My Man in the Mirror (✔)

Chapter 9

MABUTI na lang talaga at hindi makalat ang nobyo niya. Hindi siya nahirapang linisin ang unit nito. At kung anong ayos ng ibang parte ng bahay nito, mas doble pa yata ang ayos ng kwarto nito. Very manly ang kabuuan ng silid nito. Plain lang ang ayos nito pero hindi maikakailang lalaking-lalaki ang dating nito. Ang kulay abong dingding nito ay nakapagpapakalma sa kaniya. Hindi niya inaasahang makakapaghatid sa kaniya ng ganoong pakiramdam ang kulay na iyon. Tinernuhan pa iyon ng malaking cabinet na gawa sa kahoy. Varnis ang nagsilbing pangkulay ng bagay na iyon. Nasasabik tuloy siyang ayusin ang mga damit nitong nakalagay roon. Para namang nag-iimbita rin ang king-sized bed nito. Ang ayos ayos ng pagkakalapat ng puting beddings at unan roon. Nakakahiyang magtatalon doon kung alam mong hindi ka pa naliligo. Baka kasi mamantiyahan iyon at makapangit pa sa malinis nitong itsura. May lampshade din na nakapatong sa kulay itim na small drawer cabinet na nakapwesto malapit sa kama nito. Dahan dahan siyang naupo sa kama nito at may kung anong kuryosidad ang bumangon sa kaniya ng muling matuon ang tingin niya sa maliit na drawer cabinet. Pigil ang hiningang hinatak niya ang bawat drawer niyon. Pero naka-lock ang mga ito. Ganoon na lang ang panggigilalas niya nang mabuksan ang ikatlong drawer. Kaagad niyang hinatak iyon at para namang ulan na nag-alpasan ang luha niya nang sumalubong sa kaniya ang isang wedding invitation. Nanginginig ang mga kamay na kinuha niya iyon. Hindi rin nakaligtas sa kaniya ang litratong nakapailalim sa invitation na hawak niya. Malinaw na malinaw na nakikita niya ngayon ang imahe ng dalawang taong dahilan ng unang kabiguan ng kaniyang puso. That was an image of Luke and Lindsay. Nakayakap ang binata rito mula sa likuran at halata ang sayang bumabalot sa mukha ng mga ito.

Bakit na sa'yo pa ang litratong ito, Luke? Don't tell me...

Kinuha rin niya ang naturang larawan at mas lalo lang nagkapira-piraso ang puso niya nang makita ang wedding picture ng mga ito. Nahagip din ng kaniyang mga mata ang tila kumikinang na bagay sa sulok niyon. Kaagad niya iyong inabot at napag-alaman niyang singsing pala iyon. Marahil, ito ang wedding ring nito.

Habol ang hiningang napahawak siya sa kaniyang dibdib. Unti-unting nagiging malinaw sa kaniya na niloloko lamang siya ng binata. Kung bakit naman kasi sinunod sunod pa niya ang puso niya? Kung alam lang niyang ito lang pala ang mapapala niya, sana hindi na siya sumugal. Ang tanga tanga niya para maniwala sa mga ipinapakita nito. Dapat pala talaga, siniguro muna niya ang totoong estado nito kay Lindsay. Pakiramdam tuloy niya ay pinaglaruan lang siya ng binata. Sa naisip ay biglang sumilay ang imahe ni Lindsay at Luke ngayon sa kaniyang imahinasyon. Pareho itong nakatingin sa kaniya at may panunuyang sinasabi ng mga ito kung gaano siya katanga.

Hindi na siya nag-abala pang basahin ang wedding invitation na hawak niya. Mabigat ang loob na ibinalik niya ang larawan at singsing sa drawer at isinara iyon. Nanghihinang lumabas siya sa kwarto ng binata at nahahapong kinuha ang bag niyang nakapatong sa center table na nasa living room. Wala nang dahilan para magtagal pa siya roon. Anong malay niya? Baka kaya tuwing weekend lang siya pinapapunta ng binata roon ay hindi dahil sa busy siya sa trabaho tuwing weekdays kundi dahil sa nasa bahay nito ang asawa nito. Ang tanga talaga niya. Bakit ba hindi man lang sumagi iyon sa isip niya? At talagang may balak pa yata itong gawin siyang mistress? Ngayon lang niya napagtantong napakagaling palang artista ng binata. Dahil napapaniwala siya nito sa mahigit tatlong buwan ng relasyon nila. No wonder, baka pasukin na rin nito ang pagdidirektor once na magsimula na ang pagha-handle nito sa tv network na pasisimulan ng kompanya ng pamilya nito. Ibinalita na rin kasi nito sa kaniya na finally ay natapos na rin ang pag-aasikaso roon at ang binata nga ang napiling mamahala noon.

"Oh, Ma'am Sydney, hindi n'yo na po ba hahantayin si Sir Luke?" salubong sa kaniya ni Mang Nestor nang makarating siya sa security.

"Ah... Hindi na po," aniya at pasimpleng pinunasan ang namamasa niyang mukha. Tila nakikisimpatya namang tinignan siya ng matanda.