder. De moeder van Tara heeft zichzelf vermoord. Ze kunnen je nu echt geen veilig leven geven.' zegt Thomas. 'Oh nou dan kan ik haar net zo goed nu meteen neerschieten.' zegt hij terwijl hij het geweer steviger tegen mijn slaap duwt. 'Ehm Newt?' zeg ik. 'Wat is er Tara?' antwoordt hij. 'Mag ik nou eindelijk wat leuks doen?' vraag ik met een big smile op mijn gezicht. 'Meen je dit. Je wordt bijna vermoord en je staat hier te lachen en je wilt wat leuks doen.' Zegt Newt. Ik knik. 'Zeg nou maar gewoon ja.' zeg ik. 'Oké. Ja Tara jij mag nu eindelijk wat leuks doen.' zegt Newt met tegenzin in zijn stem. 'Oké we gaan een spel doen. Gally tel eens tot 3.' zeg ik. 'Oké, 1...' verder komt hij niet. Ik spring naar achter op zijn rug. Maak een soort van salto en laat Gally op de grond vallen. Ik ben nu los en ik ren naar de groep.

Nu dat ik eindelijk goed naar Gally kijk zie ik dat hij gestoken is. 'Bitch, Dit ga ik je betaalt zetten.' zegt hij en hij richt het geweer weer op mij. 'Jij bent de oorzaak van al dit ontzet. Alles was oké tot dat jij hier kwam. En zonder jou. Kunnen we gewoon weer terug naar de laar en ons leven oppakken.' zegt hij met een smerige lach op zijn gezicht. 'Oké, Gally ik snap dat je me wilt vermoorden. Dat willen er vast wel meer. Maar komop we zijn vrij.' zeg ik. 'Nee we zijn niet vrij. Dat zijn we nooit geweest.' zegt hij. 'Gally alsjeblieft. Kom met ons mee.' probeert Thomas. 'En mij laten leven zou ook fijn zijn.' zeg ik. Iedereen draait zich om naar mij. 'Oké dat is misschien een bijzaak.' zeg ik. iedereen draait weer terug naar Gally. 'STOP TIJDREKKEN!' schreeuwt hij en hij haalt de trekker over. Ik sluit mijn ogen.