It's Just RPW

RPW - SICK

TRIXIE POV

Minulat ko ang mata ko at kaagad kong naramdaman ang matinding sakit ng ulo ko. Sinubukan kung iikot ang paningin ko sa paligid ngunit malabo ang naaninag ko. Kumarap kurap ako sa pagasang baka luminaw ang paningin ko ngunit hindi pa rin tumalab.

Unti unti nang pumatak ang mga luha ko. Mabubulag na ba ako? Sinubukan kong tumayo. Mabuti nalang at kabisado ko ang bawat sulok ng bahay. Nang alam kong nakalabas na ako ng kwarto ay hinanap ko si Kuya Matthew.

"Kuya Matthew" tawag ko dito. Humawak ako sa pader upang magsilbi ito na guide ko. Naiiyak na ako dahil mas lalong tumitindi ang sakit ng ulo ko. Napahinto ako dahil nararamdaman ko ang unti unting panlalambot ng mga paa ko at sumunod ng buong katawan ko. Nakaramdam ako ng hilo. "Ku-kuya"

All went black.

Matthew POV

Napatayo ako sa higaan ng marinig ko ang malakas na kalampag mula sa labas. Bumilis ang tibok ng puso ko ng makita ko siyang nakahandusay sa sahig. Nagmadali akong magpalit ng damit at kinuha ang car keys ko. Binuhat ko siya at patakbong lumabas.

"Shit Trixie ano bang nanyayare sayo!" Inilapag ko siya sa passengers seat at sumakay na rin ako sa kotse. Nagpunta ako sa pinakamalapit na hospital.

Sinalubong kaagad kame ng nurse dito at hiniga siya sa isang cubicle sinara nila ang isang kurtina at pinaghintay ako dito sa labas.

Kanina pa ako palakad lakad dito sa labas. Ano ng nanyare sa kanya...  tinignan ko ang cubicle kung asan siya.

Sorry... hindi nalang sana ako nagpakita sayo para hindi ka nagkakaganyan.. Sorry Trixie.. I didn't meant to leave you.. But we cant be together.. Yes I am so dumb to let go of you..

"Doc anong balita?"

"Family of the patient?"

"Im his brother"

"We will have some test to her... But now.. we cant tell what is the reason why does she lost her consiousness. We will update you as soon as she wake up"

"You dont know what happen to her? What kind of!" Napasapul ako sa ulo ko. Pinigilan ko ang pagsasalita ko. I must calm down. "Im sorry doc. I'll wait for the result. Can I see her?"

"Okay.. But we have to transfer her In the private room"

"Yes doc. Thank you"

Pumunta ako sa room kung saan siya dinala. Nakapikit pa rin siya at may nakalagay na dextrose sa kamay niya. Hinawakan ko ang kamay niya..

"Im sorry Trixie... Im very very sorry" I whisper and kiss her hand. Jagiya I miss how jolly are you.. Natikman ko na yung cakes na lagi mong binibake tuwing monthsary natin.

Bakit ang lupit ng tadhana sa atin... Alam kong nahihirapan ka... alam kong sobra kang nahihirapan.. Pero sa ngayon hindi ko pa kayang sabihin sayo na ako talaga ang Jagi mo.. Na hindi poser ko ang nakilala mo kundi ako talaga...

I kiss her forehead and her nose...

I cause too much pain in you... But still I have to pretend that I don't love you.. Damn! It fvcking hurts.. Please wake up Trixie. Wake up...

"Matthew..."

I look at her but still her eyes are close and yet she called me...

"Matthew..."

"I-.. I'm here"

A tear drop of water is running on her cheeks. I wept it out and hold her hands tight...