"ဘာ"
"Yah..တိုးတိုး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ omma ႐ွိတယ္"
Kyungsoo ကအံျသတႀကီးထရပ္ရာကေန ကိုယ္႐ွိန္သတ္ၿပီးျပန္ထိုင္႐ွာတယ္။
"ငါ့ကိုေတာင္မ်က္ႏွာမေကာင္းလို႔ ေနမေကာင္းဘူးလားဆိုၿပီး ခဏခဏေမးေနတာ"
"Jun"
ကြၽန္ေတာ္ထိုင္ေနတဲ့အနားကိုတိုးလာၿပီး ခပ္တိုးတိုးေခၚတယ္။ မ်က္လံုးကလည္း မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ကိုဝဲျကည့္ေနေသးတယ္။
"မင္း Appa ကေရာ?"
"Dinner ႐ွိလို႔ အျပင္သြားတယ္"
"ဒါဆိုငါတို႔ျခံထဲသြားရေအာင္...မင္း omma ၾကားသြားမွာစိုးလို႔ ငါကမင္းလိုခပ္တိုးတိုးမေျပာတတ္ဘူး"
မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ကို သူခိုးအၾကည့္နဲ႔လွမ္းၾကည့္ၿပီး
ေျပာလာတဲ့ Kyungsoo ကိုၾကည့္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ျပံဳးမိတယ္ ထင္တယ္။ အဲ့ Do Kyungsoo ဟာေလ။
"လာ....လာ"
ေ႐ွ႕ကေနဦးေဆာင္ၿပီးေခၚသြားေတာ့ ေနာက္ကေနကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းနဲ႔လိုက္လာျပန္တယ္။
"ကဲ...ရၿပီ"
ကြၽန္ေတာ္ခပ္တိုးတိုးရယ္ရင္းေျပာေတာ့ Kyungsoo ကမ်က္ေစာင္းထိုးရင္း
"ရယ္မေနနဲ႔ အ႐ူး...အဆင္ေျပတာလည္းမဟုတ္ဘဲ"
"ငါအဆင္ေျပပါတယ္"
"ငါ့ကိုပါလိမ္ရင္ငါေဒါသထြက္မွာေနာ္ Kim Junmyeon"
"............"
"မင္းငါ့ကိုရင္ဖြင့္လို႔ရေနတာပဲ Jun ရာ"
ပခံုးကို လက္နဲ႔သာသာပုတ္ၿပီး ေျပာလာတဲ့စကားက ရင္ဖြင့္တဲ့။ အရင္က စိတ္ညစ္စရာေတြၾကံဳတိုင္းအနားမွာ႐ွိေပးခဲ့တာ Xing ။
ငါဒီအခ်ိန္မွာေတာင္ မင္းကိုေတာင့္တမိေနတုန္းပဲ Xing ။ ငါ့ရင္ဘတ္ထဲက ဒဏ္ရာေတြက မင္းေၾကာင့္ရလာတာေတာင္မွေလ။
Aish..ဒီမ်က္ရည္ေတြကဝဲလာျပန္ၿပီ။
"Jun"
"မေျပဘူး..အဆင္မေျပဘူး...ငါလံုးဝအဆင္မေျပဘူး Kyungsoo ရာ"
ေျပာရင္း မ်က္ရည္ေတြစီးက်လာေသာ ကြၽန္ေတာ့္ကို Kyungsoo ကရင္ခြင္ထဲအသာေထြးေပြ႔ထားေပးသည္။
