I did choose this 4

Hoofdstuk 9

Christian

'Gaat het ?'. Ik kijk Teun fel aan. 'Perfect man' zeg ik fel. 'Sorry'. Teun komt tegenover me zitten en neemt een slok van zijn whiskey. 'Jullie hebben veel meegemaakt...' 'Wacht even'. Ik kijk hem weer aan. 'Jij denkt dat ik het hier bij laat ? Ik hou van haar en dat zal altijd blijven. Ik weet het ; het was niet de bedoeling dat ik van haar moest gaan houden maar dat doenik toch en ik heb er geen spijt van en je kan er niks aan veranderen'. Mijn whiskey drink ik op en zet het glas iets te hard neer. Teun knikt en klakt een keer met zijn tong. 'Ware liefde breek je niet. Althans of het echte ware liefde is' 'Teun weet ik niet. Wat ik wel zeker weet is dat ze met waanideeën door haar kop loopt en ik van haar hou maar door dit alles heb ik het verneukt. Alweer. Ook toen ik met Zelena moest neuken. Wat van jou moest omdat je haar moest observeren.'. Teun kijkt weg en kijkt naar zijn handen. 'Je weet dat je fout zit' 'Je wist waar je aan begon...' 'Hoe moest ik fucking vooraf weten dat ik smoorverliefd op haar werd !? Voor dit alles ! Haar leven is geen leugen, dat is mijn leven. Mijn ouders zijn niet mijn echte ouders en waar mijn echte zijn. Geen idee' 'Dat kon je niet weten ! Goed. Dat kon je niet weten' zegt hij fel. 'Maar je wist waar je aan begon'. Ik kijk hem vuil aan. Hij heeft gelijk maar hij wist wat ik voel voor Claire. 'Ik ga haar zoeken'. Ik sta op en bal mijn handen tot vuisten. 'Er is iets wat je moet weten' 'Nou bring it'. De deur hoor ik open gaan. 'Christian'. Meteen pak ik mijn pistool en richt het op haar. 'Hoe kan jij hier zijn ? Hoe kan jij fucking leven'. Ze glimlacht. 'De reden dat jij geen schotwonden meer hebt. Weterschap en vernieuwde technologie...' 'Oh ik weet hoe het werkt. Hoe kan jij hier...zijn. Antwoorden. Anders zorg ik dat je echt dood blijft'. Esmee Edwards. Haar naam heb ik al lang niet meer in mijn hoofd gehoord. Hoe zij hier nu voor mijn neus kan staan ben ik heel verbaasd over. Haar haren zijn korter en litteken heeft ze op haar voorhoofd. De scene dat Claire Esmee neerschoot...wacht. Esmee werkte voor Claire's vader...Archer. Ik richt mijn pistool op Teun. 'Als Archer leeft dan boor ik nu een kogel door je kop' 'Tuurlijk niet. Archer is dood geschoten en levend verbrand' 'Esmee is ook door der kop geschoten en ze staat fucking hier' 'Laat je pistool zakken en laat het me uitleggen' 'Begin'. Mijn pistool laat ik op Teun gericht. 'Door onze weterschap hebben ze haar hersenen weer op gang gekregen en kreeg het serum wat jij en Claire ook hebben' 'Waarom is zij hier als zij voor Archer heeft gewerkt' 'Dat heb ik nooit gedaan' mompelt ze. Ik kijk Esmee aan. 'Was het dat je gestoord was gespeeld ? Was het gespeeld dat je voor Archer werkte, dat om uiteindelijk door je kop te worden geschoten' 'Nee we observeerde Claire. Hoe ze op mij zou reageren maar jij mocht het niet weten. Anders zou het anders lopen' 'Waarom doen we haar pijn ? Om haar pijn te ''observeren'' ? Het is bullshit en jullie gaan me nu uitleggen voordat ik dit hele gebouw opblaas, en zorg ik dat jullie 2 zeker dood zijn' 'Al jaren is Claire ons proefpersoon' 'Voor dat klote serum ?' 'Nee kijken hoe sterk haar geest is' 'Best sterk. Ze heeft Esmee gewoon doodgeschoten, haar eigen vader, ze was in staat om jou en mij neer te knallen' 'Dat weet ik, laat het pistool zakken'. Teun schiet ik in zijn schouder en snel schiet ik Esmee in haar hand zodat het pistool op de grond valt. 'Ik ga Claire zoeken en jullie gaan alles aan haar uitleggen. Begrepen'. Ik weet dat Teun dat serum niet heeft omdat het nog niet 100 % is voltooid dus hij zal nooit mij zich zelf injecteren maar Esmee zal sneller genezen. 'Prima' gromt Teun.

Als ik naar buiten loop voel ik druppels op mijn gezicht. Dat ook weer. In Nederland regent het best vaak maar bij ons thuis zie je niet zo veel cultuur in een stad en dat vind ik mooi aan Amsterdam. Ik heb geen flauw idee waar Claire naar toe is gegaan. Het is nu al zeker een uur geleden sinds ze is vertrokken. Als eerste loop ik naar het Centraal Station. Wat ik hoop is dat ze een trein wilde pakken en weg ging uit deze plek, maar ook andere waanideeën schieten naar binnen dus ik loop snel door. Zonder te kijken steek ik over en ren een klein stukje anders lag ik onder een bus. Ik loop snel het station in en kijk rond. Natuurlijk zou ze al weg zijn, maar de weg naar Schiphol weet ze niet want dit is de eerste keer dat ze hier is. Ik ben hier nou al zo vaak geweest dat  ik Amsterdam als mijn rechterbroekzak ken. Ik zie een groepje meiden staan. Vanaf hier hoor ik ze Nederlands praten. Ik versta het wel alleen spreken kan ik totaal niet. Ook al kom ik hier al 5 jaar. Ja 5 jaar. Zo lang werk ik bij die flikker. Ik loop naar ze toe en ze beginnen meteen al te lachen en gaan anders staan. 2 meiden zie ik met hun ogen rollen en beginnen te smoezen. 'Neem me niet kwalijk'. Ze beginnen te mompelen en zeggen dat ze amper Engels kunnen. Een van de meisjes die met hun ogen rolde vraagt wat er is. Vloeiend Engels. Mooi. 'Hebben jullie misschien een meisje gezien ? Rood geverfd haar...bloed op haar kleding ?'. Ze schudt haar hoofd. 'Nee het spijt me. We zijn er net 5 minuten en we wachten op de trein naar Rotterdam'. Ik zucht diep. 'Dank je het was het proberen waard' 'Ik hoop dat je haar vind. Succes oh en sorry van hun' 'Geeft niet. Ben het gewend' 'Dat geloof ik graag' lacht ze. Ik loop weg en ik hoor de meiden meteen praten. 'Had hij het over mij ?'. Ik stop met lopen en draai om. 'Nee niet echt' zeg ik in het Nederlands. 'Ga maar een baan zoeken in de Wallen. Misschien scoor je daar'. Een knipoog volgt en ik loop snel door. Meiden hoor ik lachen en ik gok dat het de oogrollende meiden waren. Snel loop ik naar het spoor en kijk rond. Niks. Zuchtend plof ik neer en wrijf over mijn gezicht. 'Ik weet niet hoe hier alles werkt'. Ik kijk Claire aan die naast me zit. Mascara strepen op haar wangen. 'Het is simpel' mompel ik. 'Dat geloof ik graag. Was mijn leven maar zo' 'Kom we gaan naar een hotel om te praten' 'Okay' mompelt ze.