Herkese mutlu yıllar!
Umarım 2018 herkes için iyi geçer. Barış ve huzur bizimle olsun. Sizi seviyorum 💞
"Anne lütfen beni rezil edecek bir şeyler yapma ve albüm meselesini unut. Gemma sen de. Sakın beni rezil edecek şeyler yapmayın." Diye annem ve Gemma'yı 5 bininci defa uyardığımda artık sabırları kalmamış gibi bana baktılar.
"Ben Hera'yı almaya gidiyorum. Dedi-"
"Bir kelime daha edersen Hera'ya bütün ezik anılarını anlatırım." Diyen uyuz ablam susmamı sağladığında ağzıma fermuar çekip ona doğru attığımda havada yakalamış gibi yaptı ve cebine soktu. Ceketimi giyip kapıdan çıktığımda arabaya atladım ve heyecanla Hera'nın evine doğru sürmeye başladım. Bir ergen gibi heyecanlı hissetmem normal miydi?
Annemle tanıştıracağım ilk kız olması benim için çok özeldi.
Çünkü Hera benim için özeldi.
Ona ne ara bu kadar aşık oldum bilmiyordum ama her şey bir anda gelilmişti. 9. sınıfın ilk günlerinden beri ona ilgim vardı. Bir süre sonra gözüm sürekli onu aramaya başladı ve bu iki sene sürdü. Sonunda ona deli gibi takık olduğumu ve ona aşık olduğumu anladığımda ne kadar bir bok çukuruna düşsem de ona adım atma kararı almıştım. Ama dışarıda düşman iken içimde ona olan duygularım çok farklıydı. Ona düşmanca davranmamın tek nedeni sadece bana o zaman ilgi göstermesiydi. Başka zaman beni görmüyordu. Ortak derslerimizde gözüm ona dalıp gittiğinde umrunda değildi. Ya da onu işten geç çıktığında başına bir şey gelmesin diye evine kadar takip etmem de umrunda değildi. Çünkü beni görmüyordu.
Ama artık beni gördüğünü biliyordum. O günden sonra her şeyin güzel olacağına inanıyordum. Ve umarım bana Milward olduğum için kızmazdı.
Umarım.
Hera'nın evinin önüne geldiğimde derin bir nefes aldım ve arabayı evin önüne park edip aşağı indim. Bahçe kapısını açıp içeriye girdiğimde gülümsememi durduramıyordum. Dış kapılarına geldiğimde saçımı elimle düzeltip kapıyı çaldım.
Bekledim.
Bekledim.
Ve bam.
Kapıyı uzun boylu yakışıklı ve Hera'nın babası olduğunu tahmin ettiğim Bay Parrish açtığında vücudumu dikleştirdim ve içimdeki korkuya engel olmaya çalıştım.
Korkma Harry.
"İyi akşamlar efendim. Ben Harry Styles." Çok mu ciddi olmuştu diye düşünürken elimi uzatmayı ihmal etmedim. Adam mavi gözlerini ciddi bir şekilde üzerimde gezdirdi ve uzattığım elimi sıktı.
"Merhaba Harry. Ben de Hera'nın babası Darren."
"Tanıştığıma memnun oldum efendim."
Gergince gülümsediğimde kapıya Hera'ya benzeyen güzel bir kadın geldiğinde annesi olduğunu anladım. Hera'nın bu kadar güzel olmasına şaşırmamalıydım. Annesi ve babası harikaydı.
Kadın beni gülünce kocaman gülümesedi ve Bay Parrish'e göre daha samimi bir tavırla bana sarıldı.
"Aman Tanrım! Hera'nın bahsettiğinden daha yakışıklısın. Ben Bianca."
"Tanıştığıma sevindim Bayan-"
"Bana Bianca demen yeterli Harry. Hera birazdan gelir. İçeri geç tatlım."
Kafamla onayladım ve benim için çekildiği yerden geçtim. Bay Parrish önden yürüdüğünde onu takip ettim ve salona girdik. Bayan Parrish elini koluma sardığında ona gülümsedim. Çok tatlı biriydi. Hera pek annesine çekmemiş gibiydi. Çünkü Hera daha soğuk bir insandı. Sanırım babasına çekmişti. Merdivenlerden ses geldiğinde kafamı kaldırdım.
