✔He Forget Me -kookmin-

4

Sayende yazma isteği uyanıyor mimozacicegi01. Bölüm normalde cuma gelecekti ama üç gündür sınavlar yüzünden sadece üçer saat uyuyorum. Bu arada lütfen yorum atmayı unutmayın sizlerle konuşmayı çok isterim.Tekrardan bölüm bu hafta geciktiği çok özür dilerim ve bölümü huzurlanıza sunuyorum.

Nefes nefese içeri girdim. Hastaneye girdiğimde hem mutluydum o uyandığı için,artık ona kavuşabileceğim için ama yine de içimde garip bir huzursuzluk vardı. Sanki bir sorun vardı ve benim hislerim kuvvetliydi, kesin bir problem vardı.

Hoseok hyungu gördüm,yüzünde gülümseme ile bana yaklaştı ve sarıldı.

"Sonunda Jimin,Jungkook uyandı."Kapıya baktı, derin bir nefes aldım ve içeri girdik.
Oradaydı işte etrafa bakıyordu sevdiğim adam. Girdiğimizi görünce bize çevirdi kafasını. Onu görünce  boğazımda bir yumru oluştu, yutkunamadım.Gözlerim çoktan dolmuştu. Benim konuşamayacağımı anlayan Hoseok hyung başladı söze.

" Merhaba Jungkook, nasılsın?"  Hadi konuş sesine öldüğüm adam.

" Umm- merhaba şey sizi tanıyor muyum?" dediği şeyle şaşkına dönmüştüm. Sonunda sesim gittiği yerden çıkmış olmalı ki ben atladım lafa.

"Bizi tanımıyor musun?B-benim Jimin, Senin kocanım ben. Sesim titremişti. O sırada içeri giren Jin hyung bizi görünce üzgün  bir şekilde bakmaya başladı. Başından beri belliydi bir şeyler olduğunu. Ama bunlar iyi şeyler değillerdi. Hoseok hyung sordu.

"Jin hyung, ne oluyor?Jungkook neler diyor böyle?" Jin hyung konuştu.

"Hoseok konuşmamız gerek." Dışarı çıktılar ve beni Jungkook ile yalnız bıraktılar. Çekine çekine yatağın yanındaki sandalyeye oturdum ve ona baktım üzgünce.

"Jungkook cidden beni tanımıyor musun?"
Dudağını büzdü.Böyleyken bile harikaydı. Zihnini zorluyor gibiydi.

"Hayır üzgünüm kafamda koca bir boşluk var gibi.Seni sanki daha önce gördüm ama hatırlamıyorum. Kimsin acaba? Sanırım burada olduğuna göre bir arkadaşım olmalısın."

Gözyaşlarım firar ederken konuşmaya çalıştım ama boğazımdaki yumru beni zorluyordu.Ne denilebilirdi ki?
İki yıllık evliydik, sen kaza geçirdin ve komada kaldın. Yaklaşık üç yıl boyunca seninle ilgilendim mi? Hatırlamıyordu bile beni,bizi. Dediklerime inanacak mıydı sanki?

Ağlamaya başlamıştım,bu çaresizlik beni mahvediyordu. Zaten üç yıl beklemiştim uyanması için şimdi de beni hatırlamasını mı bekleycektim. Çatık kaşları  ile bana bakıyordu. O bana hiç kızmazdı ki.

"B-ben senin k-kocanım hatırla Jungkook ne olursun. Elini tut ve kalbine koy atmıyor mu benimki gibi?" Bir umut belki hatırlar diye elini kalbimin üzerine koymuştum, onu ne kadar çok sevdiğimi görsün diye ama o bana tepki vermedi. Boş boş bana bakıyordu.

"İyi de ben seni tanımıyorum, tanımadığım biri nasıl benim eşim olabilir? Hem ben başkasını seviyorum."

Hayal kırıklığı ile ona bakarken yerimden kalktım.'Şu an bana gitme dese,kollarını açıp sarılsa keşke'diye geçirdim içinden.  Daha fazla dayanamadım ve çıktım odadan.

O başkasını seviyordu, aklı orada kalmıştı ve  ben yoktum. Ben unutulmuştum.