Ang Love Stories ng BongLeni

Wildest Dreams

_AN:///: 1st :)_

BONGBONG'S POV

"Hi Bong! Would you mind if I call you?"

Totoo ba tong nakikita ko?

I once again read Leni's message.

And yes, its real.

Agad naman akong nagreply ng , "ofcourse"

After a while I heard my phone rang.

["Hello Bong?"]

I heard her sweet voice from the other line.

"Yes?" I answered casually.

Its been a while tho.

["Wala naman. I just call to tell you that...."]

"That?"

Its been a while since she last called me.

["Nakalimutan ko!"] And she laughed.

"Lasing ka ba?" I asked her

The last time was when she said 'goodbye'

["Ang galing mo! Paano mo nahulaan?"]

Tsk! Halata naman eh!

Sino ba namang matino ang biglang tatawag sa ex nya ng ganito?

Atsaka hello?! Alas-kwatro palang oh! Lasing na agad tong babeng to!

"Where are you? Pupuntahan kita..."

Tumawa lang sya

["You know where I am"]

Binaba ko ang call. Mahirap na baka mamaya tumanggi pa sya.

I fastly drove to our favorite café

Bakit ganyan ka Leni?

Kahit na iniwan na kita, isang tawag mo lang, bumabalik at bumabalik ako sayo...

Madali naman akong nakarating don, and tama nga ako. Nandon sya.

I saw her car sa parking area. Like what she does, nakaupo sya sa 2nd floor ng café. With her incognito, mahirap na.

Agad naman ako umupo sa tapat nung upuan nya.

"Anong nangyari?" I asked her

Tiningnan lang nya ako.

Those hazelnut eyes.

"Tara alis tayo..." Sabi nya sabay tayo

Sinundan ko naman sya pababa.

"Saan tayo pupunta?" I asked her

"Pumasok ka na sa kotse ko, iwan mo muna dito yung iyo, balikan nalang
natin," explain naman nya sabay pumasok

Ano pa bang magagawa ko?!

Nagpunta ako sa seat na katabi ng driver at nagsimula na syang magdrive.

Nakatingin lang ako sa kanya habang nag-da-drive sya.

Ang daya mo Leni...

Kapag malungkot ka, nandito ako para pasiyahin ka.

Kapag masaya ka, may iba kang kasama.

Nung nahulog ka, sinalo kita.

Pero nung nahulog na ako sa'yo, hindi mo naman ako sinalo.

Ilang oras na ba syang nagmamaneho?

5:54.

Lampas isang oras na syang nagdadrive ah?

Tumanaw naman ako sa paligid.

Maganda.

Specially the sunset.

That beautiful sunset.

Malayo na kami sa kabihasnan.

Nagulat naman ako ng bigla syang tumigil.

At sinandal ang ulo nya sa manibela.

"Bakit?" I asked her

She looked at me her eyes really wet

She didn't utter any word.

I cupped her face and wiped her tears using my thumbs.

"Maganda sa labas, tara labas tayo?" I suggest

Nauna naman akong lumabas at sumunod na sya.

Nilampasan ko naman yung fence sa road at umupo doon sa pinakaedge.

Ganon din ang ginawa nya sabay tumabi saakin.

"We broke up" she said, tears rolling down her cheeks

I wonder, ganito rin kaya sya nung naghiwalay kami?

"Kaya ikaw Bongbong! Wag na wag mo akong kakalimutan!"

"Kilala mo ako Leni, kahit kailan di kita kinalimutan. Ikaw! Ikaw ang hindi nakaalala!" I blame her

Mukhang tinamaan naman sya sa sinabi ko.

I hug her and made her head rest in my shoulder

"Im sorry..." I whispered

Tiningnan naman nya ako sa mata.

Then she eventually look away.

Tumayo sya kaya tumayo narin ako.

She's just looking at the sunset.

I pull off my phone from my pocket and took a photo of her.

I will never forget you.

But well how can I?

She's My one and only.

I will never forget her.

I can never forget her.

"Say you remember me, standing in a nice dress, staring at the sunset, babe. Red lips and rosy cheeks say you see me again even if it's just in your wildest dreams... Ahhhhh.. wildest dreams... Ahhhh..."