Badboy

Part 17

Jack
We zijn klaar met de testen en vragen en mogen eindelijk weer terug naar school. Ik heb Cameron nog veel uit te leggen. Gelukkig is hij niet zo moeilijk. Maar Nick? Die wel, dus gaan we Cam halen en ze het tegelijk vertellen. Zodat als 1 van de 2 boos worden we kunnen ingrijpen. We lopen naar mijn kamer. "Hey Cam, we zijn er weer." Uit de keuken komen Cam en Nick. "Nou zo kan het ook!" Zegt Lynn. "Jullie willen vast weten waarom we mee genomen werden." Ze knikken. "Het is een beetje raar dat jullie niet gewoon hebben gezegd waarom jullie werden mee genomen vóór jullie mee genomen werden." Zegt Nick een beetje geïrriteerd. "Dat snappen we, maar het is gewoon makkelijker zo. Ga zitten!" Zegt Lynn en we gaan allemaal zitten. "Luister! Wij waren vroeger niet echt kinderen die luisterde naar wat we wel en niet konde doen. Ik heb ook een strafblad!" Zegt Lynn terwijl ze naar haar voeten kijkt. "Vier keer per jaar worden we naar het bureau gebracht om te kijken hoe het is gegaan. Of we ons aan de regels hebben gehouden en geen illegale acties hebben gedaan. Snappen jullie het een beetje?" Vraag ik en ze knikken. "Het is gewoon moeilijk te geloven dat jullie...ja gewoon dat jullie zulke moeilijke kinderen waren vroeger. Jullie zijn zo aardig tegen ons." Zegt Cameron. "Ja, en ik dacht dat ik een moeilijk verleden heb gehad. Dat van jullie is veel erger." "Je weet nog niet eens half hoe ons verleden is gegaan." "Wat?!" Ik kijk naar Lynn en dan naar Cam en Nick. Shit zei ik dat hardop? "Ja dat zei je ja!" F*ck! Lynn kijkt me boos aan en loopt dan de kamer uit. Nick rent haar achterna.

"Waarom zei ik dat nou?" Schreeuw ik door de kamer. Cameron komt naast me zitten. "Je gaat het niet vertellen hè?" "Als ik het vertel word Lynn nog bozer, maar vertel ik het niet dan worden jullie boos." "Nick, Nick word dan boos. Als hij iets wilt weten, krijgt hij het ook te weten. Alleen denk ik niet dat Lynn het gaat vertellen." "Ik denk het niet, ik weet wel zeker van niet!"

Lynn
Boos loop ik de kamer uit. Waarom the f*ck moest hij dat nou weer zeggen? Hij weet dat ik daar boos om word. Nick rent achter me aan. "Lynn, wacht!" Ik luister niet en loop door. Ik voel een hand op mijn arm en word met een ruk omgedraaid. "Wat wil je Nick?" "Ik wil weten wat Jack bedoelde!" "Dan heb je pech!" Zeg ik en ruk me los uit zijn greep. "Ga maar weg! Ren maar weg voor je problemen! Mietje!" Meteen na dat woord blijf ik staan. Ik voel het bloed stijgen van woede. Ik draai me om. "Niemand, echt niemand noemt mij een mietje" zijn blik veranderd van boos naar bang. Ik zet een stap naar voor en meteen rent Nick zo snel hij kan weg.

Doe rustig Lynn. Je kan dit. Rustig worden. 1..2..3..4..5..6..7..8..9.. en 10 Dat is veel beter. Ik ga soms echt te ver. Ik besluit om naar de waterval te gaan. Langzaam en geluidloos loop ik door het hoge gras naar de waterval. Ik zie iemand zitten. Hij draait zich om. Van schrik valt hij naar achter, waardoor hij in het water valt. Ik ren naar hem toe, maar hij is al nat, helemaal nat. "Sorry!" Ik steek mijn hand uit en trek Nick ophoog. "Waarvoor? Het laten schrikken of het bang maken?" "Heb ik je echt bang gemaakt?" Ik zie hem twijfelen. Hij weet niet of hij de waarheid moet vertellen. "Ja dus! ... Ik ga wel weg. Ik zorg toch alleen maar voor problemen. Mijn leven bestaat uit problemen!" Ik draai me om, om weg te lopen. Nick draait me in een ruk om, waardoor ik tegen zijn borst aan bots. Hij slaat zijn armen om me heen en ik doe hetzelfde.

"Nick, ik... wat Jack bedoelde met dat jullie nog niet half weten hoe ons verleden is gegaan, is dat we veel hebben meegemaakt. Veel te veel! En helaas waren de meeste dingen niet echt leuk. Ik bedoel wat weet je tot nu toe van mij? Ik heb een strafblad. Brandon heeft mijn leven tot een hel gemaakt en mijn vader heeft zelfmoord gepleegd. Dat is niet echt wat je noemd een goed meisje. Jij zegt misschien dat je niet meer zonder ons kan, maar ik weet zeker dat je zonder ons beter af was geweest." Zeg ik tegen zijn shirt, niet wetend of hij het heeft gehoord. "Lynn?" Ik kijk op en zie zijn prachtige ogen. "Het kan me niet schelen of je een strafblad hebt of wat je vader heeft gedaan en wat Brandon gedaan heeft zetten we recht. Maar als jij en Jack niet in mijn leven waren gekomen, was ik niet degene die ik nu ben. Dan was ik nu alleen met Cam, dan hadden Cam en Ali nooit iets gekregen. Dan had ik niet meer vrienden gekregen. Dan was ik alleen. Ik heb voor jou nog nooit iemand als kamergenoot gehad. Iedereen was te bang, zelfs als ze mij nog nooit hadden ontmoet wilde ze weg. Jij bent eigenlijk de eerste die mij neemt zoals ik ben. Zelfs Cam zegt nog wel eens dat ik een idioot ben en dat ik mezelf moet veranderen omdat ik anders eindig als zwerver. Jij en je broer zijn speciale mensen en dat mag je niet vergeten! Beloof je me dat je dat niet vergeet?" "Beloofd!" Zeg ik met een treurige glimlach.