Yixing's P.O.V
"ကြၽန္ေတာ္အခုထြက္လာမလို႔ ဦးငယ္"
"........."
"ဟုတ္"
Ph ခ်ၿပီးၿပီးခ်င္း Lock Screen မွာေပၚလာတာက Jun မ်က္ႏွာေလး။ ရယ္ေနတာမ်ား မ်က္လံုးေလးေတြမွိတ္ၿပီး ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြမို႔တက္လာတဲ့အထိ။ သိပ္ျဖဴစင္တဲ့ အျပံဳးေလးေတြ။
Ph ကိုေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲထည့္လိုက္ၿပီးထြက္လာေတာ့ အခန္းဝမွာ omma ကရပ္လို႔။
"ဘယ္သြားမလို႔လဲ?သား "
"အျပင္ခဏ"
"ဘယ္အျပင္လဲလို႔ေမးေနတာ"
"ဟို Jun ဆီ"
"ေစာေစာျပန္လာခဲ့ဦးေနာ္"
"ဟုတ္"
ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္ထိေနာက္ေက်ာကမလံုဘူး။ omma ကိုလိမ္ခဲ့ရတယ္မလား?
ဦးငယ္ဆီေရာက္ေတာ့ အခန္းထဲမွာလူနာကမ႐ွိ။ ဦးငယ္က လူနာခုတင္ေဘးကခံုမွာ ေခါင္းငိုက္စိုက္က်လို႔။
"ဦးငယ္"
"Aww....Yixing လာေလ "
"Jae hyung ေရာ"
"ခုနေလးတင္ nurse နဲ႔ပါသြားတယ္ ေဆးစစ္ဖို႔"
"Aww"
ေျပာစရာ စကားကသိပ္မ႐ွိ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဦးငယ္ကစိတ္ညစ္ေနရသလို ကြၽန္ေတာ္ကလည္းႏွစ္သိမ့္ေပးႏိုင္တဲ့သူမဟုတ္။ ကိုယ္စီ နာက်င္မႈေတြနဲ႔ပဲေလ။
"Jae ျပန္ေကာင္းလာလို႔ေတာ္ေသးတယ္...Jae Jae သာတစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ ငါ..."
"ေတာ္ၿပီေလ ဦးငယ္...အခုခ်ိန္မွာ ဦးငယ္ပါဒီလိုျဖစ္ေနရင္ Jae hyung ကပိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနမွာေပါ့"
ပုခံုးကိုအသာပုတ္ရင္းေျပာေတာ့ က်လုဆဲမ်က္ရည္ေတြကို ပြတ္သပ္ပစ္သည္။ Jae အတြက္ဆိုတာနဲ႔ အျမဲပ်ာယာခတ္တတ္တဲ့ဦးငယ္။
"ဦးငယ္"
"ဟမ္?"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ဘာကိုလဲ? Yixing"
"Omma ေၾကာင့္ Jae hyung ဒီလိုျဖစ္ရတာမလား? ကြၽန္ေတာ္ကေတာင္းပန္ပါတယ္"
"မဟုတ္တာကြာ"
ဦးငယ္က ထိုင္ရာကေနထရင္း ျပတင္းေပါက္နားသို႔သြားကာ အျပင္ဘက္ကိုေငးၾကည့္ေနသည္။ ဒီအခ်ိန္ဦးငယ္ဘယ္လိုခံစားေနရမလဲ ကြၽန္ေတာ္သိတယ္။ ထပ္တူထပ္မ်ွ ခံစားေပးႏိုင္တယ္။
