Ένας παλιός φίλος

Καλή Επιστροφή Αθηνα

"πέθανα?"
"όχι όχι ακόμα τουλάχιστον ζεις μια μεταθανάτια εμπειρία Αθήνα είσαι ανάμεσα στην ζωή και στο θάνατο"

Ανατρίχιασα ολόκληρη δεν θα ξανά έβλεπα την στεφάνια μου δεν θα την ξανά αγκάλιαζα θα την άφηνα σε αυτόν και ο Στέφανος τον ειδοποίησε Κάνενας έμαθε για μενα

Κάποια στιγμή σηκώθηκε ο Αλέξης και πήγε πιο πέρα πήγα και εγώ εφόσον δεν μπορούσε να με δει έβγαλε το κινητό από την τσέπη
Πληκτρολογησε έναν αριθμό
"ναι έλα δεν έχουν βγει οι γιατροί ακόμα.. Ναι μην ανησυχείς τα έχω όλα υπό έλεγχο... Είδα και τον γιο σου.. Μπράβο μαγκας πάντως"

Κόκαλοσα γελούσε το κάθαρμα γελούσε αν μπορούσα θα τον σκότωνα τώρα

"ναι έκανε πως δεν με γνώριζε σίγουρα.. Ναι εντάξει δεν μιλάω άσχημα για τον γιο σου εντάξει... Πάντως ελπίζω να μην ανακαλύψει για τότε ξέρεις ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω φαντάζεσαι... Αυτή αυτή την βγάζει δεν την βγάζει ζιτημα είναι.. Ναι είμαι με το παιδί τώρα
Όχι από που να το μάθει δεν θα το μάθει ότι είναι εδώ..
Δεν πιστεύω ο μικρός να μας κάψει γιατί δεν θα τον λυπηθώ παρόλο που είναι γιο σου..
Δεν πρόκειται πως θα αποδείξει κάτι τέτοιο "

Τι να αποδείξει τι εννοεί τι συμβαίνει τέλος πάντων
Γύρισε το κοριτσάκι και μου έπιασε το χερι
" έλα πάμε πρέπει να φύγουμε "
" το παιδί μου δεν θέλω να το αφήσω σε αυτόν κάνε κάτι σε παρακαλώ "
" όλα καλά θα πάνε ελα"

Με έπιασε από το χέρι και φύγαμε βγήκαμε έξω
Ξαφνικά είδα τον Στέφανο να παρκάρει και να μπενει μέσα τρέχοντας πως το έμαθε τον ακολούθησα

" που είναι πες μου"
"όπα εδώ είναι νοσοκομείο "
" εντάξει που είναι πως είναι;"
" εσύ που το έμαθες; "
" γύρισα πίσω δεν έφυγα είδα το χαστούκι όλα"

ΔΎΟ ΩΡΕΣ ΝΩΡΙΤΕΡΑ....
"Αθήνα πρόσεχε Αθήνα"

(ΠΛΕΥΡΆ ΣΤΕΦΆΝΟΥ)

Και φυσικά δεν έφυγα μπορούσε Να της κάνει πολύ κακό
Έκατσα σε ένα στενό και παρακολουθούσα τα πάντα κάποια στιγμή τον χαστούκισε έτοιμος ήμουν να ορμισω κρατήθηκα όμως δεν ήταν ώρα ακόμα θα πληρώσει για τα πάντα και αυτός και η μάνα μου και όσοι ακόμα μπορεί να έχουν εμπλακεί

Ξαφνικά είδα ένα αυτοκίνητο να τρέχει με ταχύτητα προς την Αθήνα
Φώναξα με όλοι μου την δύναμη αλλά ήταν ήδη αργά ή Αθήνα μου ήταν ήδη αναίσθητη στο έδαφος αίματα παντού κόσμος από πάνω
Αυτός έβγαλε το κινητό και κάλεσε ασθενοφόρο μετά έφυγε και ανέβηκε στο σπίτι έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα έσπρωξα τον κόσμο μακριά πήγα από πάνω της ήταν πλημυρισμενη μέσα στα αίματα δεν το  πιστεύω όχι όχι δεν θα πεθάνει όχι τώρα που την βρήκα μετά από τόσα χρόνια που περίμενα..

Σηκώθηκα γρήγορα ήθελα να μείνω αλλά δεν έπρεπε να με δει αυτός έφυγα και κρύφτηκα σε ένα στενο
Ήρθε το ασθενοφόρο και την βάλανε μέσα
Περίμενα λίγο και μετά πήρα ένα ταξί και τον ακολούθησα είχε πάρει και το παιδί μαζί
Είχα φτάσει δύο ώρες στο νοσοκομείο δεν μπήκα αρχικά για να μην με πάρει κανένα μάτι δεν άντεξα όμως ήθελα να μάθω

ΣΉΜΕΡΑ...
"ωστε μας παρακολουθήσες?"
"αυτό έχεις να πεις Αλέξη"
"ναι στέφανε που νόμιζες ότι δεν θα σε καταλάβω"

Κόκαλοσα τον θυμόταν μα πως πέρασαν τόσα χρόνια το κάθαρμα αν του κάνει κάτι θα τον σκοτώσω
Η μικρή μου καθόταν και τους άκουγε
Γύρισε ο Στέφανος και πήγε κοντά της την πήρε στην αγκαλιά του
" ολα καλά θα πάνε μικρή μου η μαμά είναι δυνατή απλά κοιμάται λίγο"
"κύριε η μανούλα μου θα πάει στον ουρανό?"
  "όχι καρδούλα μου όχι απλά κοιμάται για λίγο"

"ξέρεις την μικρή?"
"είναι καθηγητής μου"
"μπα έγινες καθηγητής?"
"όχι τώρα θα τα πούμε άλλη ώρα εμείς"

Καθόμουν και τους κοίταγα μπορεί να μην με ξανά βλέπανε ποτέ
Βγήκαν οι γιατροί κάποια στιγμή
Έτρεξε ο Στέφανος μπροστά
" γιατρέ όλα καλά πως είναι; "
"χτύπησε αρκετά στο κεφάλι είχε κακώσεις δεν μπορούμε να ξέρουμε με σιγουρια"
" μπορεί να πεθάνει? "
Είπε ο Αλέξης
"δεν ξέρουμε ακόμα τίποτα ο χρόνος θα δείξει ότι νεότερο έχουμε θα σας κρατάμε ενήμερους"

Γύρισα και κοίταξα το κορίτσι έβαλα τα κλάματα
" κάνε κάτι σε παρακαλώ γύρισε με κοντά τους δεν πρέπει να φύγω έτσι όχι έτσι έχω πολλά ακόμα να κανω"

Με έπιασε από το χέρι χωρίς να πει κουβέντα και περάσαμε μέσα από την πόρτα του χειρουργείου
Εκεί είδα εμενα τον εαυτό μου ξαπλωμένη ταλαιπωρημενη με σολινακια παντού
Πήγα κοντά και με κοιτάξα γύρω από το κεφάλι μου ήταν τυλιγμένο ένας επίδεσμος και κάποιες ουλές διέκρινα στο μάγουλο μου

Γύρισα να κοιτάξω το κορίτσι με κοίταξε και μου χαμογέλασε
"ώρα να γυρίσεις Αθήνα δεν ήρθε ακόμα η ώρα για να μείνεις μαζί μου"
"σε ευχαριστώ για όλα"
"όταν ξυπνήσεις δεν θα με θυμάσαι εγώ πάντα θα σε προσέχω καλή επιστροφή Αθήνα"