I did choose this 4

Hoofdstuk 18

Claire

We stappen weer binnen en een complete chaos is er. Met trillende handen hou ik mijn wapens vast. Christian zie ik naar me toe rennen en pakt mijn kin vast. 'Gaat het ?'. Ik duw zijn hand weg. 'Sorry uhm ik weet dat wij...' 'Dat weet ik. Daar gaat het niet om. Ik vroeg of het gaat ?'. Ik knik. 'Ik denk het wel'. Christian knikt. 'W-Waar is Connor ?' 'Veilig' zegt hij grijnzend. 'Oh'. De rest rent weg en al snel hoor ik schoten galmen door de gangen. 'Wat is dit ? Ik word wakker en heb blijkbaar een zoon, Adelinde laat me foto's zien, ik heb blijkbaar nog een broer en zus. Ik herinner me niks meer van vroeger...alleen dat ik op de grond viel want ik was kapot geschoten door...De Snakes' 'Die zijn al lang vergaan. Dat was 10 jaar geleden toen dat gebeurde' 'Dat had ik door'. Hij laadt zijn pistool. 'Klaar voor ?'. Ik knik. Christian geeft me een kneep in mijn arm en rent weg. Nogmaals, al snel schoten. Ik sluit mijn ogen en adem diep in en uit. Kom op claire. Je kan dit. Dit lukt je. Nog een keer diep in en uit ademen. Rustig aan Claire, zeg ik tegen mezelf. Mijn ogen open ik en ik ontwijk een kogel. Verbaasd kijk ik naar de kogel die in de muur zit. Deed ik dat ? Hoe kon ik dat weten. Ik kijk terug naar de gene die het af schoot. Hij rent op me af en ik druk mijn hand tegen zijn keel en gooi hem zo op de grond. Zonder enige twijfel duw ik de loop tegen zijn hoofd en los een schot. Ik schrik zelf van mijn actie. Ik laat hem los en bloed stroomt uit zijn hoofd. Mijn hart gaat als een gek tekeer en mijn hoofd doet pijn. Waarom had ik geen twijfel. De jongen is dood...flitsen gaan er door mijn hoofd.

Esmee komt binnen vallen en gooit haar volle gewicht op me om me wakker te maken.

Schooltijden.

Eerste keer dat ik echt met Christian heb gepraat en het vanuit daar alleen de andere kant op is gegaan.

Ik schudt mijn hoofd hevig en ik zak naar de grond. School. Middelbare school. Toen alles makkelijk was.

Ik sta weer op en zucht weer diep. Weer flitsen.

Zingen. Ik hield van zingen. Samen met Tony muziek opnemen.

Drinkavonden gehad met de groep. Niet weten wat er is gebeurd.

Ik sla tegen mijn hoofd aan. Er komt te veel. Alles komt terug van de afgelopen jaren.

Mijn vader. Mijn familie. Alles...

Als ik bijkom lig ik een foetus houding met de wapens stevig in mijn handen. Langzaam kom ik omhoog. Adem diep in en uit...Hij heeft 10 jaar van mijn leven afgepakt. Alles heb ik terug. Ik weet niet hoe maar ik heb terug. Hier zal die voor boeten.

Mijn lichaam is emotieloos. Geen emotie. Geen genade. Het lijkt of ik door de gangen zweef. Niemand raakt mij en ik raak iedereen. Een felle blik krijg ik van mijn broer. Hij gaat voor me staan. 'Als je begint over dat ik iedereen neer schiet kan je uit mijn weg gaan' 'Toon wat genade. Wees geen koud monster' 'Ik heb mezelf in de hand' 'Zeker ?' 'Wil je hier levend uit of niet ?' 'Ja maar...' '...nee jullie wilde me hier uit hebben'. Evan zucht diep. 'Hou Teun in leven. We hebben hem nodig ja' 'Ik kan niks beloven'. Ik loop langs hem en Evan pakt mijn arm. Ik wikkel mijn hand om zijn keel en druk hem op de grond. 'Test me niet. Nog steeds ben ik onsterfelijk'. Hij houdt de loop tegen mijn voorhoofd. 'Hoe weet je dat zo zeker ?' 'Doe het' fluister ik. 'Maak je neefje maar moederloos' 'Hij heeft zich prima 10 jaar gered' 'Hij weet wie ik ben' 'Je lag in een coma...'. Een klap geef ik naast zijn hoofd. 'Daag me niet uit. Ook jij kan ik net als je mattie neer knallen'. Evan trapt me van zich af. 'Bitch' 'Dank je' mompel ik. Ik kom omhoog en pak mijn geweer. 'We verzamelen en binden Teun vast'. Evan knikt en rent weg.

'Claire... jammer dat je overloopt'. Ik sluit mijn ogen en zucht diep. 'Teun' 'Vertel me is...'. Hij loopt dichter naar me toe. 'Je denkt dat me kan verslaan ?' 'Al je mannen zijn dood. Heb je nog mannetjes heb lopen zorg ik wel dat ze dood gaan'. De lach van Teun galmt door de gang. 'Tuurlijk Claire. Iedereen heeft je al verlaten, het kan zo nog een keer gebeuren'. Nog steeds zijn mijn ogen gesloten. 'Ik red mezelf prima' 'Als je zo groot bent. Als je echt een Burns bent vecht je met je vuisten als een ECHTE BURNS'. Ik gooi mijn pistool weg en gooi hem over mij schouder. 'Begin maar hufter'. Hij weet me van hem af te slaan. Snel sta ik op mijn voeten. 'Bring it on boy' fluister ik. Teun komt op me afgerend en ik trap hem tegen de muur aan. Hij haalt uit mijn zijn been als hij ligt alleen ik ontwijk het snel en trap hem in zijn gezicht na. Zijn gezicht zit al onder bloed. 'Mietje'. Hij komt omhoog. 'De power van Burns' 'Stop te praten over mij alsof ik een experiment ben' 'Volgens mij ben je dat ook'. In een flits ben ik bij hem maar hij trapt me de gang door. 'Die was goed' zeg ik lachend. Ik kom weer omhoog. Hij rent naar me toe en raakt me in mijn gezicht. Ik blok zijn volgende slag en raak zijn gezicht. Hij verzwakt. Mooi. Tweede klap. Nog meer verzwakt. Derde klap. Mooi. Zijn verdediging is weg. Ik pak mijn kans en raak hem elke keer hard en meer bloed verschijnt op zijn gezicht en mijn vuisten. Ik pak de pistool die iets verder ligt.

Met bloedende handen  en buiten adem sta ik boven hem. 'Jij hebt mijn leven zo erg verpest...'. Mijn pistool hou ik tegen zijn voorhoofd aan. 'Claire nee !' schreeuwt iedereen. 'Het is okay' mompelt hij. Hij drukt de loop nog meer in zijn voorhoofd.

'Claire ! Nee ! We hebben nog nodig !' schreeuwt Sophie.  Snelle voetstappen hoor ik achter me en ik draai om en richt het op die persoon.

'Hij heeft mijn leven verneukt...dus hij verdiend het om te gaan. Niemand zal hem missen'

Ik draai om en een schot word geloosd. Teun kijkt me bang aan. Bloedend en blauw. De kogelgat zie je naast zijn hoofd zitten. 'Laad hem op. Ik ben klaar hier'.

Mijn geweer gooi ik kapot tegen de muur en loop weg van de menigte. Alles lijkt slomer te gaan. Alles doet pijn. Alles is lastig.

Maar dit hoofdstuk ga ik voorgoed afsluiten.

Want ik ben hier klaar mee.