"Omma"
"ေဟာ...သားျပန္လာၿပီလား?Jun ေလးနဲ႔ဘယ္ေတြသြားတာလဲ?ကားလည္းယူမသြားဘူး...အၾကာႀကီးပဲ"
Omma ကမီးဖိုခန္းထဲမွာ ညေနစာျပင္ဆင္ေနရင္းမွလွမ္းေမးသည္။ကြၽန္ေတာ္လည္းအေမ့နားကိုသြားၿပီးအေနာက္ကေနခါးကိုဖက္ ပါးကိုလွမ္းေမႊးလိုက္ေတာ့ Omma ကပါးခ်ိဳင့္မ်ားပင္ေပၚေအာင္ရယ္သည္။Jun ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔သားအမိႏွစ္ေယာက္ရယ္လ်ွင္ ပါးခ်ိဳင့္မ်ားႏွင့္ေခ်ာလြန္းသည္ဟုခဏခဏေျပာတတ္သည္။သူရယ္လ်ွင္ မ်က္လံုးမ်ားပင္မပြင့္ေတာ့ဘဲ မို႔တက္သြားေသာ ပါးရဲရဲေလးႏွစ္ဖက္ႏွင့္ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလဲမသိေလေရာ့သလား?
"မနက္ကတည္းကထြက္သြားတာ ညေနမွပဲျပန္ရာက္ေတာ့တယ္..ေျပာ...ဘယ္ေတြသြားၾကတာလဲ?"
"ဘယ္မွမသြားပါဘူး omma ရယ္...Jun အိမ္မွာပဲ႐ွိေနၾကတာ ေန႔လည္စာလည္း Jun တို႔ဆီမွာပဲစားခဲ့တယ္"
Omma ကေနာက္ကေနဖက္ထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြကိုျဖဳတ္ၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္အာင္လွည့္လာသည္။
"ၿပီးေရာ...omma ကသားတို႔ကိုစိုးရိမ္ေနတာ...ph ေလးေတာင္တစ္ခ်က္မဆက္ဘူး Yixing တို႔မ်ား Jun နဲံအတူ႐ွိေနၿပီဆိုရင္"
ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္တယ္။ကြၽန္ေတာ္ Jun နဲ႔အတူ႐ွိေနရင္ အခ်ိန္ေတြကုန္မွန္းမသိေအာင္ကိုျမန္ဆန္လြန္းသည္။ Jun ကကြၽန္ေတာ္နဲ႔ စိတ္ေရာကိုယ္ပါတူတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္မို႔ သူနဲ႔အတူ႐ွိေနရရင္ကိုလြတ္လပ္ပါ့ပါးေနတတ္တာ။
"Hee hee...ေမ့သြားတာ"
"ဟြန္း...ေကာင္စုတ္ေလး"
"ဒါနဲ႔ ဦးငယ္ေရာ?"
ဧည့္ခန္းဘက္တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္မိေတာ့ ဦးငယ္ကိုမေတြ႔။
"မင္းဦးငယ္ Hotel မွာသြားေနတယ္"
ခုနကပါးခ်ိဳင့္မ်ားပင္ေပၚေအာင္ျပံဳးေနေသာ omma သည္ခ်က္ခ်င္းပင္မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။ဦးငယ္နဲ႔ တကယ္ရန္ေတြအႀကီးအက်ယ္ျဖစ္ခဲ့တာမ်ားလား။
"ဟမ္..ဘာလို႔လဲ?ဒီမွာ အိမ္႐ွိေနတာကို..omma နဲံဦးငယ္ရန္ျဖစ္ထားတာလား?"
"ဘယ္ကသာ သားရယ္...ရန္ျဖစ္ရေအာင္ကေလးေတြလား? သူဒီမွာေနရတာ မလြတ္လပ္လို႔ျဖစ္မွာေပါ့ သြားသြား..ေရသြားခ်ိဳး..မင္း appa ျပန္လာရင္ထမင္းစားၾကမယ္"
