IMPETUS (Book II of Momentum Series)

Chapter 38: Careful, be Careful

***

Chapter 38: Careful, be Careful

Hindi ko alam kung ilang oras na akong nakahiga dito sa kwarto. Matapos kasi ang nangyari sa West Philippine Academy, noong araw na nahuli namin sila Darrell at ang pagkamatay ni Hannah. Wait.

Bigla akong napatayo mula sa pagkakahiga kaya nakaramdam ako ng hilo. But I still manage myself to stand straight.

Napahawak ako sa aking ulo sabay himas nito.

That time. Hindi ko masyadong nakita si Hannah kung totoo nga bang nabaril niya ang kanyang sarili dahil bigla na lang may kumalat na tear gas.

I need to go back to school.

I look at my watch. 9:30 pm.

Agad akong nagbihis ng damit. Hindi lang sapat para sa akin ang nakita. Gusto kong kumpirmahin kung namatay nga ba ng tuluyan si Hannah. Kasi, may kutob akong buhay pa siya. At maaaring magkasama sila ni Coby sa pagpaplano.

And Tina. Bakit ganon? Bakit parang nakikita ko yung sarili ko sa kanyang pisikal na anyo? I mean, she is taller than me and she has a gorgeous body but why? Why we have similarities in terms in our eyes and lips?

Napalingon ako sa direksiyon ng kwarto nila papa nang nabuksan ko na ang pinto ng kwarto ko, I guess they're already asleep.

Dahan-dahan akong naglakad papunta sa hagdan at nang tuluyan na akong nakalabas ay agad akong umakyat sa gate namin and without a warning, I jump to the ground.

Sana nga lang hindi nila mapansin ang pagkawala ko kasi kung mangyayari man, they will be worry and I can't stop thinking how Mom will be very sad and disappoint. I am her problem. I am the reason of her loneliness, that's what she thinks but she never thought that she is actually my reason in my loneliness because I am more than worried to her. I love my Mom even she is somewhat mysterious to me.

And Dad. I don't know. Maybe he will feel disappointment and guilt. Sa ilang taon na hindi ko nakasama si Papa, I never felt love towards him as my father. And that is why, I am definitely far away from him. Figuratively.

Agad kong pinara ang taxi na papunta sa akin at dali-daling sumakay.

"West Philippine Academy."

Nanlaki ang mata ng driver dahil sa narinig mula sa akin. Yeah, I can't blame him dahil medyo malayo ang WPA mula dito sa lugar namin.

"Sure po ba kayo Ma'am? Medyo malayo po yun at tsaka, gabi na po. Hindi po ba kayo hahanapin?"

I smiled.

"May importante lang po akong pupuntahan. I just want some answers on my curiosity."

Mukhang hindi pa rin naniniwala si Manong Driver kaya mas nilakasan ko ang aking boses.

"Just drive. It is more important than money, it'll save me and my family too."

Napatango na lang ang driver sabay harurot.

"Salamat po."

Tinignan naman ako ng driver at mukhang may gusto pa siyang sabihin.

"Iha, sigurado ka bang iiwan na kita dito? Mahirap ang sasakyan dito sa ganitong oras."

He is kind. Siguro swerte ang pamilya nito sa kanya.

I nodded.

"Ok na po Manong. I can handle myself." tugon ko at hindi na hinintay pa ang kanyang sagot.